زن و جامعه (زن کارگر)

#ارسالی
چابهار
به مناسبت دهه فجر مسئولان در فرودگاه چابهار حضور یافته و به مسافران گل هدیه دادند اما از آنجایی که حنای نظام  دیگر رنگی ندارد هیچکدام از مسافران حاضر به گرفتن شاخه گل از دست مسئولان حاضر نشدند 🌹

#چهار_دهه_سرکوب_جنایت
#مردم_متحد
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

ارسالی همراهان
 چرا باید به یاد بیاوریم؟  
استدلالات متفاوتی دربارۀ اینکه چرا نباید به گذشته پرداخت وجود دارد. حامیان این نظر مدعی هستند که نگاه، ردیابی و پرداختن به گذشته دردناکتر از به فراموشی سپردن آن است؛ یکی دیگر از استدلالات آن‌ها این است که مطالبات امروزِ جامعه، ربطی به شرایط سرکوب شدۀ دیروز ندارد و باید اجازه داد نسل جوانی که با گذشته فاصلۀ زیادی دارد این فاصله با دردها و طرز تفکر پیشین را حفظ کند تا بتواند آیندۀ جدیدی برای خود بسازد. من هم درهر یک از این استدلالات نکات قابل تاًمل و بخشی از حقیقت را می‌بینم، اما نمی‌توان بخش دیگر این حقیقت را نادیده گرفت که اتفاقات گذشته ناگزیر بر عرصۀ اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کنونی جوامع درگیر تاثیر می‌گذارند و شرایط و داده‌های امروز مبتنی بر حوادث و اتفاقاتی هستند که دیروز بوقوع پیوسته‌اند و ساختار روانی و هویت امروز ما را می‌سازند. اهمیت مبارزه برای اداره و تفسیر اتفاقات گذشته، یا حافظه تاریخی، ریشه در ضرورت پاسخگویی به تضادها و ایجاد ارزش‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی زمان حال دارد.
(سپتامبر ٢٠١٧)
اخيرا يوتيوب دسترسى به اين ويديو را محدود كرده است. براى دسترسى به ويديو روى لينك نوشته شده در بالاى اين پُست بزنيد.
(برخى از تصاوير ممكن است براى برخى از بينندگان ناراحت كننده باشند)
🖍دكتر نورايمان قهارى، روانشناس


https://videopress.com/v/DFpkjPUa
#نمیبخشیم_فراموش_نمیکنیم
#چهار_دهه_سرکوب
#کشتار_زندانیان_سیاسی_سال_67
@zan_j

در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۶۲، ده زن بهایی در میدان چوگان شیراز، به‌دلیل امتناع از تغییر مذهب، اعدام شدند. اجساد آنان هرگز به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد:

۱. مونا محمود‌نژاد ۱۷ ساله
۲. طاهره ارجمندی، ۳۰ ساله، پرستار
۳. اختر ثابت ۲۵ ساله، پرستار
۴. رویا اشراقی، ۲۳ ساله، دانشجوی اخراجی دامپزشکی
۵. شیرین دالوند، ۲۶ ساله، فارغ‌التحصیل جامعه‌شناسی
۶. مهشید نیرومند، ۲۸ ساله، فارغ‌التحصیل فیزیک
۷. سیمین صابری، ۲۵ ساله، کارمند شرکت کشاورزی مرودشت
۸. عزت جانمی، ۵۸ساله
۹. نصرت غفرانی، ۴۶ ساله ( فرزند ۲۸ ساله‌ی وی با نام بهرام یلدایی دو روز قبل از مادر، اعدام شده بود )
۱۰. زرین مقیمی، ۲۹ ساله، فارغ‌التحصیل ادبیات انگلیسی

28 خرداد، سالگرد اعدام ده زن بهایی، از جمله مونا محمود نژاد 17 ساله بود. این ده زن در جریان دستگیری دسته جمعی بهاییان شیراز در آبان ماه 61 به دستور حجت الاسلام ضیاء میرعمادی، دادستان انقلاب شیراز و توسط ماموران اطلاعات سپاه دستگیر شده بودند. حجت الاسلام قضایی، حاکم شرع شیراز در دادگاه به آنها گفته بود: ﻓﻘﻂ دو راه دارﻧﺪ: «ﻳﺎ اﺳﻼم ﻳﺎ اﻋﺪام».

میرعمادی در مصاحبه ای با روزنامه خبر جنوب گفته بود که هیچکس به جرم بهاییت دستگیر نمی شود و این افراد، کارهای ضد انقلابی انجام داده اند. اما همین شخص، در روز 22 ﺧﺮداد 1362، دادﺳﺘﺎن ﻛﻞ، ﻣﻴﺮﻋﻤﺎد، ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﮔﺮوﻫﻲ از ﭘﺎﺳﺪاران زن و ﻣﺮد و ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺎﻣﺎت زﻧﺪان، از زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﺎزدﻳﺪ ﺑﻪﻋﻤﻞ آورد. او در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺳﻠﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن زﻧﺪاﻧﻲ در آن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣ ﻲﺷﺪﻧﺪ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪرﺋﻴﺲ زندان ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺗﺮاب ﭘﻮر ﺑﻮد ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ آﺧﺮ ﻣﻌﺮوف به استتابه (طلب توبه) را برای بهاییان آغاز کند: ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮاي ارﺷﺎد ﻋﺒﻮر ﻛﺮده و اﺳﻼم آورﻳﺪ، در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت اﻋﺪام ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ. از ﻓﺮدا ﻫﺮ روز دو ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻜﻮت اﻋﻼم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. زﻧﺪان داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ در آن درس ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ.

آنها در 28 خرداد 1362 به دلیل اینکه حاضر نشدند مسلمان شوند، در میدان چوگان به دار آویخته شدند.

بلافاصله بعد از اعدام زندانیان بهایی، در تیرماه 1362 نیز چندین زندانی سیاسی زن، از جمله الهه دکنما که پیش از مرگ، روی پاهایش نوشته بود که به وی تجاوز شده در شیراز اعدام شدند. خبر تجاوز به دختران زندانی پیش از اعدام، به شکل وسیعی در شیراز پخش شده بود. حجت الاسلام سید ضیاء میردامادی که در درخواست حکم اعدام و نیز اجرای اعدام ها مسئولیت داشت، یک ماه بعد در مصاحبه ای این موضوع را نیز انکار می کند: "شایعه می کنند دختران را قبل از اعدام به تزویج پسران در می آورند و سپس اعدام می کنند. این شایعات هیچگونه واقعیتی ندارد."

میرعمادی چند ماه بعد از اعدام های زنان در شبراز، به سمت دادستان عمومی تهران منصوب شد و حداقل تا آذر 1367 در این سمت باقی بود.
#حق_شهروندی
#حاکمیت_انسان_کش_اسلامی
#چهار_دهه_سرکوب
#آزادی_بیان

https://t.me/zan_j/26957

​در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۶۲، ده زن بهایی در میدان چوگان شیراز، به‌دلیل امتناع از تغییر مذهب، اعدام شدند. اجساد آنان هرگز به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد:

۱. مونا محمود‌نژاد ۱۷ ساله
۲. طاهره ارجمندی، ۳۰ ساله، پرستار
۳. اختر ثابت ۲۵ ساله، پرستار
۴. رویا اشراقی، ۲۳ ساله، دانشجوی اخراجی دامپزشکی
۵. شیرین دالوند، ۲۶ ساله، فارغ‌التحصیل جامعه‌شناسی
۶. مهشید نیرومند، ۲۸ ساله، فارغ‌التحصیل فیزیک
۷. سیمین صابری، ۲۵ ساله، کارمند شرکت کشاورزی مرودشت
۸. عزت جانمی، ۵۸ساله
۹. نصرت غفرانی، ۴۶ ساله ( فرزند ۲۸ ساله‌ی وی با نام بهرام یلدایی دو روز قبل از مادر، اعدام شده بود )
۱۰. زرین مقیمی، ۲۹ ساله، فارغ‌التحصیل ادبیات انگلیسی

  28 خرداد، سالگرد اعدام ده زن بهایی، از جمله مونا محمود نژاد 17 ساله بود. این ده زن در جریان دستگیری دسته جمعی بهاییان شیراز در آبان ماه 61 به دستور حجت الاسلام ضیاء میرعمادی، دادستان انقلاب شیراز و توسط ماموران اطلاعات سپاه دستگیر شده بودند. حجت الاسلام قضایی، حاکم شرع شیراز در دادگاه به آنها گفته بود: ﻓﻘﻂ دو راه دارﻧﺪ: «ﻳﺎ اﺳﻼم ﻳﺎ اﻋﺪام».

میرعمادی در مصاحبه ای با روزنامه خبر جنوب گفته بود که هیچکس به جرم بهاییت دستگیر  نمی شود و این افراد، کارهای ضد انقلابی انجام داده اند. اما همین شخص، در روز 22 ﺧﺮداد 1362، دادﺳﺘﺎن ﻛﻞ، ﻣﻴﺮﻋﻤﺎد، ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﮔﺮوﻫﻲ از ﭘﺎﺳﺪاران زن و ﻣﺮد و ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺎﻣﺎت زﻧﺪان، از زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﺎزدﻳﺪ ﺑﻪﻋﻤﻞ آورد. او در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺳﻠﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن زﻧﺪاﻧﻲ در آن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣ ﻲﺷﺪﻧﺪ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪرﺋﻴﺲ زندان ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺗﺮاب ﭘﻮر ﺑﻮد ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ آﺧﺮ ﻣﻌﺮوف به استتابه (طلب توبه) را برای بهاییان آغاز کند: ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮاي ارﺷﺎد ﻋﺒﻮر ﻛﺮده و اﺳﻼم آورﻳﺪ، در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت اﻋﺪام ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ. از ﻓﺮدا ﻫﺮ روز دو ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻜﻮت اﻋﻼم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. زﻧﺪان داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ در آن درس ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ.

آنها در 28 خرداد 1362 به دلیل اینکه حاضر نشدند مسلمان شوند، در میدان چوگان به دار آویخته شدند.

بلافاصله بعد از اعدام زندانیان بهایی، در تیرماه 1362 نیز چندین زندانی سیاسی زن، از جمله الهه دکنما که پیش از مرگ، روی پاهایش نوشته بود که به وی تجاوز شده در شیراز اعدام شدند. خبر تجاوز به دختران زندانی پیش از اعدام، به شکل وسیعی در شیراز پخش شده بود. حجت الاسلام سید ضیاء میردامادی که در درخواست حکم اعدام و نیز اجرای اعدام ها مسئولیت داشت، یک ماه بعد در مصاحبه ای این موضوع را نیز انکار می کند: "شایعه می کنند دختران را قبل از اعدام به تزویج پسران در می آورند و سپس اعدام می کنند. این شایعات هیچگونه واقعیتی ندارد."

میرعمادی چند ماه بعد از اعدام های زنان در شبراز، به سمت دادستان عمومی تهران منصوب شد و حداقل تا آذر 1367 در این سمت باقی بود.
#حق_شهروندی
#حاکمیت_انسان_کش_اسلامی
#چهار_دهه_سرکوب
#آزادی_بیان

https://t.me/zan_j/26957

حامد اسماعیلیون، سخنگوی انجمن خانواده‌های جان‌باختگان هواپیمای اوکراینی در آغاز راهپیمایی اعتراضی مهرزاد زارعی از خانواده‌های جانباختگان، به سوی دفتر نخست‌وزیر کانادا، گفت: «کسی از جمهوری اسلامی با سابقه قتل و سرکوب انتظار بازگویی حقیقت را ندارد، اما ما مسئولیم و می‌جنگیم.» https://t.co/WFlUKMh3FR
@ps752justice

#چهار_دهه_سرکوب_کشتار
#جنبش_دادخواهی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۶۲، ده زن بهایی در میدان چوگان شیراز، به‌دلیل امتناع از تغییر مذهب، اعدام شدند. اجساد آنان هرگز به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد:

۱. مونا محمود‌نژاد ۱۷ ساله
۲. طاهره ارجمندی، ۳۰ ساله، پرستار
۳. اختر ثابت ۲۵ ساله، پرستار
۴. رویا اشراقی، ۲۳ ساله، دانشجوی اخراجی دامپزشکی
۵. شیرین دالوند، ۲۶ ساله، فارغ‌التحصیل جامعه‌شناسی
۶. مهشید نیرومند، ۲۸ ساله، فارغ‌التحصیل فیزیک
۷. سیمین صابری، ۲۵ ساله، کارمند شرکت کشاورزی مرودشت
۸. عزت جانمی، ۵۸ساله
۹. نصرت غفرانی، ۴۶ ساله ( فرزند ۲۸ ساله‌ی وی با نام بهرام یلدایی دو روز قبل از مادر، اعدام شده بود )
۱۰. زرین مقیمی، ۲۹ ساله، فارغ‌التحصیل ادبیات انگلیسی

28 خرداد، سالگرد اعدام ده زن بهایی، از جمله مونا محمود نژاد 17 ساله بود. این ده زن در جریان دستگیری دسته جمعی بهاییان شیراز در آبان ماه 61 به دستور حجت الاسلام ضیاء میرعمادی، دادستان انقلاب شیراز و توسط ماموران اطلاعات سپاه دستگیر شده بودند. حجت الاسلام قضایی، حاکم شرع شیراز در دادگاه به آنها گفته بود: ﻓﻘﻂ دو راه دارﻧﺪ: «ﻳﺎ اﺳﻼم ﻳﺎ اﻋﺪام».

میرعمادی در مصاحبه ای با روزنامه خبر جنوب گفته بود که هیچکس به جرم بهاییت دستگیر نمی شود و این افراد، کارهای ضد انقلابی انجام داده اند. اما همین شخص، در روز 22 ﺧﺮداد 1362، دادﺳﺘﺎن ﻛﻞ، ﻣﻴﺮﻋﻤﺎد، ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﮔﺮوﻫﻲ از ﭘﺎﺳﺪاران زن و ﻣﺮد و ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺎوﻧﻴﻦ و ﻣﻘﺎﻣﺎت زﻧﺪان، از زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻣﺤﻜﻮم ﺷﺪه ﺑﺎزدﻳﺪ ﺑﻪﻋﻤﻞ آورد. او در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﻬﺎر ﺳﻠﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن زﻧﺪاﻧﻲ در آن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣ ﻲﺷﺪﻧﺪ اﻳﺴﺘﺎد و ﺑﻪرﺋﻴﺲ زندان ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺗﺮاب ﭘﻮر ﺑﻮد ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ آﺧﺮ ﻣﻌﺮوف به استتابه (طلب توبه) را برای بهاییان آغاز کند: ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﭼﻬﺎر ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮاي ارﺷﺎد ﻋﺒﻮر ﻛﺮده و اﺳﻼم آورﻳﺪ، در ﻏﻴﺮ اﻳﻦ ﺻﻮرت اﻋﺪام ﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺷﺪ. از ﻓﺮدا ﻫﺮ روز دو ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻜﻮت اﻋﻼم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. زﻧﺪان داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﻤﮕﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ در آن درس ﺑﺨﻮاﻧﻴﺪ.

آنها در 28 خرداد 1362 به دلیل اینکه حاضر نشدند مسلمان شوند، در میدان چوگان به دار آویخته شدند.

بلافاصله بعد از اعدام زندانیان بهایی، در تیرماه 1362 نیز چندین زندانی سیاسی زن، از جمله الهه دکنما که پیش از مرگ، روی پاهایش نوشته بود که به وی تجاوز شده در شیراز اعدام شدند. خبر تجاوز به دختران زندانی پیش از اعدام، به شکل وسیعی در شیراز پخش شده بود. حجت الاسلام سید ضیاء میردامادی که در درخواست حکم اعدام و نیز اجرای اعدام ها مسئولیت داشت، یک ماه بعد در مصاحبه ای این موضوع را نیز انکار می کند: "شایعه می کنند دختران را قبل از اعدام به تزویج پسران در می آورند و سپس اعدام می کنند. این شایعات هیچگونه واقعیتی ندارد."

میرعمادی چند ماه بعد از اعدام های زنان در شبراز، به سمت دادستان عمومی تهران منصوب شد و حداقل تا آذر 1367 در این سمت باقی بود.
#حق_شهروندی
#حاکمیت_انسان_کش_اسلامی
#چهار_دهه_سرکوب
#آزادی_بیان

https://t.me/zan_j/26957