كتاب ايمان باب (33): ترس مؤمن از اينكه عملش نابود شود بدون اينكه خودش بداند 46- «عَنْ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ أَنَّ رسول الله ﷺ خَرَجَ يُخْبِرُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ، فَتَلاحَى رَجُلانِ مِنَ الْمُسْلِمِينَ فَقَالَ: «إِنِّي خَرَجْتُ لأُخْبِرَكُمْ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ، وَإِنَّهُ تَلاحَى فُلانٌ وَفُلانٌ، فَرُفِعَتْ، وَعَسَى أَنْ يَكُونَ خَيْرًا لَكُمْ، الْتَمِسُوهَا فِي السَّبْعِ وَالتِّسْعِ وَالْخَمْسِ»». (بخارى: 49) ترجمه: «از عباده بن صامت رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ روایت است كه: روزی، رسول الله ﷺ تشریف آورد كه شب قدر را برای ما مشخص نماید. دراین اثنا، دو تن از مسلمانان سرگرم منازعه بایكدیگر بودند. آنحضرت ﷺ فرمود: «بیرون آمدم تا شما را از شب قدر با خبر سازم. با دیدن دعوای این دو نفر، مطلب را فراموش كردم. شاید این برای شما بهتر باشد. با وجود این، شب قدر را در هفتم، نهم و پنجم جستجوكنید»». (البته اینجا منظور در دهه پایانی رمضان است) مترجم. @sahih_Al_Bukhari0