عشق‌ها دام‌اند و دل‌ها صید و گیسوها کمند بگذر و بگذار، دل در هرچه می‌بینی مبند شادمانی خود غم دنیاست پس بی‌اعتنا مثل گل در محفل غم‌ها و شادی‌ها بخند با به دست آوردن و از دست دادن خو بگیر رودها هر لحظه می‌آیند و هر آن می‌روند گر‌‌‌‌ ‌‌‌‌ز خاک آرزو چون کوه دامن برکشی هیچ‌گاه از صحبت طوفان نمی‌بینی گزند آسمانی شو که از یک خاک سر برمی‌کنند بیدهای سربه‌زیر و سروهای سربلند گفت: ما با شوق دل‌کندن ز دنیا دلخوشیم گفتمش: هرکس به دنیا بست دل دیگر نکند -فاضل‌نظری