📻رادیو🔷 زینب بیات
یادش به خیر، با وجودی که خرد بودم. بخش هایی پراکنده ازبرنامه های
رادیو کابل به یادم مانده. نمایش سیاه مو و جلالی، دو عاشق و دلداده هم وطن و ترانه هایی که با صدای هنرمندان افغان، زیرآسمان کابل طنین می انداخت. صدای شیک و گرم گوینده ها و مجریان
رادیو کابل با قند پارسی آمیخته با لهجهی شیرین و سلیس کابلی چه حس خوبی ایجاد می کرد.
بعدها که بزرگتر شدیم و ناگزیر به ترک وطن و کتاب سرگذشت موسیقی معاصر استاد عبدالوهاب مددی را خواندم. دانستم که چه تیم خوب و فرهیخته ای در
رادیو کابل مشغول به کار بوده اند. اما دریغ که جنگ امان نداد و صفحه ورق خورد و اهل فرهنگ کابل هر کدام به سویی کوچیدند. و در اطراف دنیا پراکنده شدند و به تنهایی خویش خو کردند. استاد عبدالوهاب مددی یکی از آنها بود. که خدمات بیشماری در عرصه موسیقی افغانستان در
رادیو کابل انجام داد. به خصوص در ثبت و آرشیو کردن گفتگوهای ماندگاری با استاد محمد حسین سرآهنگ، سرتاج موسیقی افغانستان.
خدا استاد مددی را سلامت داشته باشد با این خدمات بی نظیرش.
رادیو خیلی زود به سراغ من هم آمد. در سالهای پایانی دبیرستان. و شدم یکی از گویندگان و مجریان
رادیو دری. روز و روزگاری که فضای افغانستان را این همه رسانه های رنگارنگ پر نکرده بود این
رادیو همدم مردم افغانستان بود. و هنوز هم هست. سالهاست که در کنارشان بوده. همراه شان حرف زده. به دغدغه ها و نگرانی های مخاطبینش اهمیت داده.
در روزگاری که نه موبایل بود و نه اینترنت. و جنگ جوان ها را وادار به ترک وطن می کرد.
رادیو دری تنها پل ارتباطی میان مسافران بود. با برنامه پیک سلامتی به پدرو مادرهای مسافردار خاطر جمعی می داد. با گلچین موسیقی و نشر آهنگ های زیبای شرقی، شور و نشاط و شادمانی را تزریق می کرد. و با برنامه های متنوعی مثل آهنگ زندگی ، جاده ی جوانی، در خانه، کافه صبح، شاپرک، ادبستان، قند پارسی، در وادی نور و ... به خانه های مردم افغانستان می رفت با دست پر. تا شادی و آرامش و آگاهی را برای شان هدیه ببرد.
به همکاران خوبم در
رادیو دری مانده نباشید می گویم.
وقتی که شور و انرژی تان، وجودتان، مهرتان و تمام احساس تان را در صدای تان ریختید تا در آشوب این سالهای نامهربان افغانستان، مرهم گذارباشید برای مردم.
تنها صداست که می ماند.
#روز_رادیو#رادیو_دری@zaynabbayat