پیوند جاودان امروز، دهم مهر سالروز ازدواج سایه و بانو آلما مایکیال است. سایه و آلما حدود ۷۰ سال در کنار هم بودند. این یکی از طولانی‌ترین پیوندهای زناشویی است که دیده‌ام. امروز آن دو انسان والای عاشق در خاک خفته‌اند؛ یکی در آلمان که با نامش تناسبی آوایی دارد و یکی در رشت، زادگاهش که آن را بسیار دوست می‌داشت؛ اما جان سایه و آلما با هم است. در چشم من سایه و آلما در کنار هم به نور مطلق پیوسته‌اند. با مهر و دلتنگی فراوانم آن دو را می‌بینم که در کنار هم قدم می‌زنند و از عشق و شیدایی و همسفری دراز زیبایشان یاد می‌کنند. با یاد سایه و آلما تصنیف «عشق سربلند» (آهنگ علی قمصری، آواز امیر صادقین) را بشنوید؛ بر غزلی که #سایه آن را در زندان (تیرماه سال شصت و دو) برای همسر نازنینش سروده است: بود که بار دگر بشنوم صدای تو را؟ ببینم آن رخ زیبای دلگشای تو را؟ بگیرم آن سر زلف و به روی دیده نهم ببوسم آن سر و چشمان دلربای تو را ز بعد این‌همه تلخی که می‌کشد دل من ببوسم آن لب شیرین جان‌فزای تو را کی‌ام مجال کنار تو دست خواهد داد؟ که غرق بوسه کنم باز دست و پای تو را مباد روزی چشم من ای چراغ امید که خالی از تو ببینم شبی سرای تو را دل گرفتۀ من کی چو غنچه باز شود مگر صبا برساند به من هوای تو را چنان تو در دل من جا گرفته‌ای ای جان که هیچ‌کس نتواند گرفت جای تو را ز روی خوب تو بر خورده‌ام، خوشا دل من که هم عطای تو را دید و هم لقای تو را سزای خوبی تو برنیامد از دستم زمانه نیز چه بد می‌دهد سزای تو را به ناز و نعمت باغ بهشت هم ندهم کنار سفرۀ نان و پنیر و چای تو را به پایداری آن عشق سربلند قسم که سایۀ تو به سر می‌برد وفای تو را @sayeoMusigh