سرخط

🔴 برای کسانی که می‌گویند «دیروز، امروز، همیشه؛ اسرائیل پاینده است»
بر اساس کتاب «۱۰ غلط مشهور درباره‌ی اسرائیل» نوشته‌ی ایلان پاپه


از فلسطین می‌گوییم اما انگار اسرائیل را فراموش کرده‌ایم. باید درباره اسرائیل نیز حرف زد؛ درباره مردم آواره و بی‌سرزمینی که در قرن بیستم پس از سه‌هزار سال به سرزمین مادری خود برگشتند و به همزیستی کنار فلسطینی پرداختند؛ تا جایی که خود فلسطینی‌ها حاضر شدند خانه‌هایشان را به یهودی‌ها بفروشند و وطنشان را ترک کنند. این «تنها دموکراسی خاورمیانه» چیزهای زیادی برای گفتن دارد. از نسل‌کشی نازی‌ها تا کشتاری که اعراب بر آنها تحمیل کردند تا حمله تروریستی هفت اکتبر و گروگان‌گیری سربازان اسرائیلی که تا امروز ادامه دارد.

با شنیدن این گزاره‌ها خشمگین می‌شویم و انگشتمان سمت دکمه «آنفالو» می‌رود یا لبخندی از سر رضایت بر لب‌هایمان می‌نشیند؟ استدلال‌های تاریخی‌ و فلسفی تعیین‌کننده‌ی احساسی است که باید داشته باشیم. پس همراه ما باشید تا نگاهی به مسئله‌ی فلسطین‌اسرائیل بیندازیم، اما این بار با تمرکز بر سرگذشت اسرائیل.


متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/58x7ymcd
@sarkhatism

🔴 دختر دانشگاه علوم تحقیقات، کارگران طبس و بن‌بست سیاسی مبارزه


☑️ احتمالا الآن #آهو_دریایی (دانشجوی دختر علوم تحقیقات) در اختیار بازجو-خبرنگارانی چون علی‌ رضوانی و آمنه‌سادات ذبیح‌پور است تا در یک سناریوی ساختگی یا اعتراف کند که در پروژه‌ای هماهنگ شده از سوی اپوزیسیون و غرب اجیر شده بوده که لباس‌هایش را درآورد، و یا اینکه بگوید داروهای اعصاب و روانش را نخورده بوده و به خاطر روان‌نژندی دست به چونان کاری زده است. دست آخر هم محتمل است به عوض زندان، روانه‌ی «تیمارستان»ش کنند تا بمیرد.

☑️ استفاده‌ی جمهوری اسلامی از الگوهای تکراری در مواجهه با چنین اتفاقاتی تمام نشدنی است، کافی است تا موردهایی چون #رؤیا_ذاکری (دختر تبریز) یا #بهنام_محجوبی (درویش زندانی) را به خاطر بیاوریم که چگونه با برچسب «دیوانه» در «تیمارستان» به زور بستری یا کُشته شدند.


متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/5e4da46e
@sarkhatism

🔴 از بذرهای امید مقاومت روژآوا غافل نشویم
🖊 حمله‌ی ترکیه به روژآوا و نگاهی به تجربه‌ای بی‌نظیر در خاورمیانه


☑️ هفته‌ای که گذشت، دولت اشغالگر ترکیه در اقدامی که آن را تلافی حملات تروریستی به تأسیسات هوا-فضای خود خواند، به مواضع نیروهای دموکراتیک کُرد سوریه حمله کرد. این در حالی است که پ.ک.ک. مسئولیت بمب‌گذاری روز یکشنبه‌ی هفته‌ی گذشته در آنکارا را بر عهده گرفت و کردهای سوریه هیچ دخالتی در آن نداشتند. اما از آن‌جایی که از نظر ترکیه هر دوی این گروه‌ها از یک منبع فکری و سیاسی مشترک هستند، از هر بهانه و فرصتی برای نابود کردن زیرساخت‌ها و توان نظامی نیروهای دموکراتیک سوریه استفاده می‌کند.

متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/pew6dffw
@sarkhatism

🔴 از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
🖊 نگاهی به داستان‌های معدن طبس، بازنشستگان، مهاجران افغانستانی، معلمان اخراجی و گرایشات فاشیستی بخشی از مردم


روزگارِ سرعت و فاجعه است. هنوز از فاجعه‌ی کشتار کارگران طبس رها نشده‌ایم که خبرِ کشتار پناهندگان افغانستانی در مرز سراوان می‌آید. ناامیدی و یأس همه را در بر گرفته و این همه را می‌شود در زبانه‌ کشیدن گرایشات نژادپرستانه و فاشیستی مردم ایران درباره‌ی مهاجران و پناهندگان افغانستانی، سلطنت‌طلبی و هواداری‌شان از اسرائیل به خاطر نفرت از جمهوری اسلامی دید.

انگار هر روز که از عمر جمهوری اسلامی می‌گذرد، به موازات افزایش نارضایتی‌های مردم و استعداد برای شکل‌گیری یک قیام سراسری برای سرنگونی، گرایشات راست‌گرایانه‌ی عموم مردم تقویت می‌شود. همه از فقدان آزادی و عدالت به‌تنگ آمده‌اند اما جذب ایده‌هایی می‌شوند که خود ضد آزادی و برابری‌اند.

نگاهی از نزدیک به وقایعی که ظرف چند هفته‌ی گذشته از سر گذرانده‌ایم بکنیم:


متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/y4a6ecpc
@sarkhatism

🔴 یک ماه پس از «انقلاب»، بنگلادش برای «بازسازی کشور» به آمریکا روی آورد

گزارش کارول دیتریش، خبرنگار لوموند در هند
ترجمه و توضیحات گروه نویسندگان #سرخط

تاریخ انتشار در لوموند: ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴ (۲۷ شهریور ۱۴۰۳)

هیئتی از وزارت خزانه‌داری آمریکا از داکا بازدید کرد. این کشور که تا چندی پیش روابط بسیار نزدیکی با هند داشت، اکنون به سمت واشنگتن چرخیده است. [همچنین] آژانس توسعه‌ی بین‌المللی ایالات متحده، در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴ موافقت‌نامه‌ای را برای ارائه‌ی كمکی به مبلغ بیش از ۲۰۰ میلیون دلار به بنگلادش امضا كرد.

سقوط شیخ حسینه، نخست‌وزیر وقت، در ۵ اوت، گزینه‌های دیپلماتیک و تجاری بنگلادش را تغییر داد. کمی بیش از یک ماه پس از کناره‌گیری این رهبر منفور، محمد یونس، رییس جدید دولت موقت، که وارث اقتصادی در آستانه‌ی فروپاشی است، به ایالات متحده روی آورده است که به شدت از سلف او انتقاد می‌کرد. دولت [حزب] دموکرات [در آمریکا] از حامیان دیرینه‌ی یونس بوده و روز یکشنبه، ۱۵ سپتامبر، در جریان سفر هیئت بلندپایه‌ی ایالات متحده، برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل در سال ۲۰۰۶ گفت که «به دنبال حمایت واشنگتن برای بازسازی کشور، اصلاحات حیاتی و بازگرداندن دارایی‌های دزدیده‌شده است».

متن کامل را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/2s438txc
@sarkhatism

🔴 من شاهین نجفی هستم، یک کانفورمیست!
🖊 یا چگونه حزب باد نباشیم؟


☑️ اول گفت آنارشیست است. بعد مکتب «نجفیسم» را پایه گذاشت که مثلا بنا بود جنبشی آوانگارد باشد. حالا هم چندی‌ست عرصه را بر پادشاهی و سلطنت باز دیده‌است و دارد له‌له می‌زند. نمونه‌ای از یک انسان «حزب باد»؛ یک «نان به نرخ روز خور».
کارش رسیده به پیشنهاد میدان به نام نتانیاهو زدن در فردای آزادی ایران. در کنسرتی هم که اخیرا فیلمش در فضای مجازی منتشر شده مثلا چپ‌ها را به سخره گرفته: از دست انداختن ایده‌ی «هنر متعهد» تا «مارکس» و «لنین».
با آن همه فاز چپ و آنارشیستی سال ۲۰۱۷ رفت «تل‌آویو» کنسرت داد. علی‌رغم همه‌ی انتقادات به این کارش، باز هنوز انقدری آدمیت درش مانده بود که در کنسرت  خطاب به دونالد ترامپ( رئیس‌جمهور وقت آمریکا) و بنیامین نتانیاهو (نخست‌وزیر اسرائیل) گفت که جنگ، دیوارسازی و جدایی ملت‌ها را متوقف کنید. حالا برای هیتلرِ زمانه درخواست نام‌گذاری یک میدان در ایران را دارد.
حقیقتا که به افتخارش باید ترانه‌ی «کانفورمیست» جورجو گابر را بگذاریم تا ماهیت امثال او برای‌مان روشن شود.

☑️ اینکه فردی در طول زمان نظراتش تغییر کند، چیز عجیبی نیست. پس موضوع را اشتباه نگیریم. آنچه صفت «کانفورمیست» (آدمِ حزبِ بادی) را شایسته‌ی امثال نجفی می‌کند این است که طرف از باور به یک منظومه‌ی فکری مُترقی و رهایی‌بخش به نفع تفکرِ ارتجاعی و فاشیستی صرف نظر می‌کند.
اینکه به خاطر پول چنین چرخشی صورت گرفته باشد یا به خاطر اعتقاد قلبی، چیزی را عوض نمی‌کند و در هر حال باید فاتحه‌ی شخص را خواند.
اما اگر می‌خواهید بدانید چگونه افراد چنین مسیری را می‌پیمایند باید کمی در معنای «سلبریتی» دقیق شویم.
سلبریتی محصول رسانه و صنعتی شدن عرصه‌ی «فرهنگ» است. آن‌ها را نباید با افراد «مشهور» یکی کنیم. چه بسیار انسان‌های مشهوری که کارهای مهم و بزرگی انجام دادند ولی هرگز حاضر نشدند به «منطق رسانه» گردن بگذارند.

☑️ این «منطق رسانه» که از آن صحبت می‌کنیم چیست که اگر بدان گردن بگذاریم فاتحه‌ی‌مان خوانده می‌شود؟
منطق رسانه یک کارخانه‌ی تولید کالاست، که نام کالایش «خبر» است. سلبریتی‌ها می‌کوشند که همیشه در صدر اخبار باشند. آنان می‌توانند اظهارنظرهای مترقی یا ارتجاعی بکنند، اما آنچه حتی در شرایط ابراز نظرات مترقی باید در خصوص آن‌ها مورد توجه قرار داد این است که فرد درگیر نوعی «شهوت دیده شدن» است. ماجرا هم می‌تواند خیلی تصادفی آغاز شود. فرد در مسیر کاری خود، اقدامی می‌کند که مورد توجه رسانه قرار می‌گیرد. نور و دوربین متوجه‌ی او می‌شود. مسأله از این جا به بعد است. آيا می‌خواهد این «نور» و «دوربین» را دیگر از دست ندهد یا که کارش را انجام می‌دهد، خواه نور و دوربین رویش بیاید یا نیاید.

☑️ وقتی طالب همیشگی آن نور و دوربین باشی، کم کم اوضاع تغییر می‌کند. دیگر نمی‌توانی بر مبنای «منطق عقاید»ت و به‌اصطلاح «اصول»ی که داری حرکت کنی. مثلا دوره‌ای می‌شود که «چپ بودن» و «دفاع از طبقه‌ی کارگر» و «ضدیت با سرمایه‌داری» و «نفی نژادپرستی» ضدارزش شده و غالب جامعه «سلطنت‌طلب»، «مدافع اسرائیل» و «ضدافغانستانی و ضد عرب» شده‌اند. خب این «افکار عمومی»ای‌ست که دنبال کننده‌ي توست و مهمترین «مصرف‌کنندگان رسانه» هستند.  رسانه مطابق با الگوهای حافظان وضع موجود به مرور این «افکار عمومی» را ساخته و به مصرف‌کنندگانش تبدیل کرده است. رسانه «کالا» (خبر و تحلیلِ مطابق با وضع موجود) تولید می‌کند و ما باید کالا را مصرف کنیم.
در واقع «شاهین نجفی»ای که امروز می‌بینید کالای این کارخانه است که هر بار آن را به شکلی درآورده و به ما عرضه می‌کند. ابتدا این نفس کارش بود که نور و دوربین را متوجه‌اش کرد، بعد از آن مزه‌ی شیرین این مورد توجه واقع شدن زیر زبانش ماند و دلش نخواست که هرگز ازدستش بدهد. «منطق رسانه» گام به گام با خواستِ خودش او را بدل به کالایی سرگرم‌کننده کرد و با تأکید بر اصل اساسی «از مُد نیفتادن»، دستمزدش را داد: همیشه در صدر اخبار بمان.

☑️ مسأله این است که می‌خواهی نور و دوربین دنبالت بیایند یا اینکه تو دنبال نور و دوربین بدوی؟
می‌توانی «ویدا موحد» باشی و با بر سر چوب زدن حجاب اجباری نور و دوربین را دنبالت بیاوری اما بنده‌اش نشوی و همچنان آرام و پیوسته به مبارزه‌ات ادامه دهی، می‌توانی «شاپرک شجری‌زاده» باشی که پس از آنکه نور و دوربین سراغت آمد، دیگر تو  به دنبالش بدوی.

@sarkhatism

🔴 چطور می‌شود علیه یک «وضعیت جنگی» و «ضد فاشیسم» بود؟
🖊 چگونه در غیاب «استراتژی مبارزه‌ی کارگری»، صرف نفرت از رژيم، کارمان را به آروزی وقوع جنگ می‌کشاند؟


☑️ هر روز و ساعت که می‌گذرد بر شدت بحران منطقه افزوده می‌شود. اسرائیل حالا بنای اشغال و ویران کردن «لبنان» را دارد. عن‌ قریب است که نقاطی در ایران هم به تلافی حمله‌ی موشکی چند روز پیش، مورد اصابت قرار بگیرند. صحبت از تأسیسات هسته‌ای و نفتی و برقی است.
به نظر می‌رسد شرایط در افکار عمومی به چند جبهه تقسیم شده:

- مدافعان جنگِ ایران-اسرائيل با فاز طرفداری از اسرائیل
- مدافعان جنگ ایران-اسرائيل با فاز طرفداری از جمهوری اسلامی
- مخالفان جنگ ایران-اسرائيل با فاز ضرورت انهدام نیروهای نیابتی ایران
- مخالفان جنگ ایران-اسرائيل با فاز ضرورت متوقف شدن اسرائیل

☑️ صحنه‌ی عجیبی است. از نیروهای اپوزیسیون راست گرفته تا برخی از مردمِ به‌تنگ آمده از سلطه‌ی جمهوری اسلامی که خود را عاجز از مقابله با آن می‌بینند طالبِ جنگ سریع و مختصری هستند که در جریانش اسرائيل ضمن کُشتن سران جمهوری اسلامی، با زدن برخی زیرساخت‌های اساسی مملکت زمینه‌ی شورش داخلی را ایجاد کند.

متن کامل را اینجا بخوانید:

https://tinyurl.com/3xdf4cfv

@sarkhatism

🔴 نزاع اسرائیل و محور مقاومت را چطور ببینیم؟


☑️ یکی از مرگ حسن نصرالله خوشحال است و شیرینی پخش می‌کند و آرزو دارد اسرائيل خامنه‌ای را هم بزند و حتی به ایران حمله کند.
یکی از مرگ حسن نصرالله غمگین است و برای او به عنوان یکی از رهبران مهم محور مقاومت گریه می‌کند.
یکی از اسرائیل متنفر است اما از مرگ نصرالله خوشحال است چرا که او را رهبر یک نیروی ارتجاعی در منطقه می‌داند.
یکی از اسرائیل متنفر است و از نصرالله هم خوشش نمی‌آید اما دلیلی هم برای خوشحالی بابت مرگی که توأمان است با قدرت‌نمایی اسرائیل نمی‌بیند.

چه موضعی باید گرفت؟ اساسا فارغ از ضرورت موضع گرفتن به نفع این یا آن، از چه دریچه‌ای باید موضوع را تحلیل کرد؟


متن کامل را اینجا بخوانید
https://tinyurl.com/57j2x7bk

@sarkhatism

🔴 رئیس جدید دانشگاه علامه طباطبایی روز اول موش زایید

متن ارسالی از یاران #همراه_سرخط
شجاع احمدوند رئیس جدید دانشگاه علامه‌طباطبایی، علی‌رغم تمام ادعاها، در جریان اتفاقات صورت‌گرفته در مراسم معارفه خود نشان داد که وی نیز برای گرفتن مقام و حفظ آن، نه به سمت دانشجویان بلکه به سوی همان نیروهایی چرخیده‌است که طی چند سال گذشته سیاه‌ترین روزهای دانشگاه علامه را رقم‌زدند.
در حالی‌که بنا به قول‌‌های مساعد رئیس جدید دانشگاه علامه مبنی بر تغییر فضای دانشگاه از یک محیط امنیتی به محیطی علمی، گشایش فضای سیاسی برای تشکل‌های دانشجویی و پیگیری وضعیت دانشجویان اخراجی، زندانی و تعلیقی، امیدواری نسبی‌ای به‌وجود آمده‌بود، وی در اولین روز کاری خود و در جلسه معارفه علی‌رغم هماهنگی‌های صورت گرفته از قبل، دستور عدم اجازه ورود دانشجویان به این مراسم را صادر کرد.
حراست و نیروهای حفاظت فیزیکی دانشگاه نیز که انتظار می‌رفت نسبت به قبل تغییر رویکرد داده و رفتار مناسبی با دانشجویان داشته باشند، آرایش تهاجمی‌تری را به خود گرفته‌بودند.
در کنار جای خالی دانشجویان، چیزی که در این مراسم بیشتر به چشم می‌آمد جمعیت انبوه کارمندان و اساتید پاچه‌لیس دانشگاه بود که در چند سال گذشته از هیچ‌گونه بی‌احترامی و بدرفتاری با دانشجویان دریغ نکرده‌اند.
دانشگاه علامه‌طباطبایی به مانند سایر دانشگاه‌ها طی سال‌های اخیر تبدیل به یک نهاد پولشویی شده‌است که بودجه‌های دریافتی به نام دانشجویان را خرج مراسمات غیرعلمی، جذب اساتید هم‌سو و نیروهای سرکوب و ولخرجی‌های خودشان کرده و دانشجویان را برای بدیهی‌ترین امکانات رفاهی تحت فشار قرار می‌دهند.
به نطر می‌رسد دولت وفاق ملی هم یک نام جذاب برای سرکوب هرچه بیشتر دانشجویان به بهانه لزوم واقع‌بینی و پذیرش وضع موجود است. وزارت علوم نیز با انتخاب روسای جدیدِ ضعیف برای دانشگاه‌ها همچنان مایل به سلطه نهادهای امنیتی در دانشگاه است و این نه نشان از تغییر بلکه علامت چرخیدن در بر همان پاشنه قبلی می‌باشد.

@sarkhatism

🔴 ایران و شیلی: آمیزه‌ی استعمار و امپریالیسم و نئولیبرالیسم
🖊 معرفی سه فیلم درباره‌ی سرکوب و خفقان دوران دیکتاتوری شیلی و بقایای آن در حوالی سالگرد کودتای ۱۹۷۳


☑️ پاتریشیو گوزمان، فیلمساز شیلیایی، در سه‌گانه‌‌ای که شامل سه فیلم مستند، نوستالژی برای نور، دکمه‌ی مرواریدی و کوردیلرا، رشته کوه رویاها می‌شود، ۱۷ سال شکنجه، کشتار و ناپدیدسازی چپ‌ها در دوران دیکتاتوری پینوشه را به تصویر می‌کشد و به دنبال ریشه‌های این سال‌های سیاه و آنچه از آن باقی مانده برمی‌آید. اما روایت این فیلم‌ها به این تاریخ ۱۷ ساله محدود نمی‌شود و از ورود اروپایی‌ها به شیلی و نسل کشی بومیان، غصب زمین‌ها و مصادره‌ی دریاهایی که از سه طرف شیلی را دربرگرفته‌اند و تسخیر منابع نقبی می‌زند به کودتای ۱۹۷۳، روی کار آمدن ژنرال پینوشه با هم‌دستی آمریکا، سرکوب وحشیانه‌های سوسیالیست‌ها و آثار و بقایای این دوره. آنچه در این سه‌گانه می‌بینیم در واقع تاریخ ویرانی یک سرزمین که روزی آب‌هایش مقدس و زمینش‌هایش پرحاصل بودند به دست نیروهای استعمارگر و دیکتاتورهای همدستشان است.

☑️ تاریخ شیلی را که دنبال کنیم از هر نظر آزمایشگاهی بوده برای پیاده‌ شدن وحشیانه‌ترین شیوه‌های سرکوب و استثمار:
از «استعمار» انگلیسی‌ها گرفته تا دخالت‌گری «امپریالیسم» آمریکا در دموکراسی تکثرگرایی که داشتند، و دست آخر «نئولیبرالیسم» هاری که به مدد اندیشه‌های میلتون فریدمن و شاگردانش (معروف به «بروبچه‌های شیکاگو») به دستان ژنرال پینوشه اجرا شد.
در جریان پیاده‌سازی این ایده‌های وحشیانه، هزاران نفر قربانی شدند و از دم تیغ گذشتند. این تازه در مورد کسانی است که به میانجی شکنجه و اعدام از میان رفتند؛ و الا آمار در رابطه با قُربانی‌های پیاده‌سازی این سیاست‌ها بسیار بسیار بیش از این است: از «اخراج شده‌ها» از سرِ کار گرفته تا «بی‌خانمان‌ها» و به گودال «فقر» فرو افتاده‌ها.

☑️ چرا مرور «تاریخ شیلی» می‌تواند برای ما در ایران مهم باشد؟ چون ما نیز به طریقی دیگر محلِ پیاده‌سازی این بدترین نظام‌های سلطه بودیم: از استعمار روس و انگلیس در دوران قاجار تا حضور پررنگ امپریالیسم آمریکا و انگلیس در کودتاهای ۱۲۹۹ و ۱۳۳۲ و تا پیاده‌سازی نئولیبرالیسم به میانجی برنامه‌های «تعدیل ساختاری» هاشمی رفسنجانی و اخلافش.
نتیجه‌اش برای ما چه بود؟

- به شکست کشانیدن «انقلاب مشروطه».
- نابودی جنبش‌های ملی‌گرایانه (از گیلان و خراسان تا تبریز و ملی‌ شدن صنعت نفت).
- کشتار وسیع چپ‌ها و بی‌نواسازی کارگران و فرودستان.

✔️ تاریخ و حافظه: فیلم اول انسان خیره به آسمان و در جست‌وجوی حیات در دل کهکشان‌ها را در تضاد با هزاران تن بی‌نام و نشانی که در قلب صحرای آتاکاما خفته‌اند نشان می‌دهد و سوالی اساسی را از زبان یکی از زنان دادخواه مطرح می‌کند: چطور درحالیکه کوچکترین تغییری در دورترین نقاط کیهان شناسایی می‌شود، هیچ نشانی از بدن‌هایی که زیر زمین ترک خورده‌ی صحرا تلنبار شده‌اند به دست نمی‌آید! تصاویر، جغرافیا و تاریخ خاوران را تداعی می‌کنند و پلی بین سرکوب چپ‌ها به دست حامیان سرمایه در جای‌جای جهان می‌زنند.

✔️ استعمار و استثمار: فیلم دوم، داستان نسل کشی بومیان پاتاگونیا در جنوبی‌ترین نقطه‌ی شیلی به دست اروپاییان را روایت کرده و به واسطه‌ی آب‌های پهناور این سرزمین آن را به کشتار و ناپدیدسازی مخالفان پینوشه متصل می‌کند. آب‌هایی که زمانی برای مردم پاتاگونیا مقدس بودند و آهنگشان برای تعداد انگشت شمار وارثان آن‌ها باقی مانده است، حالا محل تجزیه‌ی بدن‌هایی هستند که در دوران دیکتاتوری به دریا انداخته شدند تا کوچک‌ترین اثری ازشان باقی نماند. به میانجی این دریاهاست که فیلم تاریخ استعمار را به استثمار پیوند می‌زند و روایت منسجمی از ارتباط گذشته‌های دور و نزدیک و حال خلق می‌کند.

✔️ کشتار چپ‌ها و تولد نئولیبرالیسم: و فیلم سوم رشته کوه‌های کوردیلرا را به عنوان شاهدی بر آنچه پس از کودتا گذشت می‌گیرد. اینجا سرکوب وحشیانه‌ی مخالفان را همزمان با پیاده‌سازی سیاست‌های نئولیبرال و از دست رفتن دستاوردهای دولت سوسیالیست آلنده می‌بینیم. البته که دوران سیاه دیکتاتوری گذشت اما آیا نئولیبرالیسم هم به سر آمد؟ پاسخ فیلم منفی است و یادآور جمله‌ی معروف «نئولیبرالیسم در شیلی متولد شد و در آن می‌میرد.» و مردم شیلی تا سال‌ها برای شروع این پایان مبارزه کردند و همچنان چشم به آینده‌ای مبهم دارند.

@sarkhatism

🔴 از کارگران معدن سمنان بیاموزیم:
🖊 #جان_کارگران_ارزشمند_است


امروز کارگران کارگران معدن طزره در استان سمنان در اعتراض به نداشتن امنیت در محیط کار، دست به اعتصاب زدند.
سال گذشته و در روز ۱۲ شهریور ۱۴۰۲، ریزش معدن طزره جان شش معدنچی را گرفته بود.
دولت و سرمایه‌داران باید بفهمند که #جان_کارگران_ارزش_دارد و برای اینکه چنین چیزی را به آن‌ها بفهمانیم، باید با احساس کوچکترین خطری در محیط کار، به شکلی جمعی از انجامش خودداری کنیم.
با استناد به «قانون» و منتظر «بازرسان کار» شدن، آبی به نفع کارگران گرم نخواهد شد.
اقدام کارگران معدن طرزه الگویی‌ست برای تمامی کارگران (به ویژه در شغل‌های پُرخطر) که ارزشمند بودن وجودشان را به کارفرمایان و دولت تحمیل کنند.
بنا نیست فقط وقتی دستمزدمان کم بود و معوق ماند اعتصاب کنیم.
بنا نیست فقط وقتی اخراج شدیم اعتصاب کنیم.
بنا نیست فقط وقتی بیمه نداشتیم اعتصاب کنیم.
باید برای جان‌مان ارزش قائل باشیم.
تازه اگر به مواردی هم که عموما بابت‌شان کارگران اعتصاب می‌کنند نگاه کنیم چه چیزی را متوجه می‌شویم:
جان کارگران برای سرمایه‌داران و دولتِ سرمایه‌داری هیچ ارزشی ندارد. آن‌ها پیچ و مُهره‌های قابل جایگزینی‌اند که باید سود تولید کنند. پس اینکه دستمزد کافی و مناسب داشته باشند یا بیمه‌ی شوند یا محیط کارشان ایمن باشد، مهم نیست.
باید ذیل چتر بزرگ «#جان_کارگران_ارزش_دارد»، جنبش‌های کارگری در حوزه‌های مختلف باهم متحد شوند:

- پرستاران و خطر آلودگی‌های بیمارستانی.
- کارگران صنایع شیمیایی و خطر مسمومیت.
- کارگران ساختمانی و خطر سقوط.
- کارگران معدن و خطر خفگی و انفجار.
- کارگران قطعه‌ساز و نجار و ... و خطر قطع عضو.
- کارگرانِ .... و خطرِ ... .


@sarkhatism