🏡 خانهی ما
🔻زینب بیات
از زمانی که اولین خانواده های افغانستانی، قدم به خاک ایران گذاشتند. سالها می گذرد چند دهه. مردمی که جنگ وطن شان را با خشونت تسخیر کرده بود. کوله بار را بستند اما کجا بروند؟
ایران به دلیل همزبانی و دین و مذهب مشترک و یگانگی فرهنگی انتخاب اول مردم شد. آرزوی زیارت امام رضا و تکاندن گرد راه از شانه های خسته از جنگ، مسافران را به توقف در مشهد فرا خواند.
و اینگونه مشهد تعداد زیادی از مهاجرین افغانستانی را در آغوش خود پذیرفت.
اگرچه کسی به استقبال مهاجران جنگزده نرفت. ولی آنها با دست خالی آستین همت بالا زدند و تن به کارهای سخت دادند و شانه زیر خشت ها و آجرها دادند تا ساختمان های این شهر، استوار قد برافرازند. پنجره هایشان را باز کنند و زندگی را به مردم تعارف کنند.
کار و کار و لقمه ای حلال سر سفره ی خانواده همّ و غم مهاجر افغانستانی بود.
شب که می شد با خانواده پای تلویزیون می نشست. گاهی که نام افغانستان و افغانستانی از تلویزیون و یا رادیوی ایران شنیده می شد ذوق می کرد و خوشحال می شد. دلش می خواست حالا که سالهاست در این شهر ساکن است گاهی دیده شود.
ولی این دیده شدن یا اتفاق نمی افتاد و یا اگر اتفاق می افتد از زاویه ی طنز و تمسخر بود. سریال "چارخونه" لهجه اش را به تمسخر گرفته بود و در بعضی از روزنامه ها نامش فقط در صفحه ی حوادث بود.
دلش می گرفت. یعنی می شد گزارشگری از رادیو یا تلویزیون این شهر سراغش بیاید و حالش را بپرسد. و ببیند که او چقدر درستکار است. که نقش او در این جا سازندگی بوده و لهجه اش شبیه حافظ و سعدی و مولاناست. و او یک همزبان همدل است.
این انتظار خیلی طول کشید. بسیاری ها دل سرد شدند و تصمیم به رفتن گرفتند. از مهاجرتی به مهاجرت دیگر به سمت کشورهای آن سوی آب ها.
اما یک نفر باید این پنجره را به روی مهاجرین باز می کرد. مهاجرینی که حالا بعد از سالها سکونت در این شهر و کشور شاید نشود اسمشان را مهاجر گذاشت. که اینجا زادگاه فرزندان شان شد و آرامگاه پدران و مادران شان.
یک پنجره می توانست این خلا را پر کند و فضا را عوض کند.
شاعران و نویسندگان ایرانی و افغانستانی سالها بود که شانه به شانه نشسته بودند و شعر خوانده بودند و همدلی ها را زنده کرده بودند. حالا نوبت اهالی رسانه بود.
یک تهیه کننده و کارگردان، که درِ خانه ی یک افغانستانی را تک تک کند و زندگیش را به عنوان یک شهروند به تصویر بکشد. این یک ابتکار در ذهن یک برنامه ساز جرقه خورد.
برنامه ی مستند مسابقه «خانهی ما» در فصل هشتم خود که در شهر مشهد قرار بود تهیه شود به سراغ یک افغانستانی رفت.
آقای عبدالحکیم وفا و خانواده شان به نمایندگی از مهاجرین افغانستانی انتخاب شدند تا در کنار دو خانوادهی مشهدی در برنامهی خانه ما، هر هفته، جمعه ساعت 7 شب از شبکه نسیم، زندگی را به تصویر بکشند.
غذاهای سنتی، آداب و رسوم و معاشرت های معمول زندگی یک افغانستانی و ... را در این برنامه به تماشا خواهید نشست.
انشاالله که هر هفته این برنامه را ببینید و از بودن در جمع یک خانواده افغانستانی لذت ببرید.
اگر از بودن در جمع خانواده وفا لذت بردید می توانید عدد 3 را به شماره 3000058 پیامک کنید.
به امید همدلی های بیشتر
#همدلی#افغانستان_ایران#خانه_ما#خانواده_وفا#مستند_مسابقه_خانه_ما#جمعه_شب_شبکه_نسیم#ساعت7@zaynabbayat