پیروان دین بهی (زرتشتی)

❗️درود بر دوستان و همراهان گرامی
از امروز (۱۳۹۸/۶/۱) کانال "پیروان دین بهی" با کانال "سرزمین اهورایی" یک پارچه می‌شود.
پس از این شما می‌توانید در کانال "سرزمین اهورایی" همزمان درباره‌ی تاریخ ایران و آیین زرتشت بخوانید و بیاموزید.
از راه آیدی زیر، به کانال سرزمین اهورایی بپیوندید:
@sarzamineahoora

🔥شهريورگان خجسته و پيروز باد🔥

واژه ی شهریور در اوستا به گونه ی خشترَه وَئیَه آمده است که به چم شهریاری نیرومند است.جشن شهریورگان در شهریور روز از شهریور ماه برگزار میشود.این روز در گاهشمار کهن،چهارمین روز از ماه شهریور و در گاهشمار کنونی سی ام امرداد ماه است.مردم در این روز گرد هم می آیند و پساز برپایی نیایش همگانی به جشن و پایکوبی می‌پردازند.چند سالی است که برپایه ی اعلام انجمن موبدان،شهریور روز از شهریورماه،روز پدر نامیده شده است.
@zoroastrianbehdin
ای امشاسپندان شما همه هم فکر و همگام بخشایش نیک را به ما مردم ارزانی دارید .آیین راستی و پاکی و منش نیک را به ما بیاموزید که عشق و ایمان به خدا در نهادمان افزایش یابد. پروردگارا !
ما با قلبی آکنده ازمهر تورا می پرستیم و خواستاریم به شادی و خوشبختی جاودانی مزدا دست یابیم.
یسناهات51بند 20
@zoroastrianbehdin
خشتره وئیریه در زبان پارسي به گونه ي شهریور آمده است. این امشاسپند نماد شهریاری مینویی، توانایی خدایی و پادشاهی بر خود است .
در اوستا «خْشَتره_وئیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و درپارسي «شَهریوَر» است.
بخش نخست این واژه به معناي شهریاری و شهر است و فرديد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایرانشهر می‌نامیدند.
@zoroastrianbehdin
بخش دوم این واژه(وئیریه)فرنام است.خشتره‌وئیریه، به معناي آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی است. در اسطوره هاي زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمان روایی اهورا مزدا و نگاهبان آسين ها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر نيازمندان است
شهریور به چم «شهریاری و نیرومندی اهورایی» و در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از هنجار هستی برمی‌خیزد و همه‌ی جهان را دربر می‌گیرد.
@zoroastrianbehdin
در اوستا از شهريور كشور جاوداني اهورامزدا، سرزمين انوشه و بهشت برين نام برده شده ، همان جاييست كه خود اهورا و ايزدان مى باشد . كه آدمي چنان در راستي و اشايي و براي شادي ديگران و آباداني كوشا باشد و در مهرباني زندگاني كند كه پس از مرگ در اين جايگاه ، روان و فر به شايستگى باشد
ايرانيان در اين روز به آتشكده مى روند ستايش و نيايش ويژه ايي بر پا مى دارند و در آتشكده ، چوب هاي خوش بو و اسپند و بر آتش مى گذارند و بوي خوش و گرما آدمي را به مهماني نيايش زيبايي به سوي اهورامزدا مى كشاند .
@zoroastrianbehdin

🎉امردادگان خجسته باد🎉

«اَمُرداد» در پارسی، در اوستا «اَمِره‌‌تات» و در پهلوی « اَمُردات» به معنی «جاودانگی و بی‌مرگی» و در گات‌ها (سرودهای زرتشت) یکی از فروزه‌های اهورامزداست.امرداد نماد سرزندگی، نوزیستی و جوانی همیشگی است؛ از این روی در بندهش آمده است: « امرداد بی‌مرگ سرور گیاهان بی‌شمار است؛ زیرا او را به گیتی گیاه خویش است... اگر کسی گیاه را رامش بخشد یا بیازارد، آن گاه امرداد از او آسوده یا آزرده بود...».
@Zoroastrianbehdin
دستور «داراب پالن» در منظومه «فرضیات‌نامه» از آیین‌های شاد در بوستان و گلستان و باغ و دشت و رسیدگی به آنها به هنگام «امرداد‌ روز» سخن می‌گوید و «مسعود سعد سلمان» نیز شادکامی در امردادماه را سپارش می‌کند. پس ویژگی برجسته جشن امردادگان که در امرداد روز از امردادماه برگزار ‌می‌شود، بزرگداشت نماد سرسبزی زمین و یادآورنده خویشکاری انسان‌ها در پاسداشت آن است. بر این پایه و از دیدگاه نگارنده، شایسته است که این روز به عنوان «روز ملی حفاظت از جنگل‌ها» نامگذاری شود.
@Zoroastrianbehdin
در بندهش، آنجا که «درباره چگونگی گیاهان» سخن به میان می‌آید، از میان گل‌ها، «چمبگ/ زنبک / زنبق» گل ویژه امرداد معرفی شده و آمده است: «... این را نیز گوید که هر گلی از آن امشاسپندی است؛ و باشد که گوید:... چمبک، امرداد را ... خویش است...» که بر این اساس از میان گل‌ها، زنبق نمادی زیبا برای امردادماه و جشن امردادگان خواهد بود.
@zoroastrianbehdin
در گاهشمار کنونی،امرداد روز سومین روز از ماه امرداد است.درباره ی چگونگی برگزاری این جشن در زمان گذشته دانش چندانی در دست نیست.اکنون در برخی از روستاها و شهرها،جشن امردادگان در تالار آدریان یا فضای عمومی برپا میشود و با اجرای برنامه هایی مانند نیایش،سرود،دکلمه و سخنرانی درباره ی جایگاه امرداد در راه شناخت و نزدیک شدن به خداوند همراه است.
@Zoroastrianbehdin

جشن تیرگان (بخش پایانی):

روایت دیگر تیرگان، دربارهٔ آرش کمانگیر اسطوره و قهرمان ملی ایرانیان است و اینکه میان ایران و توران سال‌ها جنگ و ستیز بود، در نبرد میان افراسیاب و منوچهر، شاه ایران، سپاه ایران شکست سختی می‌خورد؛ این رویداد در روز نخست تیر روی می‌دهد.
@zoroastrianbehdin
سپاه ایران در مازندران به تنگنا می‌افتد و سرانجام دو سوی نبرد به سازش در می‌آیند و برای آنکه مرز دو کشور مشخص شود و ستیز از میان برخیزد می‌پذیرند که از مازندران تیری به جانب خاور (خراسان) پرتاب کنند هر جا تیر فروآمد همان‌جا مرز دو کشور باشد و هیچ‌یک از دو کشور از آن فراتر نروند؛ تا در این گفتگو بودند ،  سپندارمذ  (ایزدبانوی زمین) پدیدار شد و فرمان داد تیر و کمان آوردند.
@zoroastrianbehdin
آرش در میان ایرانیان بزرگ‌ترین کماندار بود و به نیروی بی‌مانندش تیر را دورتر از همه پرتاب می‌کرد. سپندارمذ به آرش گفت تا کمان بردارد و تیری به جانب خاور پرتاب کند. آرش دانست که پهنای کشور ایران به نیروی بازو و پرش تیر او بسته‌است و باید توش و توان خود را در این راه بگذارد. او خود را آماده کرد، برهنه شد، و بدن خود را به شاه و سپاهیان نمود و گفت ببینید من تندرستم و کژی‌ای در وجودم نیست، ولی می‌دانم چون تیر را از کمان رها کنم همهٔ نیرویم با تیر از بدن بیرون خواهد آمد.
@zoroastrianbehdin
آنگاه آرش تیر و کمان را برداشت و بر بلندای کوه دماوند برآمد و به نیروی خداداد تیر را رها کرد و خود بی‌جان بر زمین افتاد. هرمز، خدای بزرگ، به فرشتهٔ باد فرمان داد تا تیر را نگهبان باشد و از آسیب نگه دارد. تیر از بامداد تا نیمروز در آسمان می‌رفت و از کوه و در و دشت می‌گذشت تا در کنار رود جیهون بر تنهٔ درخت گردویی که بزرگ‌تر از آن در گیتی نبود نشست.آنجا را مرز ایران و توران جای دادند و هر سال به یاد آن جشن گرفتند
@zoroastrianbehdin

جشن تیرگان (بخش پنجم):

در باورهای مردم، دربارهٔ جشن تیرگان دو روایت وجود دارد که روایت نخست مربوط به فرشته باران یا تیشتر می‌باشد و نبرد همیشگی میان نیکی و بدی است.
@zoroastrianbehdin
در تیر یشت، تیشتر فرشته باران است که در ده روز اول ماه به چهره جوانی پانزده ساله در می‌آید و در ده روز دوم به چهره گاوی با شاخ‌های زرین و در ده روز سوم به چهره اسبی سپید و زیبا با گوش‌های زرین.تیشتر به شکل اسب زیبای سفید زرین گوشی، با ساز و برگ زرین، به دریای کیهانی فرومی‌رود. در آنجا با دیو خشکسالی «اپوش» که به شکل اسب سیاهی است و با گوش و دم سیاه خود، ظاهری ترسناک دارد، روب‌رو می‌شود.
@zoroastrianbehdin
این دو، سه شبانه روز با یکدیگر به نبرد برمی‌خیزند و تیشتر در این نبرد شکست می‌خورد، به نزد خدای بزرگ آمده و از او یاری و مدد می‌جوید و به خواست و قدرت پروردگار این بار بر اهریمن خشکسالی پیروز می‌گردد و آب‌ها می‌توانند بدون مانعی به مزرعه‌ها و چراگاه‌ها جاری شوند. باد ابرهای باران زا را که از دریای کیهانی برمی‌خواستند به این سو و آن سو راند، و باران‌های زندگی بخش بر هفت کشور زمین فرو ریخت و به مناسبت این پیروزی ایرانیان این روز را به جشن پرداختند.
@zoroastrianbehdin

‍ جشن تیرگان (بخش چهارم):

در آغاز جشن بعد از خوردن شیرینی، بندی به نام «تیر و باد» که از ۷ ریسمان به ۷ رنگ متفاوت بافته شده‌است به دست می‌بندند و در باد روز از تیرماه (۹ روز بعد) این بند را باز کرده و در جای بلندی مانند پشت بام به باد می‌سپارند تا آرزوها و خواسته‌هایشان را به عنوان پیام‌رسان به همراه ببرد.
@sarzamineahoora
این دستبند یادآور تیر آرش است که به یاری باد به پرواز درآمد و مرز ایران و توران را آشکار ساخت.
این کار با خواندن شعر زیر انجام می‌شود:
تیر برو باد بیا
غم برو شادی بیا
محنت برو روزی بیا
خوشه مرواری بیا
@sarzamineahoora

جشن تیرگان (بخش سوم):

یکی دیگر از مراسم جشن تیرگان،مانند بسیاری از جشن‌های ایرانی «فال کوزه» (چکُ دولَه) می‌باشد.
@zoroastrianbehdin
روز قبل از جشن تیرگان، دوشیزه‌ای را برمی‌گزینند و کوزه سفالی سبز رنگ دهان گشادی به او می‌دهند که «دوله» نام دارد، او این ظرف را از آب پاکیزه پر می‌کند و یک دستمال سبز ابریشمی را بر روی دهانه آن می‌اندازد آنگاه «دوله» را نزد همه کسانی که می‌برد که آرزویی در دل دارند و می‌خواهند در مراسم «چک دولَه» شرکت کنند و آن‌ها جسم کوچکی مانند انگشتری، گوشواره، سنجاق سر، سکه یا مانند این‌ها در آب دوله می‌اندازند. سپس دختر دوله را به زیر درختی همیشه سبز چون سرو یا مورد می‌برد و در آن‌جا می‌گذارد.
@zoroastrianbehdin
در روز جشن تیرگان و پس از مراسم آبریزان، همه کسانی که در دوله جسمی انداخته‌اند و نیت و آرزویی داشته‌اند در جایی گرد هم می‌آیند و دوشیزه، دوله را از زیر درخت به میان جمع می‌آورد. در این فال‌گیری بیشتر بانوان شرکت می‌کنند و سال خوردگان با صدایی بلند به نوبت شعرهایی می‌خوانند و دختر در پایان هر شعر، دست خود را درون دوله می‌برد و یکی از چیزها را بیرون می‌آورد، به این ترتیب صاحب آن جسم متوجه می‌شود که شعر خوانده شده مربوط به نیت، خواسته و آرزوی او بوده‌است.
@zoroastrianbehdin

جشن تیرگان (بخش دوم):

این جشن در کنار آب‌ها، همراه با مراسمی وابسته با آب و آب پاشی و آرزوی بارش باران در سال پیشِ رو همراه بوده و همچون دیگر جشن‌هایی که با آب در پیوند هستند، با نام عمومی «آبریزگان» یا «آب پاشان» یا «سر شوران» یاد شده‌است.
@zoroastrianbehdin
در گذشته «تیرگان» روز بزرگداشت نویسندگان و گاه به «روز آرش شیواتیر» منسوب شده‌است.
ابوریحان بیرونی و گردیزی در «زین الاخبار» ناپدید شدن یکی از جاودانان ایرانی یعنی «کیخسرو» را در این روز و پس از شستشوی خود در آب چشمه‌ای دانسته‌اند.
@zoroastrianbehdin
جشن تیرگان بجز این روز در نخستین تیر روز از سال یعنی سیزدهم فروردین (سیزده‌بدر) و سیزدهم مهرماه (قالیشویان اردهال) نیز برگزار می‌شود.ارمنیان ایران نیز در روز سیزدهم ژانویه آیین‌هایی برگزار می‌کنند که برگرفته و در ادامه جشن تیرگان است. در برخی مناطق مانند فراهان صدها سال است این جشن به شکل با شکوه در اول تیر برگزار می‌شود
@zoroastrianbehdin

جشن تیرگان (بخش یکم):

تیرگان یکی از جشن‌های کهن ایرانی است که در تیر روز از تیرماه برابر با ۱۳ تیر در گاهشماری کهن (دهم تیرماه در گاهشمار کنونی) برگزار می‌شود. این جشن در گرامی داشت تیشتر (ستارهٔ باران آور در فرهنگ ایرانی) است و بنا به سنت در روز تیر (روز سیزدهم) از ماه تیر انجام می‌پذیرد. در تواریخ سنتی تیرگان روز کمان کشیدن آرش کمانگیر و پرتاب تیر از فراز البرز است.
@zoroastrianbehdin
همچنین جشن تیرگان به روایت ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه، روز بزرگداشت مقام نویسندگان در ایران باستان بوده‌است.(آثارالباقیه، فصل نهم، بخش عید تیرگان)
بر اساس تقویم باستانی مازندران شب سیزدهم تیرماه از ماه‌های تقویم مازندرانی که با تیرماه خورشیدی متفاوت است جشن تیرماه سیزه شو در ساری برگزار می‌شود. این جشن را تیرگان نیز می‌نامند چون سیزدهمین روز هر ماه قدیم نیز تیر نامگذاری شده‌است و هم‌زمان شدن نام روز با نام ماه را به عنوان تیرگان جشن می‌گیرند.
@zoroastrianbehdin
جشن تیرگان هر ساله در یکم تیر ماه در فراهان برگزار می‌شود. این جشن به شکرانه برداشت گندم انجام می‌شود و ریشه در باورهای مردم منطقه دارد که تا به امروز نیز حیات داشته‌است.در مازندران نیز جشن تیرگان با نام تیرماه سیزده شو در شب سیزدهم تیر ماه برگزار می‌شود.بهار مختاریان اعتقاد دارد که جشن تیرگان در اصل جشن انقلاب تابستانی در اول تیرماه بوده‌است. آنچه که اکنون در فراهان بازمانده‌است.
@zoroastrianbehdin

💧🔥جشن تیرگان🔥💧

جشن تیرگان در تیر روز از تیرماه برابر با دهم تیر در گاهشماری ایرانی برگزار می شود. این جشن درگرامی داشت تیشتر (ستاره ی باران آور در فرهنگ ایرانی) است. در نوشتارهای کهن، تیرگان روز کمان‌کشیدن آرش کمانگیر و پرتاب تیر از فراز البرز کوه است.
@zoroastrianbehdin

💧آیین های جشن تیرگان:

🔥جشن آب پاشی یا آبریزگان:
این جشن بیشتر در كنار آب‌ها برگزار میشود و آب‌پاشی و خیس كردن دیگران، یكی از آیین های همگانی در آن است. مردم در این جشن با پاشیدن آب به یكدیگر، آرزوی باران و دوری از خشكسالی می‌کنند.

@zoroastrianbehdin
🔥فال کوزه‌(چکُ دولَه) :

روز پیش از جشن دوشیزه‌ای گزینش میشود كه كوزه سبزرنگ دهان‌گشادی را از آب چشمه پرکرده، دستمالی ابریشمی روی آن بیاندازد و نزد كسانی ببرد كه آرزو یا نیتی در دل خود دارند. آنها نیز جسم كوچكی چون انگشتر، سكه، سنجاق و مانند آن در آن بیاندازند.در پایان دختر كوزه را زیر درختی همیشه سبز مانند سرو میگذارد.در روز جشن، كوزه را از زیر درخت به میان جمع آورده و سالخوردگان با صدای بلند شعرهایی را می‌خوانند. در پایان هر شعر،دختر یكی از آن اجسام را از كوزه درمی‌آورد و صاحب آن جسم متوجه می‌شد كه آن شعر مربوط به او و خواست و آرزوی او بوده است.
@zoroastrianbehdin
🔥خوردن شیرینی و بستن دستبند تیروباد:
در آغاز جشن، بعد از خوردن شیرینی، دستبندی كه تیر و باد نام دارد و از هفت طناب با هفت رنگ متفاوت بافته شده است را به دست خود میبندند. نُه روز بعد به جای بلندی میروند و آن را به دست باد میسپارند و به همراه آن آرزوهای خویش را هم میخواهند.
@zoroastrianbehdin
این كار همراه با خواندن سروده ی:"تیر برو باد بیا/ غم برو شادی بیا/محنت برو روزی بیا/خوشه ی مرواری بیا" انجام میشود


💧چرایی برگزاری این جشن میهنی:

آشکار شدن مزر ایران و توران بدست آرش کمانگیر استوره و قهرمان ملی ایرانیان.
@zoroastrianbehdin
پس از آنکه جنگ ایران و توران به درازا کشید،افراسیاب(شاه توران)پیشنهاد کرد که برای سازش یکی از ایرانیان از بالای دماوند تیری رها کند تا مرز میان ایران و توران با این تیر نمایان شود.آنگاه که آرش،بزرگترین کماندار ایرانی،این سخن را شنید دانست که هدف افراسیاب کوچک کردن ایرانیان است پس به سوی شاه و سپاهیان رفت و گفت: ببینید من تندرستم و کژی‌ای در وجودم نیست، اما میدانم چون تیر را از کمان رها کنم همه نیرویم با تیر از بدن بیرون خواهد آمد.
@zoroastrianbehdin
آنگاه آرش تیروکمان را برداشت.بر بلندای کوه دماوند برآمد و با نیروی اهورایی تیر را رها کرد و خود بی‌جان بر زمین افتاد. تیر از بامداد تا نیمروز در آسمان میرفت و از کوه و دشت میگذشت تا در کنار رود جیهون بر تنه درخت گردویی که بزرگتر از آن در گیتی نبود نشست. آنجا را مرز ایران و توران جای دادند و هر سال به یاد آن جشن گرفته میشود.
@zoroastrianbehdin

@zoroastrianbehdin

🎥نام رخشاره (فیلم): سخنرانی دکتر نیکنام پیرامون جشن تیرگان در همایش انجمن شاهنامه شهر یزد 🎥


🔥به کانال پیروان دین بهی(زرتشتی)بپیوندید🔥

@zoroastrianbehdin

پرسه‌ی اورمزد و تیرماه:

اورمزد روز از تیرماه برابر با یکم تیر در گاهشماری کهن ایرانی مراسم پُرسه­‌ی همگانی به یاد روان و فروهر درگذشتگان در اومزد روز از تیرماه برپا می­شود. در باور ایرانیان، در چنین روزی گروه زیادی از ایرانیان باستان در راه پاسداری ارزش­‌های میهنی و دینی خود، جان خویش را فدا کرده­‌اند. از این روی، در نخستین روز تیر ماه، پرسه­‌ی همگانی با مراسمی ویژه برگزار می­شود.
@zoroastrianbehdin
زرتشتیان در بامداد روز پرسه­‌ی همگانی، به نیایشگاه­‌ها می­روند. در این مراسم خانواده­‌هایی حضور دارند که از یک سال پیش تا کنون فردی از اعضای آن­‌ها درگذشته باشد. دیگران برای گرامیداشت یاد و خاطره­‌ی نیکان و نیکوکاران درگذشته در جهان مادی، در مراسم پرسه شرکت می­جویند.
در این مراسم، همگان و به ویژه بانوان، شاخه­‌هایی از برگ سبز «مورد» یا «شمشاد»، «عود»، «کُندر» و یا «چوب سندل» را با خود می­‌آورند و در کنار سفره­‌ی پرسه بر روی میز می­گذارند.
@zoroastrianbehdin
بر روی میز، سفره­ایی گسترده شده که روی آن بشقاب میوه، سینی لُرک و ظرفی از مخلوط قهوه و ظرف دیگری از بلورهای نبات می­گذارند.
مخلوط قهوه شامل پودر قهوه، مقداری آرد نخود، کمی پودر قند و اندکی پودر هل است. آتشدانی هم در کنار آن­‌ها می­گذارند و پیوسته در زمان برگزاری مراسم کندر و چوب سندل بر آتش می­‌پاشند تا بوی عطرآگین آن­‌ها هوا را خوشبو سازد.
@zoroastrianbehdin
در پسین روز پرسه، مردم به آرامگاه­‌ها می­‌روند و با نیایش خود به روان و فروهرهای همه­‌ی درگذشتگان درود می­‌فرستند.
یکی از نوشیدنی­‌هایی که در این روز نوشیده می‌شود، شربت «خُرفه» است. برای تهیه­‌ی این نوشیدنی، دانه­‌های کوچک گیاه خرفه را کاملا نرم می­کنند و آن را با آب مخلوط کرده و به هم می­زنند تا شیره­‌ی سفید رنگی به دست آید و پس از صاف کردن این مایع، مقداری شکر، گلاب، و یخ به آن اضافه می­کنند.
@zoroastrianbehdin

‍ 🔥نیایشگاه پیر سبز🔥

از24 تا 28 خردادماه(روز اشتاد تا انارم):

یکی از نیایشگاه های زرتشتیان پیرسبز است که به آن "چک چک" نیز می گویند. چک چک در گویش زرتشتی ولهجه یزدی به چم(معنی)چکه چکه است از آنجا که قطره های آب از شکاف سنگ های بالای نیایشگاه فرو می ریزد، نام پیر سبز چکچکو یا چک چک شده است.
@zoroastrianbehdin
این نیایشگاه در خاور شهرستان اردکان در استان یزد واقع شده است. از یزد وراه طبس 65 کیلومتر و از راه اردکان 43 کیلومتر است.
زرتشتیان نیایشگاه های گوناگونی در استان یزد دارند که همه این جایگاه ها برای آنان ارزشمند است لیکن پیریبز چکچکو به شوند(دلیل)چگونگی ساختار آن در دامنه کوه و شکل پیرامون کوه های خرانق از کشش و ارزش بیشتری برخوردار است.
@zoroastrianbehdin
پیر سبز هرسال نه تنها میزبان گروه فراوانی از زرتشتیان است بلکه بسیاری از غیر زرتشتیان نیز از این نیایشگاه دیدار می کنند.
از روز 24 تا روز 28 خورداد ماه هرسال، دیدار و باشندگی درپیرسبز تنها ویژه زرتشتیان است. پیروان این کیش از شهرها و استانها و گاهی ازکشورهای دیگرنیز دراین هنگام ویژه گرد هم می آیند.برخی باور دارند که گردهمایی زرتشتیان در روزهای یاد شده به شکل گروهی، همانند گردهمایی مسلمانان در مراسم حج مسلمانان است اما چنین چیزی درست نیست.
@zoroastrianbehdin
از آنجا که پشتوانه باشندگی دراین نیایشگاه، باورهای گوناگون و ارزشمند برگرفته از تاریخ باستانی و استوره های ایرانی است. زرتشتیان که پیوسته از سنت و فرهنگ نیاکان به نیکی پاسداری کرده اند، به انگیزه شادی روان وفروهر درگذشتگان و نیایش اهورامزدا همچنان به این نیایشگاه ها روی می آورند.درون نیایشگاه پیر سبز از سنگ آهکی کوه تراشیده شده است،در گوشه آن تنه درخت چنار کهنسالی رشد کرده است و در بخشی از کوه درختان انار، انجیر ومورد خودنمایی می کند که پیرامون آن را بوته های سبز پرسیاوشان پوشانده است.
@zoroastrianbehdin
بیشترین چکه های آب براین بوته ها ودرختان می ریزد ودر چاله ای سنگی انباشته می شود. این آب تنها انباشته سالیانه برای استفاده مردم باشنده در پیرو سرسبزی درختان این دامنه کوه است. شوه نام پیر سبز نیز برای خودنمایی چنین درختانی سبزی در دل کویر بی آب وعلف می باشد.در میان نیایشگاه جایی مناسب برای روشن کردن شمع، افروختن آتش و سوزاندن عود وکندر با آتشدان بزرگ فلزی فراهم شده است.
ساختمان هایی درپیرامون نیایشگاه بنا شده اند که خیله نام دارند، هریک را اهالی روستا ها وشهرهای گوناگون برای گردهم آیی مرتوگان آن دیار بنیان گذاشته اند.
@Zoroastrianbehdin

سالها مشعل ما پیشرو دنیا بود
چشم دنیا همه روشن به چراغ ما بود
درج دارو همه در حکم حکیم رازی
برج حکمت همه با بوعلی سینا بود
با حکیمان جهان مشق خطی خوانا بود
عطر عرفان همه با نسخه شعر عطار بود
اوج فکرت همه با مثنوی مولانا بود
داستانهای حماسی به سرود و بسزا
خاص فردوسی و آن همت بی همتا بود
پند سعدی کلمات ملک العرش علا
عزل خواجه سرود ملا اعلا بود
کاوه ماست که بر قاف قرون عنقا بود
تاج تاریخ جهان کوروش بزرگ هخامنش است
کز قماشی و منشی محتشم و والا بود
عدل کسری چه همایی است همایون سایه
که نه بر صحنه تاریخ چنین سیما بود
شاه شطرنج فتوحات همانا نادر
کز سلحشوری و لشگر شکنی غوغا بود
خاتم گمشده را باز بجو ای ایران
که بدان حلقه جهان زیر نگین ما بود
@zoroastrianbehdin

برخی آئین ستایش پروردگار نزد ایرانیان که به باورهای سامی راه یافته است:
1- واژه " محراب "‌ به جایگاه پرستش میترا در نزد مهرپرستان گفته میشده است و ریشه ی آن بیشتر از سه هزار سال در ایران دیرینگی دارد .
@Zoroastrianbehdin
2- نمازهای پنج گانه در روز متعلق به آئین میترائیسم و زرتشتی در ایران بوده است (مهر پرستان پنج نوبت در طول روز برای میترا ایزد مهر نماز می خوانده اند)
3- پل صراط یکی از اسطوره های ایرانی است که ایرانیان بیشتر از دوهزار سال پیش آن را با نام " چینودپل " می شناخته اند که نیکوکاران از آن به بهشت مینوی میروند و به دیار اهریمن می افتند و اکنون نیز چینود پل همچنان در اوستا موجود است (گاتها . 46 . بند 10 و 11)
@Zoroastrianbehdin
4- اولین سفر معراج متعلق به ارداویراف روحانی زرتشتی میباشد در 1700 سال پیش و معراج نامه ی وی با نام ارداویرافنامه موجود میباشد .
5- وضو گرفتن نزد مهر پرستانِ آئین میترائیسم و زرتشتیان پیش از نیایش اجباری بوده است و به آن پادیاب میگفتند.
6- روزه گرفتن برای اولین بار در آئین میترائیسم و زرتشت بوجود آمده بمدت سه و چهار روز.
@Zoroastrianbehdin
7- آمدن منجی اخرالزمان که سوشیانت نامیده می شود در کتاب بندهش و جاماسب نامه :
سوشیانت در اساطیر زرتشتی که به بیش از سه هزار سال پیش برمیگردد.سوشیانت میتواند در هر زمانی میان مردم وجود داشته باشد اما هنگامی که ستم سراسر جهان را فرا میگیرد سوشیانت نهایی که نواده ی زرتشت است برمیخیزد و با آوای خود مردگان را زنده میکند که پهلوانانی مانند گرشاسب و کیومرث نیز در میان برانگیختگان خواهند بود .
@Zoroastrianbehdin
و... بن مایه ها:
اوستا
شایست نشایست (از متون پهلوی)
آئین مغان (هاشم رضی)
تولدی دیگر (شجاع الدین شفاء)
در ژرفاي واژه هاي زبان پارسي اثر دكتر ناصر انقطاع
رازها و رمزهای آئین میترائیسم (هاشم رضی)
مجموعه مقالات آناهیتا (استاد پورداود)
لغت نامه ی دهخدا
@Zoroastrianbehdin

خانواده‌ی اشو زرتشت:

نیای پدری زرتشت را فردی به نام پورشسپ دانسته اند. مادر او دغدو و پدرش پوروشسپ نام دارد.
@zoroastrianbehdin
نام خانوادگی زرتشت “اسپنتمان” است. پدر زرتشت مردی دانشور و درستکار بود . حاصل ازدواج پوروشسپ و دغدو پنج پسر بود و زرتشت سومین آنهاست. نام همسر زرتشت ((هووی)) میباشد که برادر زاده جاماسپ، وزیر گشتاسپ شاه بوده است.
هووی صاحب شش فرزند شد.
سه پسر:۱-ایست واستر ۲-اوروتست ۳-هورچیتره
سه دختر: ۱-فرینی ۲-تِربتی ۳- پورچیستا
زرتشت در ششم فروردین متولد شده است.
@zoroastrianbehdin
واژه‌ی “اشو” که بمعنی مقدس روحانی و جسمانی راستی و درستی است و در اوستا زیاد آمده است صفت یا عنوان پیامبر می باشد. با ظهور زرتشت و برگزیده شدنش به عنوان پیامبر،رسالتی عظیم بر دوش او قرار گرفت. او با توشه ای پر و هدیه ای ارزشمند به میان مردم برگشت و ماموریت خود را که هدایت آنها به سوی یکتاپرستی و نیک اندیشی و در یک کلام آگاه نمودن آنها از پیام اهورامزدا بود،آغاز نمود.
@zorosstrianbehdin

🎉🎉🔥🔥خردادگان خجسته باد🔥🔥🎉🎉

جشن خُردادگان در روز خرداد (ششمین روز ماه باستانی) از ماه خرداد (سومین ماه سال) برابر با چهارم خرداد در گاهشماری خورشیدی است.
@zoroastrianbehdin
مفهوم امشاسپند خرداد: خرداد در اوستا «هـَئوروَتات» و در پهلوی «خُردات» یا «هُردات» به معنی رسایی و کمال است که در گات‌ها یکی از فروزه‌های اهورا مزدا و در اوستای نو نام یکی از هفت امشاسپند و نماد رسایی اهورا مزدا است.
@Zoroastrianbehdin
خرداد، امشاسپند بانویی است که نگهداری از آب‌ها در این جهان خویشکاری اوست و کسان را در چیرگی بر تشنگی یاری می‌کند از این روی در سنت، به هنگام نوشیدن آب از او به نیکی یاد می‌شود.
@zoroastrianbehdin
در گات‌ها، از خرداد و امرداد پیوسته در کنار یکدیگر یاد می‌شود و در اوستای نو نیز این دو امشاسپند، پاسدارنده آب‌ها و گیاهان اند که به یاری مردمان می‌آیند و تشنگی و گرسنگی را شکست می‌دهند. در یسنا، هات ۴۷، آمده‌است که اهورامزدا رسایی خرداد و جاودانگی امرداد را به کسی خواهد بخشید که اندیشه و گفتار و کردارش برابر آیین راستی است.
@Zoroastrianbehdin
در متن‌های کهن چهارمین یشت از یشت‌های بیست و یک گانه اوستا، ویژه ستایش و نیایش امشاسپند بانو خرداد است که در آن یشت از زبان اهورا مزدا یادآور می‌شود که «… یاری و رستگاری و رامش و بهروزی خرداد را برای مردمان اشون بیافریدم…» و سپس تاکید می‌شود هر آن کس که خرداد را بستاید همانند آن است که همه امشاسپندان را ستایش کرده‌است.
@zoroastrianbehdin
در بندهش نیز درباره خرداد آمده‌است : «… ششم از مینویان، خرداد است؛ او از آفرینش گیتی آب را به خویش پذیرفت..» ، «… خرداد سرور سال‌ها و ماه‌ها و روزهاست [ یعنی] که او سرور همه‌است. او را به گیتی، آب خویش است. چنین گوید: هستی، زایش و پرورش همه موجودات مادی جهان از آب است و زمین را نیز آبادانی از اوست…»
@Zoroastrianbehdin
یکی از مهم‌ترین آیین‌های روز خرداد که در جشن خرادگان پررنگ تر می‌شود، رفتن به سرچشمه‌ها یا کنار دریاها و رودها، تن شویی در آب و خواندن نیایش‌های ویژه این روز همراه با شادی و سرور در کنار خانواده و دوستان بوده‌است.
@Zoroastrianbehdin
نمونه‌ای از سنت‌های رایج در این روز را می‌توان از سروده «دستور داراب پالن» موبد بزرگ پارسی در منظومه «فرضیات نامه» برداشت نمود که از آیین‌های ویژه خرداد روز به «تن شویی»و«کندن چاه» و «نو کردن کاریز» اشاره می‌کند و در همین مورد در متن پهلوی «اندرز انوشه روان آذرپاد مهر اسپندان» یاد آوری شده که «در خرداد روز جوی کن».
@zoroastrianbehdin
بر این پایه، در این روز توجه‌ای ویژه می‌شده به نگهداری و نوسازی جای‌هایی که آب از آن‌ها سرچشمه می‌گیرد و در آنجا جاری می‌شود چون چشمه‌ها، چاه‌ها، جوی‌ها، کاریزها و رودها که با آب زندگی بخش خود، ادامه زندگی را در این کره خاکی برای زیستمندان امکان پذیر می‌کنند.
@Zoroastrianbehdin

دوگانه پرستی در دین زرتشت؛ از دروغ تا راستی (بخش پایانی):


انگره مینو که بعدها در زمان ساسانیان به صورت اهریمن تغییر شکل یافته است نمی تواند خالق شر باشد و در برابر اهورامزدا، هستی بخش دانای بزرگ و سرچشمه نیکی‌ها قرار گیرد.
@zoroastrianbehdin
اهریمن در نهاد بشر وجود دارد و بستگی به اندیشه ویرانگر شیطان صفتان و ددمنشان داشته و به هیچ وجه وجود خارجی ندارد. به عبارت دیگر می توان سپنتامینو و انگره مینو را به فرشته خویی و اهرمن صفتی تعبیر کرد که هردو در خوی و خصلت و اندیشه و نهاد انسان قرار دارند و ازو جدا نیستند منتها بنا به آخر بند 3 همین یسنا دانایان و فرزانگان راه نیک و درست را برمی گزینند ولی نابخردان چنین نخواهند کرد وبه بیراه خواهند رفت
@zoroastrianbehdin
"شخص نادان و کوردل گرفتار هوای نفس و کج خیالی خود شده و به راه خطا خواهد رفت و در نتیجه کارهای ناشایست و غیرانسانی ازو سر خواهد زد و رفته رفته ددمنشی و اهریمن صفتی در او ظهور و بروز خواهد نمود و تجسمی خواهد بود از اهریمن انسان نما ولی شخص فرزانه و دانشمند راه نیک اختیار خواهد کرد و بر هوسهای نفسانی خویش مهار خواهد زد و با کارهای انسانی و شایسته خود فرشته ای خواهد شد به صورت انسان."

برگرفته از کتاب زرتشت و آموزه های او نوشته روانشاد موبد رستم شهزادی
@Zoroastrianbehdin