seymare

✅ هزینه‌ب ناکارآمدی مدیریتی را از جیب مردم برندارید!

عبداله رمضان‌زاده: زیان‌دهی شرکت‌های خودروساز ناشی از سوء‌مدیریت، ساختار سازمانی متورم، عدم شفافیت و فساد است.

با گران‌فروشی غیررقابتی فقط مردم ضرر می‌کنند.

قول داده بودید از جیب مردم هزینه نکنید پس به جای گران کردن، ساختار مدیریتی و سازمانی را اصلاح کنید

سد گاشمار هواااااااااار از وعده‌های توخالی!

جناب استاندار! مطلعیم که به تازگی از تنگه و محل احداث سد گاشمار(گاوشمار) که نمی‌دانیم چگونه نام مجعول «معشوره» بر آن نهاده شده است، بازدید کرده‌اید.
تقاضای نخست‌مان آن است که نام تاریخی این تنگه‌ی مهم و استراتژیک لرستان را به این سد برگردانید و از این به بعد در همه‌ی مکاتبات و اسناد اداری و فنی، «سد گاشِمار» جای نام مجعول و بی‌معنای «سد معشوره» را بگیرد. گاشِمار از نظر جغرافیا و فرهنگ بومی لرستان، تنگه‌ی مهمی است که اینک مجال پرداختن به آن نیست؛ ولی مهم است که این سد دقیقاً به نام تاریخی و شناخته شده‌ی آن نام‌گذاری و به رسمیت شناخته شود. دوم آن‌که، مطابق اسناد خود دولت از جمله اسناد برنامه‌ی هفتم توسعه، شروع این سد در سال ۱۳۸۸ خورشیدی و قرار بر آن بوده‌است که در سال ۱۴۰۷ با همه‌ی ضمائم و سازه‌های جانبی و پایین‌دستی به‌طور کامل ساخته شده و بهره‌برداری از آن آغاز گردد. بنابراین ساخت این سد مربوط به همان سال نخست ریاست جمهوری احمدی‌نژاد است که تا توانست از آن به نفع خودش نزد مردم لرستان بهره‌برداری تبلیغاتی کرد ولی به‌رغم آن همه هیاهوی تبلیغاتی، طی ۸ سال کاری برای اجرای این پروژه انجام نداد. بنابراین اکنون ۱۵ سال است که مردم لرستان منتظر ساخت این سد هستند.
موضوع سوم، ظرفیت این سد است؛ پیش‌بینی اولیه در قبل از انقلاب۷ /۱ میلیارد متر مکعب بوده است که در دوران احمدی‌نژاد صحبت ۱ میلیارد و در دوران روحانی به 0/5 میلیارد و شاید هم کمتر کاهش می‌یابد!

جناب استاندار!
این برای مردم لرستان قابل قبول نیست! دلیلی ندارد که از حدود ۱۲ میلیارد متر مکعب حجم روان‌آب‌های استان در سال‌های نرمال، تنها به اندازه‌ی ۲۰۰ میلیون مترمکعب توان ذخیره‌سازی به صورت سد داشته باشیم. آیا این تبعیض و ظلم در حق مردم لرستان نیست؟! آیا این خلاف عدالت اجتماعی و عدالت زیست محیطی و رفع تبعیض بین مناطق و استان‌های مختلف کشور نیست؟! آیا خدای بزرگ از مسئولان می‌پذیرد که سهم استان پایین‌دست ما از مصرف آب کشاورزی کشور ۱۷ درصد (حدود ۱۵ میلیارد متر مکعب) و استان کویری قرار گرفته در شرق لرستان ۶ درصد (حدود ۵ میلیارد متر مکعب) و سهم لرستان 3/1 درصد (حدود 1/5 میلیارد متر مکعب) باشد؟! وجدان بشری می‌پذیرد که استان‌های جنوب و شرق لرستان به ترتیب ۸۰ و 86/5 درصد اراضی‌شان آبی و متوسط کشوری هم ۶۰ درصد وانگهی این درصد در لرستان پرآب تنها ۲۷ درصد باشد؟!
نمی‌خواهیم حساب و کتاب این ظلم و بی‌عدالتی را اکنون با شما بکنیم بلکه، آن‌چه حالا باید وجهه همت و سعی شما باشد آن که به کمتر از ۱ میلیارد متر مکعب برای ظرفیت سد گاشمار رضایت ندهید. ۱۵۰ هزار هکتار زمین دیم و تشنه و مرغوب شهرستان‌های کوهدشت، رومشکان، چگنی و پل‌دختر منتظر آب این سد هستند.

جناب استاندار!
چرا نباید کوهدشت و رومشکان و پل‌دختر لرستان، خوزستان و دشت مغان دوم کشور از نظر تولید زراعی و باغی و دامی و صنایع جانبی باشند؟! منظور آن‌که، ظرفیت ۵۰۰ میلیون متر مکعب و شاید هم کمتر برای سد گاشمار تحول چشم‌گیری از نظر توسعه‌ی استان و هم‌چنین تولید اقلام مورد نیاز و وارداتی کشور به حساب نمی‌آید. تقاضا آن است که ظرفیت سد حداقل ۱ میلیارد متر مکعب باشد که دست کم بتوانیم ۱۰۰ هزار هکتار را آبی کنیم.
و بالاخره موضوع آخر، کسب مجوز ماده‌ی ۲۳ و تعیین تکلیف اعتبار مورد نیاز است که در جدول پیش‌بینی اعتبار برنامه هفتم هم آمده‌است. مطلع‌اید که همان چندرغاز سال ۱۴۰۳ را منوط به اخذ مجوز ماده‌ی ۲۳ تا پایان شهریور کرده‌اند که فکر نمی کنم اخذ شده باشد. معلوم است که خود وزارت نیرو هم در ۱۵ سال گذشته تمایلی به کسب این مجوز نداشته است وگرنه، با تکمیل مدارک و توجیه برنامه و بودجه، سال‌ها پیش می‌توانست این جواز را برای این سد کسب کند. این که در برنامه هفتم قید شده است که تنها ۱۰ درصد از بودجه کلان مورد نیاز ساخت این سد از منابع عمومی است هم خود قوز بالا قوزی است که نیازمند پیدا کردن سرمایه‌گذار و… است.
به‌ هر حال، روبه‌راه کردن کار و بار این سازه‌ی مهم آبی لرستان همت ویژه‌ای می‌طلبد که امیدواریم در جناب‌عالی وجود داشته باشد. این را هم بدانیم که احداث سد گاشِمار مطابق آن چه معروض داشتیم علاوه بر عواید استانی می‌تواند برکات زیادی هم برای مملکت داشته باشد که از جمله آن‌ها کمک شایان توجه به امنیت غذایی جامعه و کاهش واردات از بیگانگان است.

✍️نویسنده: دکتر مراد سپه‌وند | سرچشمه : سیمره‌ی شماره‌ی 746 (22 آبان‌ماه 1403)

@seymareweekly

✅حفره‌هاي زماني در تک‌بيت‌هاي لرستان (۲۱)

✍️دکتر شیرزاد بسطامی

اشاره: بر این باورم یکی از بزرگ ترین ثروت‌های لرستان که همگی از آن غافل مانده‌ایم فرهنگ لرستان است؛
فرهنگی که پوسته‌ی‌شفاهی آن فرصت فرضیه‌سازی و تحلیل را برای پی‌جویی تاریخ این سرزمین به ما می‌دهد.
(حفره‌های زمانی در تک بیت‌های لرستان) عنوانی بود که به واکاوی تاریخی تک بیت‌های لرستان دادم با این باور که هر بیت از این‌ها پنجره‌ای است رو به سوی تاریخی نانوشته! و این تحلیل‌ها می‌تواند به روشن کردن نقاط پنهان تاریخ لرستان و قطع به یقین ترمیم تصور ما از هویت‌مان کمک می‌کند.
در شماره‌های پیشین هفته‌نامه سیمره، بالغ بر بیست بیت مورد واکاوی قرار گرفت که به دلایلی در تداوم آن وقفه‌ای افتاد و در این شماره توفیق ادامه آن حاصل شد.
و ای قی‌یه نچو، قی دولتی‌یه
اسله‌چِن بینهَ، دست پتی یه
Vē qiya nčo qi dowlatiya
Aslačen bina daset patiya
به این نبرد نرو، زیرا این نبرد دولتی است، همه‌ی سلاح‌ها را جمع‌آوری کرده‌اند و دستت خالی است.
ارتباط رضاشاه با عشایر اهمیت ویژه‌ای در شناخت تاریخ معاصر ایران دارد؛ چراکه از مهم‌ترین اقدامات او خلع سلاح عشایر و کاهش قدرت و نفوذ آن‌ها بوده است.
در طول تاریخ، عشایر و ایلات همیشه مسلح بوده‌اند؛ به‌گونه‌ای که حمل سلاح برای آن‌ها امری بدیهی بوده‌است و تصور آن‌که روزی اسلحه‌اشان گرفته شود برای آنان غیرقابل تصور بود چون داشتن اسلحه برای یک ایلیاتی تنها ابزار دفاع در مقابل حیوانات وحشی نبود بلکه جان‌پناه او برای مقابله با تعرضات اجانب و دفاع بر سر منافع قبیله‌ای با دیگر عشایر و ایلات و حفظ امنیت طایفه و خانواده‌اش بود. به‌گونه‌ای که این قرابت آن‌قدر عمق یافته که بخش لاینفکی از فرهنگ آن‌ها محسوب می‌شد. «برنو» و نام لُر آن‌قدر با هم اجین شده بودند که گویی این تفنگ ساخت آن‌ها بوده است و داشتن اسلحه و تقید به آن جزئی از سنت‌ها و باورهای اصیل ایلیاتی‌ها محسوب می‌شد.
این نگاه فرهنگی و ضرورت زیستی در سر آغاز تاریخ معاصر از سویی در تداوم شیوه‌ی زیستی الوار و از سویی در تقابل با حاکمیت تمرکزگرا رضاخانی بود. دولت پهلوی اول در سه پروژه‌ی دولت‌سازی، ملت‌سازی و نوسازی یا به اصطلاح مدرن‌سازی با ایلات و عشایر درگیر بود. بنابراین خلع سلاح عشایر و برچیده شدن قدرت خان و ملوک‌الطوایف یک ضرورت می‌نمود.
البته فکر خلع سلاح عشایر در دوران وزارت جنگ و نخست‌وزیری رضاخان وجود داشته و تا دوران پادشاهی نیز ادامه یافت.
سرپرسی لورن، نامه‌ای به لرد کرزن وزیر امور خارجه انگلستان در سال ۱۹۲۲م (۱۳۰۱ه‍.ش) در مورد سیاست رضاخان در رابطه با تثبیت قدرت دولت و خلع سلاح چنین می‌نویسد «گمان می‌کنم منویات رضاخان را بتوان چنین خلاصه کرد. مادام که سراسر کشور تحت سلطه‌ی بی‌چون و چرای یک قدرت واحد که لزوماً باید حکومت ملی باشد درنیاید و مادام که خلع سلاح عمومی به عمل نیامده و کلیه‌ی قدرت‌ها در دولت تمرکز نیافته است، کشور ایران هرگز به معنای واقعی مستقل و منظم نخواهد شد و مسئولیت حفظ جان و مال بیگانگان باید دولت باشد و نه خوانین محلی و غیره.»
نکته‌ای که قبلاً به آن اشاره شد و قابل یادآوری است دل‌بستگی عشایر به سلاح‌هایشان می‌باشد، در دوره‌‌ی پهلوی بدون توجه به عوامل خاص اجتماعی و روانی به ایلیاتی گفته می‌شود باید اسلحه خود را به کناری بگذارد و این امر آن‌قدر برای عشایر سخت بود که یکی از جنگجویان لر بختیاری هنگام تحویل اسلحه خود به مأمورین نظامی می‌گوید «تا این لحظه ما مرد بودیم ولی از این پس مانند زنان زندگی خواهیم کرد.»
رضاشاه خود در یادداشت‌هایش چنین ذکر می‌کند: «من امر خلع عشایر را دادم و همان‌طور که اسلحه‌ي صفحات شمالی را جمع‌آوری کردم عشایر جنوب را هم گفتم خلع سلاح کنند تصمیم گرفتم چنان‌چه مناطق شمالی را امن و امان نمودم در جنوب هم امن و آرامش را مستقر سازم لاکن مشاغل من زیاد و ناچار خلع سلاح جنوب به تأخیر افتاد و موکول به فرصت مناسبی گردید.»
نحوه‌ی اجرا و میزان موفقیت امر خلع سلاح بستگی زیادی به همکاری نیروهای عشایر و سران آن‌ها داشته است مثلاً در منطقه‌ی بختیاری به دلیل این‌که جعفر قلی‌خانی سردار اسعد از نزدیکان رضاشاه شمرده می‌شد و شاه به کمک او بسیاری از امور مربوط به عشایر را حل و فصل می‌کرد این امر با موفقیت بیش‌تری همراه بود.

🌐متن کامل این یادداشت را در تارنمای آوای سیمره بخوانید:
https://avayeseymare.ir/?p=26130

✅دنیای ترامپی

بنا به تازه‌ترین گزارش سازمان ملل 70درصد از قربانیان جنگِ غزه، زنان و کودکان‌اند.
این تصویر واقعی جهانی است که در آن زندگی می‌کنیم. امپراتوری رسانه که خاستگاه آن مغرب‌زمین است ضرب‌‌وشتم تماشاچیان اسرائیلی مسابقه‌ی فوتبال را در بوق‌وکرنا می‌‌کند و جنایت جنگی اسرائیل را در غزّه که نمودِ انکارناپذیر نسل‌کشی نظام‌مند است، به اتفاقی روزمره فرومی‌کاهد.
اولی را به سَرخطِ اخبار بَرمی‌کشد و بر دومی خاک نسیان می‌پاشد. چندان‌که گویی خون شهروندان اسرائیلی رنگین‌تر است و جان زنان و کودکان فلسطینی به پشیزی نمی‌ارزد.
باری؛ این است چهره‌ی بی‌نقاب جهانی که در آن زندگی می‌کنیم. دنیای رخدادهای عجیب. تازه‌ترینِ آن و نه هرگز آخرینش، بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید و بی‌اعتبار شدن همه‌ی نظرسنجی‌‌هایی است که شانسی برای او قائل نبودند. رویدادی که تحلیل‌گران را به فکر فرو برد و بر خوش‌بینی‌‌های سیاسی رقم بطلان کشید و بار دیگر ثابت کرد که تاریخ شرکت بیمه نیست و هیچ‌چیز تضمین نشده است و اعتبار همه‌چیز تا اطلاع ثانوی است!
دونالد ترامپ حالا پخته‌تر از گذشته و با پشتوانه‌ی مردمی بسیار قوی‌تر به سپهر سیاست بازگشته است. خبرها از پیشگامی حزب او (جمهوری‌خواه) در تسخیر کرسی‌های کنگره و مجلس سنا حکایت می‌کند و این یعنی این‌که دست‌های ترامپ برای اعمال قدرت و بسط دامنه‌ی اقتدار از هر زمانی بازتر است.
اکنون پرسش کانونی این است. ملت امریکا را چه شده است که دوباره به ترامپ روی آورده‌اند؟ تاجری غوغاسالار که آداب‌دان نیست و از مدنیت (Civility) بویی نبرده است، زن‌ستیز و مهاجرستیز است، خودکامه و خودرأی است و با منتقدان به‌زشتی سخن می‌گوید. از دیدِ آگاهان برآمدن دوباره‌ی ترامپ در عرصه‌ی سیاست ایالات متحده‌ی امریکا شاخص بحران دموکراسی، نشانه‌ی افول ارزش‌های دموکراتیک و نفوذ تعیین‌کننده‌ی رسانه‌ها در جهت دادن به افکار عمومی و رقم زدن سرنوشت سیاسی ملت‌هاست. تسلط ترس‌انگیز مجاز بر واقعیت و هیمنه‌ی اختاپوس‌وار شبکه‌های اجتماعی بر ذهن و زبان آدمیان در عصر انفجار اطلاعات. چنان‌که ترامپ محصول توییتر(Twitter) است. از توییت زدنِ دیوانه‌وار و نوک زدن دارکوب‌وار به مغز دنبال‌کنندگانش تا کشاندن آن‌ها به آستانه‌ی باورهای خود. ایلان ماسک نابغه‌ی فناوریِ ارتباطات و ثروتمندترین مرد جهان، حامی و اینک یارِ غارِ ترامپ، شبکه‌ی توییتر را خرید، نام آن را به X (ایکس) تغییر داد و حساب (Account) او را که پیش‌تر مسدود شده بود، فعال کرد. امروزه افسون تبلیغات و بمباردمان خبر، در غیبت تفکر انتقادی و خِرد پرسشگر عواطف را سَروَری بخشیده و عقل‌ها را به تعطیلی ‌کشانده است. دولت‌مردان پوپولیست و سلبریتی‌های سرگرمی‌آور، اصحاب نقدونظر را از صحنه بیرون رانده‌اند. راست این است که مزیت بزرگ دموکراسی یعنی گردش آزاد اطلاعاتْ حال به پاشنه‌ی آشیل آن تبدیل شده است، زیراکه فاشیسم بر همان سفره‌ای نشسته که دموکراسی گسترانده است!
قوت گرفتن اندیشه‌های بنیادگرایانه و فاشیستی در جامعه‌ی امریکا که یک جلوه‌ی آن ضعف و بَل زوال حافظه‌ی تاریخی و از یاد بردن سیاست‌های نابخردانه‌ی ترامپ در دوره‌ی اول به قدرت رسیدن اوست. از تورم فزاینده تا ناتوانی مرگبار در مصاف با کرونا، خروج از پیمان اقلیمی پاریس و سپس‌ترْ بَرجام و دستِ آخر یورش هوادارانش به ساختمان کنگره پس از نپذیرفتن شکست در انتخابات. در این میانْ ناکامی دموکرات‌ها که ارزش‌های لیبرال- دموکراسی را نمایندگی می‌کنند در پیروزی ترامپ سهم بزرگی داشته است. جنگ اوکراین، گسترش بحران در خاورمیانه و بی‌اعتنایی به مطالبات کارگران و طبقات فرودست یا آن‌چه در ادبیات وطنی «اقشار آسیب‌پذیر» می‌نامیم. ترامپ با انگشت نهادن بر این مسائل، دمیدن در کوره‌ی پوپولیسم (کاهش مالیات، اخراج مهاجران غیرقانونی، کاهش هزینه‌ی مواد غذایی و…) و معرفی خود به‌عنوان ناجی امریکا که در پی جان به در بردن از سوء‌قصدْ در هاله‌ی حفاظتِ نیروهای غیبی است کاخ سفید را فتح کرد.
او با به دست دادن تصویری تاریک از وضعیت کنونی امریکا و توسل به انگاره‌ی فاشیستی «احیای گذشته‌ی طلایی» افکار عمومی را به‌راستی تسخیر کرد و اینک جهانی نگران کاروکردارِ اوست.

✍️نویسنده: سلمان احمدوند | سرچشمه : سیمره‌ی شماره‌ی 746 (22 آبان‌ماه 1403)

@seymareweekly

پیکر بی‌جان کوهنورد کوهدشتی پیدا شد

مدیرعامل هلال‌احمر لرستان با اعلام این خبر گفت:« پیکر بی‌جان کوهنورد کوهدشتی در منطقه‌ی آب گرمه این شهرستان پیدا شد.»
محمدقدمی، افزود:« طی اعلام این حادثه طی با تماس تلفنی سامانه‌ی ۱۱۲ پاسخ‌گویی اضطراری مرکز کنترل و هماهنگی عملیات استان مبنی بر مفقود شدن یک نفر در ارتفاعات آب گرمه شهرستان کوهدشت اعلام شد.»
قدمی ادامه داد:« پس از دریافت اطلاعات مرکز ECO و اعلام فراخوان تیم‌های امداد و نجات کوهستان شهرستان انجام عملیات جست‌وجو آغاز شد.»
وی گفت: «در این عملیات یک تیم امدادی پنج نفره به همراه دو خودرو کمک‌دار به محل حادثه اعزام شدند که پس از برسی صحنه با پیکر بی‌جان عبدالوهاب امرایی مواجه شدند و پس از تثبیت فرد فوتی کار انتقال و تحویل را انجام دادند.»
زنده‌یاد عبدالوهاب امرایی، فرزند اکبر امرایی از فرهنگیان و کوشندگان محیط زیست شهرستان کوهدشت است. سیمره، این مصیبت را به آقای امرایی و سایر بازماندگان غم‌مباد می‌گوید.

نویسنده : گروه حوادث | سرچشمه : آوای سیمره

⚫ غم‌مباد

صبح‌گاهی سر خوناب جگر بگشایید
ژاله‌‌ی صبح‌دم از نرگس تر بگشایید

دوست و همکار ارجمند جناب آقای اکبر امرایی

درگذشت فرزند دلبندتان ما را نیز اندوهگین کرد و در این غم بزرگ، شریک‌تان هستیم؛ روان این جوان برومند انوشه باد و یزدان بی‌همتا به شما شکیبایی دهد.

کیانوش رستمی، مدیرمسئول هفته‌نامه‌ی سیمره

@seymareweekly

گوریا؛ طبیعت‌گرایی فرمالیستی

مستند «گوریا» در62 دقیقه و در ابتدای دهه‌ی نود توسط «لیلا فولادوند» و «محمدحسین نظری» در مورد تالاب‌های لرستان ساخته شد؛
 
نگاه ویژه‌ي تیم سازنده برآمده از رویکرد اجتماعی با دغدغه‌ی خاص به حفاظت از محیط‌زیست و نگهداشتِ تنوع‌زیستی به ساخت اثری چشم‌گیر و متفاوت تبدیل شد؛ سازندگان در محتوای کار به میزانسنی زیبایی‌شناسانه در نگاه بصری توجه کرده‌ و در فرم نیز یک گام محکم و رو به جلو را برداشته‌ تا امروز شاهد بلوغ آنان در آثار جدید باشیم. مستند در تمامی لحظات خود پلان‌هایی را به نمایش می‌گذارد که حاصل تلاش و دانش بومی هستند.
گوریا یک تابلوی نقاشی با ساختارِ انعکاسی است و از توانایی اکوسیستم سخن می‌گوید؛ آن‌چه از اکولوژی بگوید، مسیر را برای رسیدن به توسعه‌ی پایدار به جامعه نشان خواهد داد. برای اجتماعی که از معنا تهی شده، پرداختن به سینمایی که فُرم آن وام گرفته از طبیعت باشد، کاستی‌های بی‌شمار اقتصادی را در گوش‌های سنگین‌شده فریاد کشیده و کاملاً شفاف در پیشگاه چشم‌هایی که نمی‌خواهند با واقعیت روبه‌رو شوند، به نمایش در خواهد آمد.
این مستند تنها راویتِ زیبایی‌های چند تالاب نبوده و هشداری خردمندانه برای اهل تفکر است، اما امروز شرایط در تالاب‌های استان مطلوب نیست و این همان سکانس پایانی گوریاست.
سازندگان از یک فرمِ منسجم در ساختار روایی استفاده کرده‌اند و این می‎تواند شرایط آینده را پیش‌گویی کند و این معجزه سینماست. در زبان تصویر، ژانرهای گوناگونی برای بیان وجود دارند که برای طبیعت، مستند یک شیوه‌ی درست در ارائه‌ی تصویری گویا از چالش‌هاست. زوجِ سازنده برای پرداخت نهایی، طبیعت‌گرایی در نمای بصری را الگوی خود قرار داده‌اند تا با گذر از چالش‌های مالی به کمک محتوایی برگرفته از تحقیق و پژوهش، تنها به ذات هنری اندیشه کرده و این‌گونه یک اثر مستقل را تولید کنند.
در گوریا، می‌توان عناصر حافظ در اکوسیستم را به‌خوبی مشاهده کرد. دوربین این مستند از تک‌تک اتفاقات پیرامون تالاب‌های پل‌دختر لحظه‌های سینمایی ساخته و این می‌تواند در تغییر نگرش یک نسل مؤثر باشد. این فیلم در چند قسمت از شبکه‌های مختلف پخش شده و امروز در فضای مجازی نیز در‌ دسترس است اما هنوز هم کارکرد آموزشی خود را حفظ کرده و این بدان معناست که در موضوع حفاظت از محیط‌زیست در استان لرستان هنوز هم به پویایی به جهت توقف بهره‌کشی‌ها نرسیده‌ایم؛ جامعه لرستان به تقویت نگاه آموزشی برای نگهداشت اکوسیستم‌های آبی نیازمند است.
این‌جاست که گوریا می‌تواند در ساختاری طبیعت‌گرایانه اثربخشی درخوری داشته باشد؛ برای رسیدن به یک جامعه‌ی پویا نیازمند تابیدن نور بر بخش‌های تاریک جامعه هستیم. بی‌شک، محیط زیست، یکی از حوزه‌های اساسی مورد توجه انسان است که شفاف‌شدن مشکلات حاکم بر آن الزامی است زیرا برای رسیدن به پایداری توسعه، حفاظتِ استاندارد از محیط‌زیست طبیعی یک راهبردِ آینده‌محور است. طبیعت سرشار از چالش‌‌هایی است که منشأ انسانی دارند و باید در ژانری توانا به تصویر کشیده شوند تا بشر با سرعت کمتری به‌سمت بهره‌‌برداری از آن برود. این در حالی است که در تالاب‌های لرستان کمترین نظارت وجود داشته و دغدغه حفاظت در اولویت نبوده و نیست؛ از بین رفتن بخش‌های زیادی از تالاب‌های پلدختر، بروجرد و درود گواهی نماهای واقع‌گرای مستند گوریاست که از یک دهه پیش، امروز را تصویر کرده‌اند.
هر اجتماعی نیازمند یک سینمای حقیقت‌گو است؛ این حقیقت‌گرایی یک عزم بسیار محکم برای جست‌وجوی معناست؛ معنایی که باید آن را برای مخاطب به تصویر کشید. در این فیلم با یک متن منسجم روبرو می شویم که در کنار دوربینی پویا به شایستگی مهاجرت پرندگان را توصیف می‌کنند. مستند به آن‌چه در محیط پیرامونی در حال گذار است وفادار بوده و گفتار متن آن با یک هوشمندی رندانه مخاطب را به تفکر وادار می‌کند و این همان چیزی است که می‌تواند در دانشگاه‌های سراسر کشور به یک مسترکلاس آموزشی به جهت رفتار درست با طبیعت منجر شود.
مستند «گوریا» تاریخ انقضا ندارد، زیرا توانسته اجتماع، اقتصاد و محیط‌زیست را حولِ یک محور جمع کرده و این درکی درست از مشاهده می‌خواهد و این مشاهده از چشم‌هایی می‌آید که داده‌های محیطی را به‌صورت کاملاً ارگانیک به مرحله پرسش رسانده و دیگر خبری از برداشت شخصی نیست.


نویسنده : محسن تیزهوش | سرچشمه : سیمره‌ی شماره‌ی 746 (22 آبان‌ماه 1403)

@seymareweekly

✅نشست «بازنمود دوره‌ی تاریخی خودسری در مویه‌های لکی» برگزار شد؛

«مویه» یکی از ارکان اصلی ادبیات شفاهی مردم لرستان است /«خودسری» سیاه‌ترین دوره‌‌ی تاریخ لرستان

نشست «بازنمود دوره‌ی تاریخی خودسری در مویه‌های لکی»، عصر روز چهارشنبه بیست‌وسوم آبان‌ماه، به همت گروه تاریخ بنیاد ایران‌شناسی شاخه‌ی لرستان در سالن کرم‌اللهی مجتمع شهید آوینی خرم‌آباد، برگزار شد.
به گزارش آوای سیمره، سخن‌ران ویژه‌ی این نشست «علی زیودار»، از کوشندگان و پژوهشگران فرهنگ عامه‌ی لرستان بود.
زیودار در آغاز به دوره‌ی تاریخی خودسری در لرستان و چرا این دوره را خودسری می‌نامند، اشاره کرد و گفت:« یکی از سیاه‌ترین دوره‌های تاریخ لرستان، دوره‌ای موسوم به خودسری است.»
وی افزود:«جنگ و جدال، کشت‌وکشتار، اعدام و زندان، یاغی‌گری و شب‌گردی، دزدی و غارت، همه و همه حاصل این دوره‌ی کوتاه اما سیاهِ تاریخی است.»
علی زیودار در ادامه با بیان این‌که این دوره از زمان مرگ ناصرالدین‌شاه قاجاز آغاز می‌شود و تا سال ۱۳۱۲ ادامه می‌یابد، توضیح داد:« البته آثار این دوره تا سال‌های پس از جنگ جهانی دوم در زندگی مردم این خطه استمرار می‌یاید.»
وی ادامه داد:« در این دوره، عشایر و خان‌های محلی در برابر حکومت مرکزی قرار می‌گیرند و دولت مرکزی برای سرکوب آن‌ها، بارها به این خطه لشکرکشی می‌کند.»
این کوشنده‌ی فرهنگی، افزود:« حاصل این دوره برای لرستان علاوه بر قتل، کشتار، تبعید، اعدام، یاغی‌گری، زندان و اعدام، فقر و فلاکت مردم است.»
وی گفت:« اعدام یکی از روش‌های مستقیم سران برای ایجاد ترس در بین بقیه بوده، خیلی‌ها یاغی بودند اما یاغی‌گری معنای منفی نداشته و به معنی ایستادگی در برابر ظالم بود.»
زیودار در ادامه‌ی سخنان خود، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های فرهنگی مردم لرستان را، «ادبیات شفاهی» آن دانست و تشریح کرد:« این ویژگی در همه‌ی شئونات زندگی آن‌ها حضور دارد.»
او با تاکید بر این‌که ادبیات شفاهی بخش مهی از فولکلور است، گفت:« فولکلور یا فرهنگ عامه بازتاب روحیات، خلقیات و آرزوهای هر ملتی است و ریشه‌ در اعماق جامعه دارد بنابراین مسایلی که در فرهنگ رسمی به راحتی قابل شناسایی نیستند می‌توان با واکاوی فرهنگ عامه، بازشناسی کرد.»
وی «مویه» را یکی از ارکان اصلی ادبیات شفاهی مردم لرستان برشمرد و توضیح داد:« مویه در آیین عزاداری مورد استفاد قرار می‌گیرد، مویه‌ها تک‌بیت‌هایی با وزن ده‌هجایی است که در وصف درگذشتگان و نحوه‌ی مرگ آنان سروده می‌شود و در آیین عزا زنان و مردان به شیوه‌های خاص می‌خوانند.»
زیودار گفت:« اهمیت بیت‌های مویه از آن جهت است که عزا در میان صاحبان و خالقان این بیت‌ها ریشه‌دارتر از شادی است. اگر قدری به عقب‌تر برگردیم خواهیم دید که انگاره‌های مفرغی نیز نمایش‌گر بازخورد این اندیشه‌ی لرها به موضوع مرگ می‌باشد.»
وی افزود:« غلبه‌ی سنتِ عزداری و خصلت شاعرپیشگی باعث خلق نوع خاصی از ادبیات عامه بر پایه‌ی عزا شده‌است.»
علی زیودار با اشاره به این‌که در دروه‌ی خودسری که مرگ مردان و جوانان اتفاق هر روزه‌ای است، اظهار داشت:« بدین‌روی مویه‌سرایی نیز رونق می‌گیرد؛ مویه‌هایی متناسب با حوادث و شرایط این دوره‌ی تاریخی سروده می‌شود که بسیاری از این بیت‌ها امروزه به دست ما رسیده‌است.»
این شاعر و نویسنده در ادامه افزود:« با بررسی این ابیات، رد پای جنگ، زندان، اعدام، شیون قاچاقی، یاغی‌گری و نظایر این‌ها دیده می‌شود.»
زیودار در ادامه به بررسی ابیاتی از مویه‌های لکی برجای مانده از دوره‌ی خودسری پرداخت و توضیح داد:«تفنگ، قطار فشنگ، سنگر، خون، یاغی، شبگردی، شیون قاچاقی و مانند این‌ها، از جمله مفاهیمی است که به‌صورت مکرر در مویه‌های    لکی به کار رفته است.»
وی ادامه داد:« این مفاهیم عمدتاً در توصیف رزم جوانانی است که در جنگ‌ها و درگیری‌ها کشته‌ شده‌‌اند. به‌کارگیری اصطلاحات و نام‌های برخی ادوات در تعداد زیادی از این دسته از مویه‌ها به‌گونه‌ای است که نمی‌توان آن‌ها را به جنگ‌های دورتر مثل جنگ‌های توسعه‌طلبانه‌ی کریم‌خان زند و یا جنگ‌های سه‌گانه‌ی اتابکان لر با تیمور لنگ دانست.»
این پژوهشگر فرهنگ عامه افزود:« وجود واژه‌هایی مانند فشنگ قزاقی، طیاره، دوربین و برنو در این مویه‌ها ما را به این موضوع رهنمون می‌سازد که خلق این دسته از مویه‌ها در زمانه‌ای نزدیک‌تر و حدود یک‌صد تا یک‌صد و پنجاه سال اخیر سروده‌شده‌اند.»
زیودار با یادآروی این نکته که این برهه‌ی زمانی عملاً مصادف با دوره‌ی تاریخی خودسری است، گفت:«ناامنی‌‌ها و جنگ و جدال‌های این دوره، بر همه‌ی شئونات مردم منطقه تاثیر مستقیم و عمیق می‌گذارد....

🌐ادامه و متن کامل این خبر را در تارنمای آوای سیمره بخوانید:
https://avayeseymare.ir/?p=26080

آقای استاندار معشوره را کوچک نساز!

بنا به خبرها، آقای استاندار شاهرخی روز جمعه هجدهم آبان‌ماه از سد معشوره(گاشمار) بازدید کرده و گفته «باید با پیگیری از مرکز و استفاده از ظرفیت نمایندگان به‌دنبال افزایش اعتبارات این سد باشیم تا سریع‌تر شاهد تکمیل آن باشیم و مردم از مزایای آن بهره‌مند شوند.»
نفس بازدید استاندار از این پروژه، ارزشمند است. اما در این رابطه مواردی شایسته‌ی یادآوری است:
۱- محل تأمین بودجه‌ی سد گاشمار(معشوره) وفق مصوبه‌ی دولت در سفر استانی به‌صورت ده درصد از منابع عمومی و نود درصد بخش خصوصی پیش‌بینی شده است.
۲- بخش خصوصی تنها در صورتی در این سد سرمایه‌گذاری می‌کند که راهی برای بازگشت سرمایه و سوددهی‌اش وجود داشته باشد.
۳- نیروگاه هزارمگاواتی این سد و تولید و فروش برق به بازار داخلی یا بین‌المللی تنها راه بازگشت سرمایه‌ی سرمایه‌گذار است.
۴- سازمان برنامه‌ی دولت مستعجل مخبر در روزهای پایانی استقرارش، در مصوبه‌ی ماده بیست و سه سد، ظرفیت مخزن سد را از حدود یک میلیارد متر مکعب به حدود پانصد م.م.م کاهش داد و نیروگاه هزار مگاواتی آن را به یک مینی نیروگاه هشتاد مگاواتی تقلیل داد.
۵- وقتی این پروژه در زمان افتتاح درآمدی نداشته باشد، بخش خصوصی که خیر نیست تا در این سد پول خرج کند.
-پرسش اول از آقای استاندار شاهرخی: وقتی محلی برای بازگشت سرمایه و سود سرمایه‌گذار وجود ندارد، چطور می‌خواهید بخش خصوصی را به پول خرج کردن در این پروژه راضی کنید؟
-پرسش دوم از آقای استاندار شاهرخی: برنامه شما برای اصلاح مصوبه‌ی ظالمانه ماده‌ی بیست و سه سد در دولت سیزدهم، نصف کردن ظرفیت سد و حذف نیروگاه پاک آن چیست؟ در حالی که کشور نیاز مبرم به برق دارد.
-سد معشوره اگر با پانصد م.م.م ظرفیت مخزن ساخته شود نه زمستان جلوی سیل را می گیرد نه تابستان آب کافی برای استان و پایین دست دارد.
-پرسش مهم از آقای استاندار شاهرخی: چرا به‌جای اصلاح مصوبه‌ی سد، به‌دنبال اجرای مصوبه‌ای هستید که در حکم کشتن سد معشوره است؟ معشوره با مخزن کم‌تر از یک میلیارد متر مکعب همان بهتر که ساخته نشود. والسلام/ ۱۹ آبان‌ماه ۱۴۰۳

نویسنده : علی زیودار، | سرچشمه : سیمره‌ی شماره‌ی 746 (22 آبان‌ماه 1403)

@seymareweekly

سیمره‌ی ۷۴۶ جاری شد…

هفت‌صدو‌چهل‌و ششمین شماره‌ی هفته‌نامه‌ی منطقه‌ای سیمره، روز سه‌‌شنبه 22 آبان‌ماه (1403) به صاحب‌امتیازی سودابه آزادگان و مدیرمسئولی کیانوش رستمی، چاپ شد و روی پیش‌خوان دکه‌های مطبوعاتی قرار گرفت.
به گزارش آوای سیمره؛ این شماره در بردارنده‌ی مطالب و مقالات متنوعی است از جمله:
 
*تیتریک:
– در چهارمين همايش بين‌المللي معماري «دست‌کند» مطرح شد؛  بيش از ۱۰۰ معماري «دست‌کند» در لرستان شناسايي شده‌است/ گروه خبر و گزارش
 
*سرمقاله:
–  سد گاشمار هواااااااااار از وعده‌هاي توخالي! / دکتر مراد سپه‌وند
 
*یادداشت‌ها:
– مازوت نسوزانيم، برق هم نداشته باشيم؟ / دکتر حسین‌سلاح‌ورزی
– آقاي استاندار معشوره را کوچک نساز!/ علي زيودار
-گوريا؛ طبيعت گرايي فرماليستي / محسن تيزهوش
-ايران سرزمين تمدن و فرهنگ /احمد لطفي
– دنياي ترامپي  / سلمان احمدوند
– ما شش نفر بوديم (بخش سوّم) / ماشا اکبری
– نقش رود کشکان در پيدايش و تداوم تمدن لرستان /سعادت خودگو
– حفره‌هاي زماني در تک‌بيت‌هاي لرستان(۲۱) / دکتر شیرزاد بسطامی
-جايگاه متزلزل طنز در مطبوعات  / وحید حاج‌سعیدی
 
*مقاله:
-از دغدغه‌ي نوشتن تا سوداي صدارت؛ لرستان همه‌چيز او بود/ حميد ايزدپناه، شاعر، تاريخ‌پژوه و باستان‌شناس(بخش پانزدهم ) / محمدکاظم علی‌پور
– نقد و بررسي کتاب معين‌السلطنه و ۱۲ مرد اعدامي / بخش دوم/ اردشیر کشاورز
– پيري جمعيت ايران و خطرات آن / زهرا نجاتی‌مجد
 
 
* گفت‌وگو:
-علت فرسودگي شغلي در برخي جوانان چيست؟
 
*گزارش:
-وقت تنگ معشوره(ایسنا)
 
*شعر پارسی:
دکترنصرت‌الله مسعودی / مهتاب میرقاسمی/ حمیدرضا اکبری‌شروه / خدایار حیدری
 
*شعر بومی:
–  فرزاد سیاه‌پوش
 
*لرستان‌پژوهی:
-مستندنگاري ماجراهاي من و سياست/ فصل دوم/ بخش ۶۴ انتخابات مجلس ششم / ترهان ۸/ علی‌گودرزیان
 
*پیش‌خوان سیمره:
– «پرواز خاکستر» رونمايي شد
-رونمايي از کتاب «مشق تال» در دورود
 
 *اخبار:
– تجليل اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامي لرستان از پدر بلوط ايران
– استاندار: توسعه‌ي لرستان نيازمند تلاش همه‌جانبه است
-روزنامه‌نگار و شاعر بروجردي درگذشت
– رييس پژوهشگاه ميراث فرهنگي کشور: به دنبال شبکه‌سازي پژوهشي هستيم
-معماري «دست‌کند» بخش مهمي از ميراث ارزشمند کشورماست / مهناز اشرفی
-شهردار خرم‌آباد: معماري دست‌کند، نزديک به جاودانگي است
-به مناسبت روز پرستار؛ از بانوي ايثار اداره‌کل امور مالياتي لرستان تجليل شد
-مديرکل بنياد مسکن لرستان مطرح کرد؛  افتتاح بيش از ۶ هزار مسکن روستايي طرح نهضت ملي مسکن در لرستان
-مديرکل آموزش‌وپرورش لرستان خبر داد؛  توانمندسازي معلمان و دبيران تربيت‌بدني در لرستان
-تخصيص ۱۲ هزار متر مربع زمين براي احداث ۱۸ واحد صنعتي در لرستان
-سه هزار ميليارد ريال از مطالبات پرستاران لرستان پرداخت شد
-سرانه‌ي فضاي سبز عمومي خرم‌آباد فاصله‌ي بسياري با سطح استاندارد دارد
-و…

@seymareweekly

🔼چهارمین همایش بین‌المللی معماری دست‌کند

چهارمین همایش بین‌المللی معماری دست‌کند ساعت ۹ امروز در اتاق بازرگانی خرم‌آباد آغاز به کار کرد.
این همایش تا ۲۴ آبان‌ماه ادامه دارد.

@seymareweekly