در خیابان‌های شهر راه می‌روم و به چهره‌ها، به حالت مردم، به اندامشان، به حرکات و به نگاه‌های بی‌رمقشان می‌نگرم. هرچه بیشتر نگاه می‌کنم بیشتر از خودم می‌پرسم چه بر سر نوع بشر آمده است؟ در واقع به جای نوع بشر همه جا نقاب می‌بینم: نقاب اندوه، نقاب کینه و بغض و نقاب پریشانی.      گاهی اوقات به نظرم می‌رسد که طلسمی شوم و خبیث بر سر شهر سایه افکنده است. وقتی همه خوابیده بودند جادوگری قدرتمند لبخند را از روی لبان مردم زدوده و به جای آن اندوه و کدورت بر چهره‌ها پاشیده است. فقط بغض و کینه، تهاجم و زورگویی برای انسان‌ها باقی گذاشته است. ▪️حرکت انسانم آرزوست (ماتیلدای عزیز)- نویسنده: سوزانا تامارو- مترجم: نادیا معاونی 🔻انجمن ادبی سار🔻 🔷مارادنبال کنید🔷 @saranjoman