سقوط دانشگاه حتمی است، آقای دکتر سیمایی
حسین آخانی
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فن آوری
با سلام
اخیرا اعتراف کرده اید که ما در رتبه های بین المللی سقوط کرده ایم. من تعجب می کنم، مگر با این سیاست هایی که سالهاست در وزارت علوم و کشور است انتظار رشد هم دارید. بگذارید فقط دو‌اتفاقی که در یک ماه و اندی اخیر برای بنده افتاده است شما را آگاه کنم.
۱. من برای سخنرانی در اجلاس تغییر سازمان ملل در باکو دعوت شدم. این اتفاق خیلی به ندرت، آنهم در شرایطی که ایران در بدترین دوران ارتباطی خود با جهان است، برای استادی از داخل ایران رخ می دهد. برای خرج این سفر با معاونت علمی ریاست جمهوری تماس گرفتم. اول قول مساعد دادند بعد حتی تلفن من را جواب ندادند. به روابط بین الملل وزارتخانه و دانشگاه تماس گرفتم. گفتند شما یکبار سفر رفته اید دیگر به شما کمک تعلق نمی گیرد. با شخص خانم انصاری رئیس سازمان حفاظت محیط تماس گرفتم، ایشان هم گفتند ما نمی توانیم. می دانید عمیق تر از این درد چه بود، اینکه سازمان حفاظت محیط زیست حتی حاضر نشد نام من را در هیئت ایرانی وارد کند و من به عنوان عضو هئیت ازبکستان رفتم! یعنی در این مملکت تعریف نشده که استادی از دانشگاه های کشور به یکی از جلسات جانبی این اجلاس مهم رود. باز دردناکتر از آن اینکه از هیئت ایرانی دعوت کردم به سخنرانی من بیایند و از این فرصت برای استحکام روابط با کشور ازبکستان استفاده کنند، نه تنها نیامدند بلکه درست در همان زمان سخنرانی من با ایرانی ها جلسه گذاشتند (ساعت ۱۲ ظهر) که نتوانند در جلسه سخنرانی من باشند. سخنرانی من هم در رابطه با ایران بود که حداقل برای سوادشان خوب بود. می دانید بلافاصله بعد از سخنرانی من وزیر محیط زیست ازبکستان پیشنهاد چربی برای ترک دانشگاه تهران و استخدام در دانشگاه جدالتاسیس بین المللی آنجا داد، نا قابل ۴ برابر حقوق دانشگاه تهران با کلیه نیازهای پژوهشی! فعلا گفت یک اتاق برایشان اختصاص دهید. البته من وسوسه نشدم، فقط خواستم بدانید که با این وضعی که هستیم با سپردن پستهای بالای مملکتی به افراد کم دانش و کم سواد، آنها هیچ درکی از پژوهش، دانشگاه، بین الملل ندارند. فقط بدانید من حتی از بردن دانشجویانم به چیتگر به دلیل قوانین و‌محدودیتهای دست و پا گیر محرومم. با توجه به شرایطی که من دارم رصد می کنم، سقوط دانشگاه حتمی است.
۲. استاد دهباشی و همکاران در ۱۶ مهر ۱۴۰۳ مراسمی در یکی از شب های معروف بخارا برای تجلیل از اینجانب ترتیب دادند. من سالهاست که در کنار کار دانشگاهی خود در مورد خطرات گونه های مهاجم برای زیست بوم و سلامت می نویسم. گروهی ناآگاه و شایدم سود جو که خود را حامی سگ های ولگرد می دانند از این فعالیت من ناراحت اند. آنها بارها من را تهدید به قتل کرده اند. من هم از برخی از آنها به دستگاه قضایی شکایت بردم. یکی از سرکرده های آنها دست به تخلفاتی زده است که اگر من استاد دانشگاه فقط یکی از این تخلفات را انجام دهم فکر می کنم طی چند روز به زندان می افتم و به هزار و یک اتهام امنیتی متهم می شوم. او لشکری از اوباشان را فرستاد و مراسم شبهای بخارای استاد دهباشی را به هم زد و فیلمش را برای من و تو فرستاد. حتی پلیس و کلانتری هم آمدند و‌گزارش دادند. همان فرد به استاد دهباشی زنگ زد و گفت پسرت را می کشم. به دستگاه قضایی، وزارت اطلاعات، پلیس امنیت، حراست دانشگاه تهران با اسناد محکم گزارش کردیم ولی هنوز این فرد و لشکر شعبان بی مخش به رفتار خودشان ادامه می دهند و بارها گفته (حتی به قاضی) که من برای اطلاعات کار می کنم. ببینید سرنوشت استادی که در کنار کاری علمی و بین المللی اش مسئولیت اجتماعی دارد چه شده است و‌چه هزینه هایی می پردازد و دستگاههای مسئول به فریاد کمک او گوش نمی کنند. در همان جلسه آقای دکتر محسنی همکار دانشکده حقوق و‌شمار زیادی از استادان دانشگاه حضور داشتند. حداقل یک مورد از فعالیتهای من در مورد ساختمان ایجاد شده در فضای دانشگاه تهران را شما خودتان آگاهی دارید.
بیش از این مصدع اوقات نمی شوم، اگر وقتی دادید می رسم خدمتتان که اگر چه از بهبود دانشگاه ناامیدم، حداقل نکاتی در مورد دانشگاه سبز و دلایل سقوط دانشگاه خدمتتان بگویم.
اردتمند
حسین آخانی
استاد دانشگاه تهران
https://khabaronline.ir/xmTFP
