*پرسشی از رئیس جمهور فوتبالیست! حسین ساسانی بخش دوم تصویر سوم: گزارش شکاف جنسیتی جهانی ۲۰۲۳ مجمع جهانی اقتصاد نشان می‌دهد که برای بستن شکاف مشارکت اقتصادی و فرصت‌ها بین مردان و زنان، ۱۶۹ سال زمان نیاز است. شکاف‌های اقتصادی برای افراد رنگین‌پوست و افراد دارای معلولیت نیز همچنان قابل توجه است. در کشور ما، این شکاف در گروه‌های مختلف نژادی، قومی و زبانی به ویژه در مناطق مرزی کشور بیشتر به چشم می خورد و صد البته، شکاف فرصت‌های شغلی و اجتماعی بین مردان و زنان چشمگیرتر است. تصویر چهارم: این تصویر به حضور تفاوت‌ها در اغلب کشورها به ویژه در کشور ما به دلیل پراکندگی مکان زیست ملیت‌ها و قومیت‌ها در مناطق جغرافیایی مختلف اشاره دارد. تفاوت‌های نژادی، قومیتی، زبانی، فرهنگی، مذهبی و اعتقادی، و تفاوت‌های دیگر که اگر به صورت مناسب، سیستمی، یکپارچه و فراگیر بدانها توجه نشود، سبب بروز بسیاری از مشکلات می‌شودکه بر طرف کردن آنها بسیار سخت، پیچیده و طولانی می‌شود، همانطور که شده است. اگر بخواهم اشاره‌ای گذرا به برخی از مشکلات داشته باشم، افزایش تنش‌های اجتماعی یکی از آن موارد است. نبود عدالت، شمول و عدم پذیرش تنوع می‌تواند باعث افزایش نارضایتی‌ها و تنش‌های اجتماعی شود. افراد و گروه‌های محروم ممکن است احساس بی‌عدالتی و نارضایتی کنند که می‌تواند به اعتراضات، درگیری‌ها و ناآرامی‌های اجتماعی منجر شود. کاهش بهره‌وری و رشد اقتصادی یکی دیگر از مشکلاتی است که با عدم توجه به تنوع و شمول می‌تواند به کاهش بهره‌وری و نوآوری در کسب‌وکارها و اقتصاد کشورها منجر شود. وقتی تمامی افراد جامعه نتوانند به طور کامل در فعالیت‌های اقتصادی مشارکت کنند، فرصت‌های رشد اقتصادی نیز محدود می‌شود. افزایش فقر و نابرابری اقتصادیی یکی دیگر از نشانه های نبود توجه به تنوع، شمول و عدم پذیرش تنوع است که سبب افزایش فقر و نابرابری اقتصادی می‌شود. افراد و گروه‌های محروم ممکن است به منابع و فرصت‌های اقتصادی دسترسی نداشته باشند که این مسئله به افزایش شکاف بین فقرا و ثروتمندان منجر می‌شود. آسیب به سلامت روانی و جسمی نیز از جمله مواردی است که تبعیض و نابرابری می‌تواند به سلامت روانی و جسمی افراد آسیب برساند. افرادی که احساس نادیده گرفته شدن و تبعیض می‌کنند، ممکن است با مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب و استرس روبرو شوند که این مسئله می‌تواند به کاهش کیفیت زندگی آنها منجر شود. کاهش اعتماد به نهادها و سیستم‌هابا نبود عدالت و شمول تشدید می‌شود و می‌تواند به کاهش اعتماد افراد به نهادها و سیستم‌های حکومتی منجر شود. اگر افراد احساس کنند که سیستم‌ها عادلانه و شمول‌گرا نیستند، ممکن است اعتماد خود را به نهادهای دولتی و اجتماعی از دست بدهند که این مسئله به کاهش مشارکت مدنی و تقویت بی‌اعتمادی منجر می‌شود. و آخر اینکه، فرار مغزها با نبود فرصت‌های برابر و احساس تبعیض افزایش می‌یابد و می‌تواند باعث مهاجرت افراد ماهر و با استعداد به کشورهایی شود که بیشتر به تنوع، عدالت و شمول پایبند هستند. این مسئله می‌تواند به کاهش نیروی کار ماهر و نخبگان علمی در کشور مبدأ منجر شود. شاید یکی از کشورهایی که بیشترین آسیب را را از این ناحیه خورده است کشور ما باشد. در پایان پرسش‌ام را از جناب دکتر پزشکیان با یک توضیح طرح می کنم. کشورهای توسعه یافته برای گذر از مشکلات و موانعی که تجربه کردند به یک مضمون و رویکرد یکپارچه و جامع روی آوردند و آن را به صورت دقیق و با جلب مشارکت مردم پیاده کردند. این رویکرد با عبارت جهانی به نام (Inclusion Diversity, Equity, and) که معادل آن «تنوع، برابری و شمول» است، شناخته می‌شود که هم در سطح کسب و کارها و هم در سطح ملی و حاکمیتی بکار گرفته می‌شود. این مفهوم سه وجهی، اغلب در سیاست‌ها، رویه‌ها و فرهنگ‌های سازمانی و ملی کشورها به منظور ایجاد محیط‌های پذیراتر، عادلانه‌تر و حمایتی‌تر ادغام می‌شوند. توضیح اینکه؛ تنوع به حضور تفاوت‌ها در یک سازمان یا یک کشور اشاره دارد. تنوع می‌تواند شامل نژاد، قومیت، جنسیت، سن، ناتوانی، مذهب، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و دیگر ابعاد باشد. هدف، داشتن ترکیبی متنوع از افراد است که بازتابی از طیف گسترده‌ی از پیشینه‌ها و تجربیات جامعه باشد. عدالت به معنای تضمین برخورد عادلانه، دسترسی و فرصت‌ها برای همه افراد است. به این معنا که، افراد مختلف ممکن است به منابع و حمایت‌های متفاوتی نیاز داشته باشند تا به نتایج مشابهی برسند. برخلاف برابری که به معنای برخورد یکسان با همه است، عدالت تفاوت‌ها و موانع سیستمی را که برخی افراد و گروه‌ها با آن‌ها مواجه هستند، در نظر می‌گیرد و تلاش‌هایی را برای رفع و تصحیح این عدم توازن‌ها می‌طلبد. و شمول به معنای ایجاد محیط‌هایی است که هر فرد یا گروهی بتواند احساس پذیرش اجتماعی، احترام، حمایت و ارزشمندی کند.