https://telegra.ph/%D8%A8%D8%B1%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%E2%80%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%BE%D8%B3-%D8%A7%D8%B2-%D9%82%D8%B1%D9%86-%D9%87%D8%AC%D8%AF%D9%87%D9%85-06-21بردهداری در خاورمیانه پس از قرن هجدهم
🔻🔸 تثبیت سیطرهی روسیه بر اروپای شرقی و الحاق کریمه
به روسیه در سال ۱۷۸۳
به تجارت پرسود تاتارها خاتمه داد. تاتارها قرنها بود که هر سال بردگانی را از روستاهای اوکراین و سرزمینهای مجاور آن جمعآوری کرده و
به بازارهای استانبول و سایر شهرهای عثمانی ارسال میکردند. مدتها بود که از اروپای مرکزی و غربی، که روزگاری منبعی غنی برای تأمین بردگان سفیدپوست بود،
به ندرت بردهای
به دست میآمد؛ و پس از الحاق سرزمینهای قفقاز
به روسیه در ۱۸۰۱ تا ۱۸۲۸، جهان اسلام آخرین منبع تأمین بردگان سفیدپوست خود را
به تدریج از دست داد. دولتهای اسلامی که اینک از بردگان گرجی و چرکسی محروم شده بودند منبع دیگری یافتند و بردهداری در آفریقای جنوبی در سطحی گسترده از نو رواج یافت. پیشروی مصر تا سرچشمههای رود نیل در دوران محمد علی پاشا بر وسعت این امر افزود.
🔸 تاجران برده، بردگان را از چاد یا حتی نیجریه تأمین میکردند و آنان را
به ایالتهای اروپایی و آسیایی عثمانی میفرستادند. این بردگان اغلب در طول سفر از کشور خود
به مقصد نهایی، سختی فراوانی متحمل میشدند. وزیر اعظم، مصطفی رشید پاشا، در نامهای که در نوامبر ۱۸۴۹
به والی طرابلس ارسال کرده است
به مرگ ۱۶۰۰ بردهی سیاهپوست بر اثر تشنگی در مسیر بورنو
به فزّان در جنوب لیبی اشاره میکند: «هر چند شریعت مقدس ما بردهداری را مجاز شمرده است اما لازمهی آن رفتار پدرانه با بردگان است و خداوند کسانی را که رفتاری مغایر با آن در پیش بگیرند، لعنت خواهد کرد.» او
به والی دستور داد تا بردهفروشانِ خطاکار را تنبیه کند و مانع از تکرار چنین فجایعی شود.
🔸 در واقع، در کشورهای بسیاری، از قصرها گرفته تا خانههای معمولی،
به تعداد زیادی از خواجگان نیاز داشتند. بنا بر عرفی که در قرون میانه رواج یافت و تا قرن بیستم ادامه داشت، متولیان آرامگاه پیامبر اسلام در مدینه خواجگانی بودند، اغلب سیاهپوست، که در سنین کودکی خریداری میشدند و برای بر عهده گرفتن وظایف مقدسشان آماده میشدند. آنان
به خاطر این وظایف تقریباً جایگاهی همچون روحانیان پیدا میکردند…طبیعتاً، اغلب خواجگان مشاغلی پست داشتند. در قرن نوزدهم آنان را اغلب از آفریقا میآوردند. بنا
به گفتههای لوییس فرانک (۱۸۰۲) در أبوتیج، واقع در مصر علیا که در مسیر کاروان بردگان از سودان
به قاهره قرار داشت، هر سال بین صد تا دویست پسر آفریقایی اخته میشدند. قربانیان معمولاً پسرانی هشت تا ده ساله بودند ــ هیچگاه بیشتر از ده سال نداشتند.
به گفتهی او قیمت یک خواجه دو برابر قیمت یک سیاهپوست معمولی بود «و همین افزایش قیمت بود که باعث میشد مالکان یا غاصبانِ آنان برخی از این پسران بختبرگشته را قطع عضو کنند.»
از نشر آسو
#نه_به_آپارتاید_نژادی_جنسی_#برده_داری#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی @zan_j