چِهِل را ندیده ، خیال ِ نوَد میکنیم
نوَد نارسیده، حکایت به‌صد میکنیم
چنان بسته در کنجِ زندان ِ عادت شدیم
که در باز ، پاهای هم را لگد میکنیم !
اسیریم در ساحل ِ سرد ِ دریای جَزر
ولی تک به تک تکیه بر وقت مَد میکنیم
رها کرده‌ایم آنچه را حقّ ِ ما بوده است
سپس بین پسمانده‌ها خوب‌وبد میکنیم
سر ِ زندگی را به دستان ِ خود میبُریم
چنین زنده‌زنده، زمان را جسد میکنیم
به هنگام ِ تشییع آمال ِ خود کِل کِشان
هرآنکس که قصد ِ کمک کرده،رَد میکنیم
چه آسان تن ِ آرزوهای دلمرده را
هم آغوش ِ بیرحم ِ سنگ ِ لحد میکنیم
نشستیم‌جایی‌که‌خورشید را کشته‌ایم
ستاره که‌نه، مرگِ‌خود را رصد میکنیم
#شیدا_التيام
#شعروغزل_ناب🦋
