مع غياب اول حد حبيته او صاحب عمرك هتلاقي نفسك بتعيط كتير اوي مبتنامش مبتاكلش لايام كتير متواصله بعد كدا لما تلاقي الناس كلها بتمشي بالتدريج هتستني نفسك تعيط هتلاقي مفيش دموع بتنزل هتزعل من جواك زي ما الناس الكبيره بتعمل ف دايرتك هتقل وتقل ثقتك فنفسك معاها وتنعدم دايره معارفك هتعمل كل حاجه تشبه العياط بس مش هتعيط هتتفرج عليهم ف صمت وحسره.
