«انجمن آزادی زنان ایران»، «انجمن نسوان ایران» و دیگر انجمن‌ها، ادامه دهندگان مبارزات زنان ایران در انقلاب مشروطیّت بودند که بخاطر شرایط دشوار مذهبی و مخالفت شدید آخوندیسم، جلساتشان مخفیانه برگزار می‌شد.حضور برخی از افراد و عناصر کمونیستی در برخی از این انجمن ها(مانند«انجمن بیداری») و بویژه موضع گیری‌های ابهام آمیز«انجمن نسوان ایران» درقبال حکومت رضاشاه متاسفانه باعث تعطیلی نابهنگام این انجمن وانجمن‌های دیگرشد اما اعضای آنها در انجمن دولتی «کانون بانوان» متشّکل شدند و به فعالیّت‌های خود برای دست یابی به حقوق فردی و آزادی های اجتماعی ادامه دادند. باوجود کوشش‌های فراوان، زنان ایران نتوانستند به خواستشان برسند و تنهادر زمان رضاشاه‌بزرگ(در ۱۷ دی ماه ۱۳۱۴) و محمدرضاشاه (در۶ بهمن ماه ۱۳۴۲) بود که زنان توانستند به آرزوها و خواست‌های تاریخی شان دست یابند.