مهم‌ترین جنبه‌های دولت صفویه در فاصله سالهای ۹۰۷ تا ۹۲۰ ه.ق شاید خصلت دین‌سالاری و نظامی‌گری آن بوده باشد. در رأس ساختار اجرایی، شخص شاه قرار داشت و از جنبه نظری قدرت مطلق به شمار می‌آمد. او تجلی زنده الوهیت و سایه خدا بر روی زمین محسوب می‌شد. زیردستانش ملزم به اطاعت از فرامین او بودند، چه این فرمان عادلانه باشد یا ظالمانه.
بن‌مایه: نوایی، عبدالحسین، غفاری‌فرد، عباسقلی، تاریخ تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران در دوران صفویه، تهران، انتشارات سمت، چاپ دهم، ۱۳۹۴، ص۳۰۹@safavidhistory1402
