پیروان دین بهی (زرتشتی)

دوگانه پرستی در دین زرتشت؛ از دروغ تا راستی (بخش هفتم):

موبد فیروز آذرگشسب در ترجمه گاتها یا سرودهای آسمانی اشوزرتشت درباره نیکی و بدی مینویسد:
"اشوزرتشت جهان هستی را میدان مبارزه و کشمکش دایم دو نیروی ضدین یعنی سپنتامینو و انگره مینو دانسته و میفرماید: این دو گوهر همزاد و همراه در عین حال که با هم مخالف و در ستیزند لازم و ملزوم یکدیگر نیز میباشند.
@zoroastrianbehdin
وجود این دو گوهر با هم آفرینشی و هستی را پدید می آورند. مثلا نیروی مثبت و منفی در عین مخالف بودن با یکدیگر موجب بوجود آمدن برق می گردند.
نیروی جاذبه و دافعه موجب ثابت ماندن کرات آسمانی درجای خود میباشد. نیک و بد و زشت و زیبا بستگی به طرز اندیشه ما دارند. آنچه به سود ما است نیک و آنچه به زیان ما باشد آن را بد و نازیبا می شماریم.
@zoroastrianbehdin
بنا به فرموده اشوزرتشت آنچه در این جهان وجود دارد از آفرینش خداوند یکتا میباشد و در ذات خود نیکوست و به منظور خاصی آفریده شده اند مثلا تریاک ماده ایست هم شفابخش و مسکن و هم کشنده و مرگ آور، مقدار کم آن برای درمان دردها و تسکین دهنده آلام بسیار نافع و نیکوست ولی اگر به مقدار زیاد بکار برده شود سبب از کار افتادن نیروهای جسمی و عقلی و روحی و بلاخره موجب مرگ و نیستی خواهد گردید.
@zoroastrianbehdin
به عبارت دیگر نیک و بد زشت و زیبا از زمانی بوجود می آیند که بشر پا به عرصه وجود می گذارد و نیروی تشخیص و تمیز او به کار می افتد و به طوری که در بند سوم از هات 30 یسنا آمده است: آن دو گوهر همزاد در آغاز در عالم تصور پدیدار می گردند که یکی نیکی است و دیگری بدی در اندیشه و گفتار و کردار. چنانچه از مفاد بند بالا روشن می گردد دو گوهر سپنتا و انگره دو مینو و دو گوهر همزادی هستند که در برابر هم قرار گرفته اند و در عالم اندیشه و منش می باشد که یکی گوهر پاک یا اندیشه فزاینده و سازنده است و دیگری گوهر ناپاک یا اندیشه ویرانگر و تباه کننده.
@Zoroastrianbehdin

دوگانه پرستی در دین زرتشت؛ از دروغ تا راستی (بخش ششم):

مولانا به پیروی از فرهنگ زرتشتی در اندیشه های خود دیالکتیک را در جهان هستی به خوبی بازگو کرده میگوید:
@zoroastrianbehdin
این جهان جنگ است چون کل بنگری/ذره ذره همچو دین با کافری
آن یکی ذره همی برد به چپ/و آن دگر سوی یمین اندر طلب
ذره ای بالا و آن دیگر نگون/جنگ فعلیشان به بین اندر رکون
جنگ فعلی هست از جنگ نهان/زین تخالف آن تخالف را بدان
ذره ای کو محو شود در آفتاب/جنگ او بیرون شد از وصف و حساب
چون ز ذره محو شد نقش و نفس/جنگ اکنون جنگ خورشید است و بس

مولانا پس ازین نگرش سرشت آدمی را به دیده می آورد و آن را بر پایه دیالکتیک یا بودن دو گوهر همزاد و همیستار در اندیشه و روان آدمی وامی گشاید:
@zoroastrianbehdin
میلها همچون سگان خفته اند/اندر ایشان خیر و شر بنهفته اند
تا که مرداری درآید در میان/نفخ صور حرص کوبد بر سگان
چون بهر جایی خری مردار شد/صد سگ خفته ز بو بیدار شد
مو به موی هر سگی دندان شده/از برای حرص دم جنبان شده
صد چنین سگ اندرین تن خفته اند/چون شکاری نیست شان بنهفته اند
یا چو بازانند دیده دوخته/در حجاب از عشق صیدی سوخته

درین اشعار مولانا بدی و نیکی را با هم درنهاد و سرشت آدمی همراه میداند و اگر بوی مرداری به مشام سگان خفته میل برسد از خواب برمی جهند و هر موی سگ دندانی میشود.
@Zoroastrianbehdin

از آن پس نمیرم که من زنده‌ام
که تخم سخن من پراگنده‌ام

هر آنکس که دارد هش و رای و دین
پس از مرگ بر من کند آفرین
#فردوسی

✍🏻۲۵ اردیبهشت ماه، روز بزرگداشت فردوسی و زبان پارسی گرامی باد✍🏻
@sarzamineahoora

دوگانه پرستی در دین زرتشت؛ از دروغ تا راستی (بخش پنجم):


پژوهنده دانشمند آقای دکتر حسن وحیدی در کتاب خود میفرماید:
@zoroastrianbehdin
همان گونه که میبینیم در سرودهای اشوزرتشت دیالیکتیک را نخست در هستی تشخیص میدهد و سپس بنیاد اندیشه و منش آدمی را بر چنین نگرشی استوار میکند متاسفانه در درازنای تاریخ بویژه در پایان دوره ساسانی وپس از آن و تا به امروز درباره اندیشه های اشوزرتشت که در گاتها آمده برداشتهای بسیار نادرستی میشود و نگرش دیالکتیکی اشوزرتشت به هستی و انسان، به چهره جنگ اهورامزدا و اهریمن درمی آید، حال آنکه در گاتها آنچه هست پیکار بین سپنتامن و اهریمن است که سپنتا به معنی پاک و سازنده است و انگره به معنی زشتی و ویرانگر و من که در واژه های دشمن و بهمن بجا مانده به معنای اندیشه است.
@zoroastrianbehdin
بنابراین در اندیشه اشوزرتشت جنگ بین اندیشه سازنده و پاک است با اندیشه ناپاک و ویرانگر، نه جنگ بین اهورامزدا و اهریمن یا ثنویتی که برخی به آن معتقدند.در فرهنگ زرتشتی نیکی دریک واژه فشرده میشود و آن را اشا یعنی راستی و بدی هم در یک واژه فشرده میشود و آن دروج یا دروغ است. اولی سازنده هستی و دومی ویرانگر آنست نیروی سازنده در اندیشه سپنتامن و نیروی ویرانگر در اندیشه انگره مینوست.
@zoroastrianbehdin
راستی سازنده تن و روان و دروغ بی سامانی و کژاندیشی است. در دیدگان اشوزرتشت جهان آوردگاه دو کشش همزاد و همیستار (ضد) است که یکی سازنده و دیگری ویرانگر است و این دو در هر زمینه و آوردگاهی، از اندیشه آدمی گرفته تا ساختمان اجتماعی و جهانی پیوسته بر ضد یکدیگر در تکاپو و پویش اند و آدمی پیوسته به سود سپنتامینو و بر علیه انگرمینو تلاش کند.
@Zoroastrianbehdin

دوگانه پرستی در دین زرتشت؛ از دروغ تا راستی (بخش چهارم):

سید قطب در کتاب ویژگیهای ایدیولوژی اسلامی ترجمه سید محمد خامنه ای مینویسد:
ایدیولوژی اسلامی بر اساس یک ثنویت در حالات زندگانی بشر بنا شده و ارزش این دو حالات بستگی به خود آنها دارد نه به زمان و مکان بلکه بستگی به میزان ثابت ربوبی دارند که زمان و مکان در آن بی تاثیرند. این دو حالات عبارتند از:
@zoroastrianbehdin
حالات راه یابی و هدایت و حالت گمراهی و ضلالت، حالت حق و باطل، حالت نور و تاریکی، حالت پیروی از شریعت یا هوی و هوس، حالت اسلام و جاهلیت و حالت کفر و ایمان. وقتی مردم راه اسلام یعنی راه زندگی و نظام اجتماعی را در پیش نگیرند لابد راه دیگری که کفر و جاهلیت و هوی و هوس و تاریکی و باطل و گمراهی است در پیش خواهند داشت. چون دنیا یک محیط مادی است و در هر محیط مادی اصل بر تکامل است و تکامل هستی بر تضاد و کشمکش و تنازع و انتخاب احسن است پس ازین میان هم خیر برمیخیزد و هم شر و تا شر (و شیطان) نباشد تکامل میسر نمیشود، نبودن شر در دنیای خود شری بزرگتر است.
@zoroastrianbehdin
بشر به اقتضای فطرتش، پاداش خود را در نزاع با شر و باطل، یاری نیکی و حق خودبخود میگیرد و "لذت و ازین پیکار هم پاداش و هم یکی از عوامل هستی اوست، در همان حالی که رنج را بر خود هموار میسازد و با شر و باطل رودررو میشود و به قدر توان خود پنجه در پنجه آن می افکند، پاداش او در سرشت خود او نهان است و در عین حال به پاداش نیک دنیا و آخرت هم دلگرم است و اطمینان دارد که حتی پیش از روز حساب واپسین این پیکار اثر نیک خود را میبخشد." اما سوالاتی مانند "شر چرا بوجود می آید و خداوند چرا رنج آفرین است؟ و او که بر جلوگیری و بوجود نیامدن آن تواناست و اگر بخواهد میتواند همه را به راه راست هدایت فرماید، چرا شر را بوجود آورده؟
@zoroastrianbehdin
در پاسخ باید گفت البته خداوند بر تبدیل فطرت انسان یا آفرینش، به فطرتی دیگر تواناست ولی خواسته است که انسان را به این فطرت و جهان هستی را به شکلی که میبینیم بیافریند و کسی از مخلوقات را حق آن نیست که از سبب آن بپرسد چه هیچیک از مردمان خدا نیستند و از نظام کلی جهان این گونه که وجود دارد آگاهی ندارند و حکمت پنهانی در آفرینش هر مخلوقی را نه درک میکنند ونه میتوانند درک کنند. تنها ذات خداوند است که میداند. زیرا که تنها اوست که جهان هستی و جانداران بی جانهای آن را آفریده است و تنها اوست که به آنچه خیر و خوبی است داناست.
@zoroastrianbehdin
اما اسلام سبب شر و افتادن انسان در تنگنای آن را این گونه بیان میکند که تنها عامل شر برای امتحان و آزمایش است که در پیکار انسان و شیطان پدیدار میشود و پیروزی انسان حجاب نیرومندی از ایمان و یاد خدا و پناه بردن به خدا وجود دارد. انسان باید پیوسته با خوبی و بدی آزمایش گردد و در او استعداد ترجیح و انتخاب و یاری خواستن از خدا نهفته است. این دنیا جای آزمایش است، آزمایش با خیر و شر، و هر حرکت یا حالتی برای امتحانی است و برای هر کار نیک یا ناپسند در روز حساب کیفری و پاداشی معین گردیده است.
@Zoroastrianbehdin

دوگانه پرستی در دین زرتشت؛ از دروغ تا راستی (بخش سوم):

ناصر خسرو فرماید:
آدمیزاد طرفه معجو نیست/از فرشته سرشته وز حیوان
گر کند میل این بود پس از آن/ور کند میل آن بود به از آن
@zoroastrianbehdin
دکتر جیمس مولتن می گوید:
زرتشت خیر و شر را در عرض یکدیگر و دو قوه ازلی نمیداند.عقیده زرتشت در عظمت و کبربایی خدا در سراسر عالم و فیروزی نیکی بر بدی در پایان جهان همانست که در انجیل بیان شده بلکه زرتشت به اسلوب و طریق مخصوص خود حقیقت آنها را ظاهرتر ساخته و به پیروان خود فهمانده است که در گوهر اصلی در ابتدا یکی اختیار خیر و دیگری انتخاب شر نموده و در مخالفت و در ضدیت با یکدیگر درآمده واین ضدیت تا هنگامی امتداد می یابد که ابتاع و جنود خیر غلبه تامه نموده انصار و اخوان شر را بکلی نیست و نابود نمایند.
@zoroastrianbehdin
پروفسور طاهر رضوی استاد دانشگاه کلکته در کتاب پارسیان اهل کتابند مینویسد:
زرتشتیان هرگز معتقد به دوخدا و دو آفریننده نیستند بلکه عقیده دارند که این دو عنصر مخالف، محک امتحان اعمال و معیار فضیلت و رجحان افعالند.اهریمن هیچگاه موضوع احترام پارسیان و زرتشتیان قرار نگرفته بلکه همیشه مورد کراهت و نفرت ایشانست.

شادروان عبدالعظیم فروغان چنین گوید:
@zoroastrianbehdin
جای بسی شگفتی است که وخشور بزرگ ایرانی در 7000-3500 سال پیش در گاتها نامه آسمانی خود یسنای 30 فقرات 3 تا 6 این موضوع ضدین را که فعلا مورد بحث است به نام دو گوهر (همزاد-همیستار) یا دو گوهر پدیدآورنده زندگی و مرگ برای مردم جهان و پیروان خود بیان کرده است و مردم را ازین دو نیرو که جهان مادیات روی آن دور میزنند آگاه ساخته است و ما امروز داریم آن آیات آسمانی را مورد دقت و بحث خود قرار میدهیم. آن وخشور با بیان دو گوهر خواسته است پیروان خود را از مدار جهان مادیات و عالم طبیعت آگاه سازد و از خرد پاک و ناپاک مرادش طینت یا سرشت یا منش پاک و ناپاک است چنانچه فرموده است کسانی خرد پاک دارند که اندیشه و گفتار و کردار نیک و پاک دارند و آنهایی که اندیشه و گفتار و کردارشان بد است خردشان ناپاک و نارساست.
@zoroastrianbehdin
در سایر کتب آسمانی نیز این دو را کردار رحمانی و شیطانی نامیده اند. انسان دو آموزگار دارد یکی پاک و دیگری ناپاک و تا درون خود حقایق را بیاموزد و ابواب سعادت و رستگاری را به روی خود بگشاید زیرا وهومن (منش نیک) با اهریمن (منش بد) و فرشته را با دیو و یار را با اغیار نمی توان با هم جمع کرد.

در اوستای پتت یک زرتشتی متدین چنین اعتراف میکند که:
من بیگمانم به هستی دادار هورمزد و نیستی اهریمن و دیوان و فرجام فیروزی سپنتامینو و نابودی گناه مینو.
@Zoroastrianbehdin

روز میهنی شاخاب پارس خجسته باد🎉
به کانال سرزمین اهورایی بپیوندید
@sarzamineahoora

دوگانه پرستی در دین زرتشت؛ از دروغ تا راستی (بخش دوم):

آقای هاشم رضی محقق و دانشمند در کتاب راهنمای دین زرتشتی مینویسد:
اگر خداوند توانای مطلق و به گفته همه دینهای بزرگ تنها نیکی است و نیکی میگستراند پس بدی و تیرگی کجاست و کاهش و پریشانی و زشتی را که آفریده؟ زرتشت راز مسله نیکی و بدی را از دیدگاه فلسفی و اخلاقی با شگفتی خاص میگشاید و آن را با الاهیات نمی آمیزد.
@zoroastrianbehdin
خلقت جهان و انسان بوسیله مزدا انجام یافته اما دو مینو یا دو اصل تضاد از خواص ماده یا ذهن و اندیشه آدمی هستند.
اشوزرتشت میگوید:
این دو مینو یا دو بنیاد زاده اندیشه آدمی و همزاد هستند و هر یک به تنهایی کار خود را انجام میدهند و از یکدیگر پیروی نمیکنند. این دو خود را در اندیشه و گفتار و کردار هویدا میسازند، یعنی وجود خارجی ندارند و تنها به اندیشه آدمی بستگی دارند.
@zoroastrianbehdin
اشوزرتشت میگوید:
این دو مینو در کار خود آزاد میباشند و اگر از اندیشه بگذرند در گفتار پدیدار میشوند و چنانچه از آن هم بگذرند به کردار درمی آیند ازین دو آن کس که داناست نیک را میگزیند نه بد را و آنکه بداندیش است یا نادان، تباهی را اختیار میکند. پس این دو مینو یا دو گوهر ِ همزاد که در گاتها از آن یاد شده وابسته به من یا فکر بشر است. نیکی و بدی از خواص ماده است و اعتبارش به نحوه اندیشه میباشد. راه سپنتامینو درونی و سامان و نظم زندگی را پدید می آورد. (یسنای 31 بند 7).
اهورامزدا جهان شادی بخش را از راه سپنتامینو برای مردم آفرید.(47 بند 3). و مردم تنها از راه سپنتامینو به آرمان و آرزوهای خود میرسند. (47 بند 3).
شادروان ملک الشعرای بهار مضمون این بخش از گاتها را چه نیک سروده که فرموده است:
@zoroastrianbehdin
جهان جز که نقش جهاندار نیست/جهان را نکوهش سزاوار نیست
سراسر جمالست و فر و شکوه/در آن هیچ آهو پدیدار نیست
جهانرا جهاندار بنگاشته است/به شکلی کز آن خوبتر کار نیست
هر آن بد که بینی هم از چشم تست/درین بد زمانه گنهکار نیست
و در پایان یعنی روز موعود رستخیز که منش و دید و خرد بشر به رسایی کامل رسید بدی نابود گشته و سراسر جهان را نیکی و خوبی و راستی و درستی فراخواهد گرفت و اهریمن با بدیهایش محو و نابود خواهد شد.
@Zoroastrianbehdin

اَردیبهشتگان:

روز ادیبهشت از ماه اردیبهشت،جشن اردیبهشتگان نام دارد.
اردیبهشت از واژه ی اوستایی اَشاوَهیشتا گرفته شده است و به چم پاکی و اشویی میباشد.
@zoroastrianbehdin
ایرانیان باستان در این روز لباس سپید که نماد پاکی است بر تن میکردند،با سرهای پوشیده با کلاه یا روسری سفید با آدریان یا آتشکده میرفتند و نیایش اهورامزد را به جای می آوردند.اکنون نیز زرتشتیان در جشن اَردیبهشتگان،به آتشکده و آدریان میرون،رو به روی روشنایی می ایستند و با سرایش اردیبهشت یشت،خداوند جان و خرد را ستایش میکنند.
🔥اردیبهشتگان خجسته باد🔥
@Zoroastrianbehdin

دوگانه‌پرستی در دین زرتشت؛ از دروغ تا راستی (بخش یکم):

در سراسر اوستا آنکه شایسته و سزاوار پرستش میباشد اهورامزداست و اهریمن پیوسته مورد تنفر و طعن و لعن هر مومن زرتشتی است.
@zoroastrianbehdin
در هنگام نو کردن کشتی هر زرتشتی سه بار در هنگام تکان دادن کشتی میخواند: اهریمن شکسته و نابود باد. اهریمن گناه مینو با همه دیوان و درجان و جادویان گجسته (ملعون) زده و شکسته باد. هیچ کارشان به کامه مباد. هر کار و کرفه ای که هست به کام اورمزد و امشاسپندان باد.
در سراسر تاریخ مذهب زرتشتی هیچگاه اشاره ای که اهریمن مورد ستایش قرار گرفته باشد نیست. از طرفی دیگر اعتقاد به دو مبدا یا دو خدا به معنی اینست که هردو مورد پرستش و جاودانی وازلی باشند در حالی که همه روایات دین زرتشتی حاکی از آنست که در پایان، اهریمن یا بدی از میان خواهد رفت.
@zoroastrianbehdin
این ها دلایل روشن و منطقی هستند که نسبت ثنویت یا دوگانه پرستی را به آیین زرتشتی نفی میکند.
اما از لحاظ فلسفی و اخلاقی ثنویت مانند سایر ادیان بزرگ وجود دارد. البته در اوستا نیکی در برابر بدی و سپنتامن در برابر انگرمن شناسانده شده نه در برابر اهورامزدا و این چیزیست که هر اندیشمندی ناچار آن را خواهد پذیرفت.
@Zoroastrianbehdin

🔥آیین تش مس:

آیین "تش مس" کردن یکی از آیینهای ویژه جشن اردیبهشتگان میباشد. این آیین در آتشکده یا درمهر هر شهر یا روستای زرتشتی توسط موبدان با مراسم ویژه ای انجام میشود.
@zoroastrianbehdin
ﺷﻴﻮﻩ ﺑﺮﮔﺰاﺭﻱ این آیین به اینگونه است که شش خشت یا آجر را از جلوی درب اتاق نگهداری آتش تا پای آفرینگان یا آتشدان چیده میشود و روی هر کدام از آنها ساقه های گندم قرار میگیرد. موبد آتشی را که بر آن اوستا خوانده را میاورد و ساقه های گندم روی نخستین خشت را روشن میکند و با آیین ویژه ای و همراه با خواندن اوستا آتش را یک به یک به خشتهای بعدی منتقل میکند تا مرحله پایانی ﻳﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻫﻔﺘﻢ که آتش به آتشدان منتقل میشود.این آیین نمادي از هفت امشاسپندان و پیشرفت انسان بسوی کمال میباشد.
@zoroastrianbehdin

جشن فروردینگان ( فرودگ ):

«فروردین» به معنای «فروهرها» و ماه فروردین؛ ماه فروهرها و این جشن در بزرگداشت فروهرهاست.
استاد پورداوود، در کتاب فرهنگ ایران باستان درباره «فروردين» می نویسد: «فرور» يا «فرورد» از يك واژه‌ فرس هخامنشي به ما رسيده است.
@Zoroastrianbehdin
اين واژه در يك نام ویژه در سنگ نپشته‌ي بهستان به جا مانده. فرورتي برابر است با واژه‌ي اوستايي «فروشي» Fravashi كه در پهلوي «فروهر» Fravahr شده است. فروشي در اوستا يكي از نيروهاي نهاني است كه پس از درگذشت آدمي با روان و دين از تن جدا گشته به سوي جهان مينوي گرايد.آن چنان كه در اوستا آمده فروشي (فرورتي) نيرويي است كه اهورمزدا از براي نگهداري آفريدگان نيك ايزدي از آسمان فرو فرستاد و نيرويي است كه سراسر آفرينش نيك از پرتو آن پايدار است.
@Zoroastrianbehdin
پيش از آن كه اهورامزدا جهان خاكي را بيافريند، فرورد هر يك از آفريدگان نيك اين گيتي را در جهان مينوي زبرين بيافريد و هر يك را به نوبه‌ خود از براي نگهداري آن آفريده جهان خاكي، فرو مي‌فرستد و پس از فنا و زوال آفريده‌، فرورد آن، ديگرباره، به سوي آسمان گرايد و به همان پاكي و تقدس ازلي بماند.فرودگ یا فروردینگان جشنی است برای یادبود درگذشتگان و از آنجا که در دین زردشتی، آیین های سوگواری وجود ندارد، این مراسم به صورت جشن برگزار می شود و مردم روان درگذشتگان را هم در شادی خود شرکت می دهند.
@Zoroastrianbehdin
جشن فروردینگان-در روز نوزدهم فروردین، روز جشن فروردینگان مراسم خاصی در بزرگداشت این موجودات مینوی و در بعدی گسترده تر، در بزرگداشت روان درگذشتگان برگزار می شد که این جشن فروردینگان هنوز در میان هموطنان زردشتی، بخصوص در یزد، با تشریفات خاصی برگزار می شود.در جشن فروردینگان که امروزه بیشتر به جشن فرودگ (احتمالاً از فروردگ، «فرورد» صورت فارسی فروشی) معروف است، زردشتیان سر مزار درگذشتگان خود می روند و برای خشنودی روان ها عود و کندر آتش می زنند و گل و گیاه و میوه و شمع و لرک بر سر مزار می گذارند.
@Zoroastrianbehdin

روزه در دین زرتشت چهار روز در ماه است. زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در خوردن گوشت حیوانات روزهای دوم و دوازدهم و چهاردهم و بیست و یکم هر ماه زرتشتیان از خوردن گوشت پرهیز می کنند این چهار روز متعلق به چهار امشاسپند وهمن1، ماه2، گوش3 و رام4 که از میان چهارپایان هستند می باشد.
@zoroastrianbehdin
در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه اسم خاصی وجود دارد. یکی از این روزها «وهومن» است که بعدها به نام بهمن تغییر شکل داده به معنای منش نیک است. روز «ماه»، «گوش» و «رام» نیز به همراه «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآن روزها حرام است و اصطلاحا به آن «نَبُر» می گویند.
@zoroastrianbehdin

اشو زرتشت از آغاز آدمیان را اندرز می داد که در همه کار با خرد و وجدان رایزنی کنند و از نادانی و بی اخلاقی دوری جویند تا به بینش‌ اهورایی دست یابند.
@zoroastrianbehdin
از آن چه از گاتها به دست می آید ، اشو زرتشت،نخستین و بزرگ ترین عارفی بود که از سوی اهورامزدا به پیامبری برگزیده شد.
بر پایه‌ی گاتها ، اشو زرتشت پیش از برگزیده شدن به پیامبری ،از راه خرد ، وجدان ، و بینش ، دریافت که گوهر هستی ،دانایی و خوبی یگانه ای است که او آن را اهورامزدا نامید.
او فهمید که اهورامزدا دهنده و سازنده (آفریننده) و نگاه دارنده است.
@zoroastrianbehdin
دانست که آن یگانه ، سرچشمه ی همه هستی ها ،بی‌آغاز و بی انجام است.
او در همه چیز هست و از همه چیز بیرون است.
جهان برونی و جهان درونی از اوست ، او شخص اهورا ست و تنها از راه اخلاق و فروزه های اهورایی با نیکان رابطه شخصی برقرار می کند و سرانجام، او قانون دگرگونی ناپذیر و پدید‌آورنده‌ی آن است.
@zoroastrianbehdin

@sarzamineahoora
سیاهی جهان را در بر گرفته بود و جنگ و ویرانی آرامش مردمان را بر هم می‌زد.
گاوها قربانی می‌شدند و نعره‌های مستانه‌ی کرپن‌ها فضا را پر می‌کرد
مردمان به تنگ آمده بودند از بیداد زمانه.

ستاره‌ای زرین در آسمان ایران درخشید.
مردی آمد
آتش افروخت و جهان تیره را به نور خرد روشنی بخشید.

او نخستین کسی بود که در روزگار جنگ و ددمنشی، پیام سازش و دوستی سر داد.
جانوران و گیاهان را گرامی داشت.
آتش و آب و خاک و هوا را سزاوار پاکیزگی و احترام دانست.

مردی آمد و راستی را فریاد کرد
مردی که نشان داد، راه در جهان یکی‌ست و آن راه راستی‌ست.
مردی که فرهنگ کهن و آشتی‌جوی ایرانی را بار دیگر زنده کرد.

زرتشت آمد و یک پیام آورد ؛ کوتاه و ژرف
پیامی که اگر درکش کنیم، برای خوب زیستن در همه‌ی روزگاران بس است

《 اندیشه نیک ،گفتار نیک ، کردار نیک 》

(آروشا.د)
@sarzamineahoora

اَشو چیست؟

واژه‌ی «اَشو» که پیش از نام «زرتشت» آمده است به معنای پاک می‌باشد.
@zoroastrianbehdin
برابر آموزه‌های«اشوزرتشت» همه‌ی آفریده‌های اهورامزدا نیک و برای پابرجایی طبیعت لازم هستند. گرچه ممکن است برخی از آنها به دید ما خوب نیایند.
اهورامزدا این جهان را برپایه‌ی داد (قانون) «اَشا» که به معنای پاکی (درونی و برونی) می‌باشد آفریده است.
@zoroastrianbehdin
پاکی درونی همان «راستی و درستی» می‌باشد که از آن آراستن(نظم) و هنجار هم برداشت شده است.
خویشکاری ماست که همواره هم‌سو با اَشا گام برداریم تا خود را رستگار و جهان را آباد سازیم. چنین فردی«اَشو_اَشا» که روی هم «اَشوان» نامیده می‌شود.
@zoroastrianbehdin

نیایش و اوستای سال نو:

ايتا. آت. يَِزَه مَيْدِه. اَهورِمْ. مَزدامْ. يِه. گامْچا. اَشِمْچا. دات. اَپَسْچا. اُرْوَراوْسْچا. وَنْگْهواشِ. رَئُوچاوْسْچا. دات. بوميْمچا. ويسْپاچا. وُهو…
دَيتي. كَنامْچا. ايدْيونام. هْيَتْ. اُرونو. يَزَه مَيْدِه…
@zoroastrianbehdin
اَشااُنامْ. آئَتْ. اُرونو. يَزَه مَيْدِه. كودُ. زاتَنامْچيت. نَرامْچا. نااِئري نامْچا. يَئِه شامْ. وَهِه هيش. دَائِناوْ. وَهنَينْتي. وا. وِنْگْهِن. وا. وَاونَرِه. وا…
آت. ايتا. يَزَه مَيْدِه. وَنْگْهوشْچا. ايت. وَنْگْهوميشْچا. ايت. سْپِنْتِ نْگْ. اَمِشهِ نْگْ. يَوَاِجِْيو. يَوَاِسْوو. يوئي. وَنْگْهِه اُش. آ. مَنَنْگْهو. شْيِِنْيتي. ياوْسْچا. اوُايتي
@zoroastrianbehdin
به نام اورمزد بخشاینده ی بخشایشگر مهربان
تو را ای اهورامزدا می پرستم که قانون اشا را بنیاد نهادی آب ها و گیاهان و روشنایی را آفریدی کل جهان و همه نعمت ها را نیک آفریدی – می ستایی روان یلان و پهلوانان و مردان و زنان نیک اندیشی که با وجدان نیک بر ضد بدی ها بر می خیزند ـ می سناییم مردان و زنان نیک اندیش و جاودانه را که همواره با منش پاک زندگی می کنند و همواره سود رسان هستند.
@zoroastrianbehdin
همان شود که آرزو کردیم . بشود که از اشون ها باشیم . همازور باشیم. همازور کرفه کاران باشیم . دور از وناه و وناهکاران باشیم. هم کرفه بسته کشتیان و نیکان و وهان هفت کشور زمین باشیم.دیرزیویم.
درست زیویم.شاد زیویم.تازیویم به کامه زیویم.گیتی مان به کامه تن باشد.مینومان به کامه روان باشد.همازور باشیم.همازور هما اشو باشیم.
اشم وهو
@zoroastrianbehdin

‍ ‍ 🎶💃🔥نوروز 3757 زرتشتی و 1398 خورشیدی بر همگان پیروز و خجسته باد🔥💃🎶
@zoroastrianbehdin
خشنه‌اتره اهورهه مزداو
راه در جهان یکی است و آن راه راستی است
نوروز زیباست، به دیرینگی تاریخ، به بزرگی فرهنگ و به یاد شیر زنان و دلیر مردان ایران زمین
نوروز زیباست، جشنی پر معنا، جشنی سنتی و کهن، یادگار گهربار ایرانیان برای جهانیان
نوروز زیباست، به زیبندگی راستی، به جانفزایی درستی، به مهربانی همه دوستان راستان
نوروز همیشه در دل ماست زیرا سرآغازی است بر سال نو.
@zoroastrianbehdin
آغازی که با جوشش و جوان شدن طبیعت پیوند خورده است
شادیم، چون بار دیگر در این روز نو، در این تازه شدن جهان، جشن دیگری را نیز برپا می‌داریم سالگرد زایش بزرگ پیام آور آریایی "اشوزرتشت اسپنتمان"
نیک‌مردی که به ما آموخت، همیشه انسانیت را سرلوحه هر کار قرار دهیم و آموزه‌های آسمانی "گاتها" را با جان و خرد خویش بکار بندیم.
@zoroastrianbehdin
اهورامزدای یکتا و بی همتا را سپاس می‌گوییم، چون سال نو فرصتی دوباره است برای آنکه بیش از پیش "هَمازور بیم، هَمازور هَما اَشو بیم" و از آن خرسندیم.
این سال نو، با همه خوبی‌ها وخوشبختی‌ها، با همه آرامش‌ها و آسایش‌ها، بر شما خوبان خجـسته باد.
شاد و شادکام و شادرخ باشید
@zoroastrianbehdin

پنجه‌ی پایان سال؛گاهنبار پایان (بخش پایانی):

جشن چهارشنبه ی پایان سال نیز ترکیبی برگرفته از ایین های میترایی و همین گاهنبار است. نام روزهای این پنجه به ترتیب:اهونه وت گاه، اوشته وت گاه، سپنت مت گاه، وهو خشترگاه و وهشتویشت گاه است. گاهان بار به معنای گاه و زمان به ثمر رسیدن و بار آوردن و برپایی بار ِ همگانی و میهمانی و از جشن های موسمی زرتشتیان است. که همراه با داد و دهش و خواندن اوستا می باشد.
@zoroastrianbehdin
در نگرش ایرانیان باستان، آفرینش در شش چهره یا مرحله روی داده است؛ هر یک از این شش چهره یک جشن نزد زرتشتیان است. چرا این گاهنبار را بهیزک مینامند:
از آنجا که در گاهشمار کهن، هر ماه سی روز و هر سال دوازده ماه است و در پایان ماه اسپند پنج روز یا پنجه می آید که روی هم رفته 365 روز می شود.
@Zoroastrianbehdin
در گاهشمار باستانی هر روز نام ویژه ای دارد. چون سال خورشیدی 365 شبانه روز و 5 ساعت و 48 دقیقه و 49 ثانیه است، از این روی پس از پایان یافتن 12 ماه و 5 روز پنجه، 5 ساعت و 48 دقیقه و 49 ثانیه زیادی می ماند که آن را در زبان پهلوی "بهیزک" می گویند. بهیزک همان است که امروزه در گاه شماری ها به نام "کبیسه" یاد می شود. در هر چهار سال با افزودن ساعت ها و دقیقه ها و ثانیه های زیادی شش روز می شود و روز ششم را در زبان پهلوی "اَوَرداد" نام نهاده اند که به چم "روز زیادی" است.
@Zoroastrianbehdin

پنجه‌ی پایانی سال؛گاهنبار پایانی (بخش دوم):

در شریف‌آباد اردکان،هر پسر و دختر برای خود اندکی گِل رس فراهم میسازد و به ساخت کپه یا کوه(کوا)میپردازد.این کپه در حقیقت آتشدانی است که دسته‌ای افقی و دو جای کوچک کاسه مانند دارد که در یکی از آن ها آتش سرخ و در دیگری کندر و چوب سندل میریزند.
@zoroastrianbehdin
دختران نیز کپه ای درست میکنند که مانند نیم‌کره است و قطر آن تا 15 سانتی‌متر می‌رسد.سپس آن را به رنگ سپید در می اورند و در پِسکَمِ مَس جای میدهند. بر روی کپه ها سوراخ هایی ایجاد میشود که در آن ها شاخه هایی از گیاهان ریحان و زلف لوتی میگذارند و دور شاخه ها را با دستمال ابریشمی سبز رنگ میپوشانند.
@zoroastrianbehdin
در آخرین روز پنجه و پیش از فرورفتن آفتاب،جوانان هیزم،سبزه،کاسه ی آب،کپه ها و چیزهای دیگر را بر روی بام میبرند.پس از آتش افروزی به هنگام سپیده دم نخستین روز سال و پس از آن که به نشان بدرقه کردن فروهرها،آب و آویشن اطراف خانه ریختند،یکی از کپه ها را در کنار سبزه و شاخه های مورد بالای بام باقی میگذارند.
@zoroastrianbehdin
پسران از آتش سرخ در کپه میگذارند و دختران کپه های خود را از بالای بام پایین می‌آورند. دستمال سبز ابریشمی آن را به جای روسری بر سر خود میبندند و با این کار برای خود سبز بختی در سال نو را آرزو میکنند. پسران نیز آتش خود را به آدریان میبرند و به آتشبد میسپارند آن‌گاه کپه‌ی خود را به میدان کنار آدریان می‌آورند و در مسابقه‌ی کپه شکستن شرکت می‌کنند.به این گونه که کپه ها را به هم میزنند تا یکی از آن‌ها شکسته شود و آن کپه که در پایان سالم بماند یعنی بهتر ساخته شده و سازنده ی آن پیروز مسابقه است.
@zoroastrianbehdin