🖋 💿 نقد آلبوم
#همایونهای_همایون در Noise Reviews به قلم
#هرمز_نامور «میراثِ دودمانِ میرِ منقرض»
آیا انقطاع یا فروکاست حرکتی که با پایهگذاری نوازندگان سدهی اخیر پیانو در ایران ریخته شد را میتوان تنها به آن محدودیت تقریباً مطلق دهسالهی اول انقلاب اسلامی ربط داد؟
در اینکه آن واقعه چون مُثلهکردنی ناآگاهانه و قتلی خاموش اثرات منفی نامحدودی بر فرهنگ ایران تحمیل کرد، کمتر میتوان شک داشت. امّا آیا سنتی ۱۰۰ ساله نباید بیش از اینها ریشه میداشت و میدواند تا کمتر آسیب ببیند؟ رویکردِ از بیخ و بن کنندهای که در دههی ۵۰ شمسی در رادیو ایران به حذف و خانهنشین کردن سلیقهای هنرمندان و حمایت از یک سلیقهی خاص انجامید هم، تأثیر محتومی بر روندی که خود را ساخته بود و جلو آمده بود، گذاشت. از مشیر همایون شهردار به مرتضی محجوبی و از او به جواد معروفی رسیدن تحول کمی نبود. سنتی را پیریختن ساده نبود وَ یکسره این سنت را به پستو کشاندن هم هنر کمی نمیخواست؛ هنر محروم از نگاه کردن، هنر عقلِ بینورِ بیرونق.
تردید کمی میتوان داشت که سامان احتشامی در این آلبوم به موسیقیای پرداخته که سالها زین پیشتر باید به آن میپرداخت و پیشش میبرد. و کاش این آلبوم اولین قدمش بود و شنوندههایش را از آنجا به جایی که تا امروز پنهانش نگه داشته بود، میآورد. هرچند دیر و دور اما این حرکت نامحسوس و نامشخصاش را تا همین حد هم میتوان به فال نیک گرفت. کاش میتوانست دید استادش ـ همایون خُرّم ـ و سلیقهی مخاطبش را ارتقا دهد. او با تکنیکش این کار را کرده است امّا با بیان و مواد خامش اگر از دورتر و دیرتر میخواست میتوانست کارهای متنوعتری کند. شایسته بود این اجرا با پیانویی آکوستیک ضبط میشد تا سنگینی و وقار بدنهی یک پیانوی واقعی در این شیوه را هنگام شنیدن تجربه میکردیم.
دفترچهی آلبوم را علیرضا میرعلینقی نوشته است. او تندرویهایی در توصیف همایون خُرَّم کرده است که انطباقی با حضور بیواسطهی همهی آن لایهی شاگردان صبا که در برنامهی گلها درخشیدند، ندارد. آنها ـ به عقیدهی من ـ سربازان فکر روشن پیرنیا بودند. جانِ کار پیرنیا در نمود اجتماعی اقبال گلها بود. او موسیقیِ ایرانی را با جمعی که گرد آورد، به میان جوامعی که با رادیو ایران بستگی داشتند برد. جنگ بر سر اینکه، که در این جمع «تَر» بود و تفضیل داشت؟ بیراهه است. یادداشت دفترچه از معضل بازی با کلمات هم رنج میبرد و نهایتاً توصیف و تمجید از کار ارائه شده در آلبومی که شنونده هنوز گوشش نکرده است آدمی را یاد بهبه چهچههای سعید نفیسی در مقدمههای سفارشی میاندازد.
#مركزموسيقى_بتهوون #ما_را_در_اطلاع_رسانى_بهتر_يارى_دهيد @noisereviews🔻