مطالعات گروهی از روانشناسان نشان داد که شرایط دوران کودکی بر میزان تاب‌آوری فرد در دوران بلوغ تاثیر دارد. این تاثیرات بلندمدت هستند؛ زیرا آن‌ها توانایی‌ها و سیستم‌های باور کودکان را شکل می‌دهند و این حالت حتی تا دوران بزرگسالی نیز باقی می‌ماند. افراد با تاب‌آوری بالا می‌توانند احساسات خود و دیگران را بفهمند. آن‌ها قادر هستند جنبه‌های کنترل‌پذیر و کنترل‌ناپذیر سختی‌ها و مشکلات را از یکدیگر تشخیص دهند. این افراد از اعتمادبه‌نفس بالایی برخوردارند؛ بدین معنا که باور دارند می‌توانند بر محیط پیرامون غلبه کنند و از عهده‌ی هر کاری برآیند. عوامل محیطی دوران کودکی، مانند فقر، طلاق، پدر و مادری که از نظر روانی بیمار هستند، به گذشته تعلق دارند و تغییر آن‌ها از توان ما خارج است. اما باورها قابل تغییر و توانایی‌ها تغییرپذیرند. تحقیقات درباره ماهیت تاب‌آوری نشان داد که این مفهوم، از هفت مهارت تشکیل شده است: تعدیل احساسات، کنترل‌پذیری، یکدلی، تجزیه و تحلیل اتفاقات، خودکارآمدی و پیشرفت. این هفت عامل قابل اندازه‌گیری، آموزش و تقویت هستند. 💎 @schematherapychannel