زن و جامعه (زن کارگر)
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
Канал
2,08 тыс.
подписчиков
17,1 тыс.
фото
14,3 тыс.
видео
5,21 тыс.
ссылок
تماس با ما :
@Zan_jameh
Women's emancipation
Forwarded from زن و جامعه (زن کارگر)
اجبار‌ی‌شدن حجاب در تیر 59 و مقاومت زنان
«زنان زحمتکشاند/ زحمتکشان آزادند»
پس از تظاهرات گسترده زنان در اسفند ۵۷ در اعتراض به اجباری شدن حجاب، مقامات سیاسی مستقر از پافشاری بر اجرایی شدن این ایده عقب‌نشینی کردند. بسیاری معتقدند این پسروی به دلیل رفراندوم پیش‌رو و بالا بردن شانس پیروزی تاسیس «جمهوری اسلامی» صورت گرفته است. اما کنار گذاشتن اولویت اجبار حجاب بیش از یک سال و نیم نپایید، و در تیرماه ۵۹ با فشار و سرکوب و حذف، تثبیت و تا سال بعد به شکل قانون تصویب شد. با گذشت چهل‌وسه سال و در روزهای «زن، زندگی، آزادی»، خالی از فایده نیست که با نگاهی به بخش‌هایی از کتاب «حجاب و روشنفکران» و دیگر منابع تاریخی، رخدادهای تیرماه ۵۹ را مرور کنیم.
در تابستان ۱۳۵۹، هنگامی که انقلاب فرهنگی سبب بستن دانشگاه‌ها شده بـود، مـدارس نیـز به خاطر تابستان تعطیل بودند و مطبوعات مستقل و منتقد نیـز بسـته شـده بودنـد و همچنین بسیاری از حقوق و آزادی‌های مشروع زنان طی سال ۵۸ به آرامی و و یکی پس از دیگری نقض شده بود، (همچنین لغو قضاوت زنان و اخـراج زنـان قاضی، لغو لایحه حمایت از خانواده، بسـته‌شـدن راه ورود زنـان بـه پست‌های مدریتی در ادارت و ...)، و نیز زنان معترض بـه حجاب اجباری در آن فضای انقلابی و پُرتنش هر یک به‌نوعی مورد هجوم قرار گرفته و عملا پراکنده و متلاشی شده بودند، سرانجام در فضایی چنین امنیتی، ملتهب و خشـونت‌بار، الزامی‌شدن حجاب و پوشش اسلامی برای همه زنان ساکن ایران –اعم از مسلمان یا غیرمسلمان- رسما اعلام شد.
پیش از ابلاغ رسمی الزامی‌شدنِ حجاب اسلامی بـه زنـان شـاغل در تیر ماه، «دایره مبارزه با منکرات» طی اطلاعیه‌ای رسما به صاحبان اماکن عمومی هشدار داده بود کـه: «از عموم برادران و خواهران تقاضای خاضعانه دارد که از دعوت از زنان آوازه‌خوان و رقاصه در اماکن، پذیرفتن مردان با زنان رفیقه در مراکز عمومی، مسـائل خلاف عفت اسلامی و انسانی در رستوران‌ها و سلف‌سرویس‌ها، الصاق عکس‌های هنرپیشه‌های نیمه عریان و خلاف ادب اسلامی بر تابلوهای سینماها، و چاپ عکس‌های محرک شهوت در مجلات خودداری کرده، از ضربه‌زدن به انقلاب ملت قهرمان ایران بپرهیزند. در غیر این صورت با دو الی سه تذکر به تعطیل این‌گونه امکان اقدام خواهد شد.
بعدازظهر روز شنبه ۱۴ تیر ۱۳۵۹ حدود سه هزار نفر از زنان در مخالفت با اجباری کردن پوشش اسلامی در اطراف دفتر نخست‌وزیری اجتماع کردند و با شعارهای «آزادگی فرهنگ ماست/ خاموش ماندن ننگ ماست»، «حجاب اجباری ملغی باید گردد»، «بیکاری، گرانی با حجاب حل نمی‌شود»، «زنان زحمتکشاند، زحمتکشان آزاداند» دست به تظاهرات زدند.
https://harasswatch.com/news/2174/
#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
@zan_j
#toomajsalehi
«زنان زحمتکشاند/ زحمتکشان آزادند»
پس از تظاهرات گسترده زنان در اسفند ۵۷ در اعتراض به اجباری شدن حجاب، مقامات سیاسی مستقر از پافشاری بر اجرایی شدن این ایده عقب‌نشینی کردند. بسیاری معتقدند این پسروی به دلیل رفراندوم پیش‌رو و بالا بردن شانس پیروزی تاسیس «جمهوری اسلامی» صورت گرفته است. اما کنار گذاشتن اولویت اجبار حجاب بیش از یک سال و نیم نپایید، و در تیرماه ۵۹ با فشار و سرکوب و حذف، تثبیت و تا سال بعد به شکل قانون تصویب شد. با گذشت چهل‌وسه سال و در روزهای «زن، زندگی، آزادی»، خالی از فایده نیست که با نگاهی به بخش‌هایی از کتاب «حجاب و روشنفکران» و دیگر منابع تاریخی، رخدادهای تیرماه ۵۹ را مرور کنیم.
در تابستان ۱۳۵۹، هنگامی که انقلاب فرهنگی سبب بستن دانشگاه‌ها شده بـود، مـدارس نیـز به خاطر تابستان تعطیل بودند و مطبوعات مستقل و منتقد نیـز بسـته شـده بودنـد و همچنین بسیاری از حقوق و آزادی‌های مشروع زنان طی سال ۵۸ به آرامی و و یکی پس از دیگری نقض شده بود، (همچنین لغو قضاوت زنان و اخـراج زنـان قاضی، لغو لایحه حمایت از خانواده، بسـته‌شـدن راه ورود زنـان بـه پست‌های مدریتی در ادارت و ...)، و نیز زنان معترض بـه حجاب اجباری در آن فضای انقلابی و پُرتنش هر یک به‌نوعی مورد هجوم قرار گرفته و عملا پراکنده و متلاشی شده بودند، سرانجام در فضایی چنین امنیتی، ملتهب و خشـونت‌بار، الزامی‌شدن حجاب و پوشش اسلامی برای همه زنان ساکن ایران –اعم از مسلمان یا غیرمسلمان- رسما اعلام شد.
پیش از ابلاغ رسمی الزامی‌شدنِ حجاب اسلامی بـه زنـان شـاغل در تیر ماه، «دایره مبارزه با منکرات» طی اطلاعیه‌ای رسما به صاحبان اماکن عمومی هشدار داده بود کـه: «از عموم برادران و خواهران تقاضای خاضعانه دارد که از دعوت از زنان آوازه‌خوان و رقاصه در اماکن، پذیرفتن مردان با زنان رفیقه در مراکز عمومی، مسـائل خلاف عفت اسلامی و انسانی در رستوران‌ها و سلف‌سرویس‌ها، الصاق عکس‌های هنرپیشه‌های نیمه عریان و خلاف ادب اسلامی بر تابلوهای سینماها، و چاپ عکس‌های محرک شهوت در مجلات خودداری کرده، از ضربه‌زدن به انقلاب ملت قهرمان ایران بپرهیزند. در غیر این صورت با دو الی سه تذکر به تعطیل این‌گونه امکان اقدام خواهد شد.
بعدازظهر روز شنبه ۱۴ تیر ۱۳۵۹ حدود سه هزار نفر از زنان در مخالفت با اجباری کردن پوشش اسلامی در اطراف دفتر نخست‌وزیری اجتماع کردند و با شعارهای «آزادگی فرهنگ ماست/ خاموش ماندن ننگ ماست»، «حجاب اجباری ملغی باید گردد»، «بیکاری، گرانی با حجاب حل نمی‌شود»، «زنان زحمتکشاند، زحمتکشان آزاداند» دست به تظاهرات زدند.
https://harasswatch.com/news/2174/
#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
@zan_j
#toomajsalehi
دیدبان آزار
«زنان زحمتکشاند/ زحمتکشان آزادند»
پس از تظاهرات گسترده زنان در اسفند 57 در اعتراض به اجباری شدن حجاب، مقامات سیاسی مستقر از پافشاری بر اجرایی شدن این ایده عقب‌نشینی کردند. بسیاری معتقدند این پسروی به دلیل رفراندوم پیش‌رو و بالا بردن شانس پیروزی تاسیس «جمهوری اسلامی» صورت گرفته است. ا
اجبار‌ی‌شدن حجاب در تیر 59 و مقاومت زنان
«زنان زحمتکشاند/ زحمتکشان آزادند»
پس از تظاهرات گسترده زنان در اسفند ۵۷ در اعتراض به اجباری شدن حجاب، مقامات سیاسی مستقر از پافشاری بر اجرایی شدن این ایده عقب‌نشینی کردند. بسیاری معتقدند این پسروی به دلیل رفراندوم پیش‌رو و بالا بردن شانس پیروزی تاسیس «جمهوری اسلامی» صورت گرفته است. اما کنار گذاشتن اولویت اجبار حجاب بیش از یک سال و نیم نپایید، و در تیرماه ۵۹ با فشار و سرکوب و حذف، تثبیت و تا سال بعد به شکل قانون تصویب شد. با گذشت چهل‌وسه سال و در روزهای «زن، زندگی، آزادی»، خالی از فایده نیست که با نگاهی به بخش‌هایی از کتاب «حجاب و روشنفکران» و دیگر منابع تاریخی، رخدادهای تیرماه ۵۹ را مرور کنیم.
در تابستان ۱۳۵۹، هنگامی که انقلاب فرهنگی سبب بستن دانشگاه‌ها شده بـود، مـدارس نیـز به خاطر تابستان تعطیل بودند و مطبوعات مستقل و منتقد نیـز بسـته شـده بودنـد و همچنین بسیاری از حقوق و آزادی‌های مشروع زنان طی سال ۵۸ به آرامی و و یکی پس از دیگری نقض شده بود، (همچنین لغو قضاوت زنان و اخـراج زنـان قاضی، لغو لایحه حمایت از خانواده، بسـته‌شـدن راه ورود زنـان بـه پست‌های مدریتی در ادارت و ...)، و نیز زنان معترض بـه حجاب اجباری در آن فضای انقلابی و پُرتنش هر یک به‌نوعی مورد هجوم قرار گرفته و عملا پراکنده و متلاشی شده بودند، سرانجام در فضایی چنین امنیتی، ملتهب و خشـونت‌بار، الزامی‌شدن حجاب و پوشش اسلامی برای همه زنان ساکن ایران –اعم از مسلمان یا غیرمسلمان- رسما اعلام شد.
پیش از ابلاغ رسمی الزامی‌شدنِ حجاب اسلامی بـه زنـان شـاغل در تیر ماه، «دایره مبارزه با منکرات» طی اطلاعیه‌ای رسما به صاحبان اماکن عمومی هشدار داده بود کـه: «از عموم برادران و خواهران تقاضای خاضعانه دارد که از دعوت از زنان آوازه‌خوان و رقاصه در اماکن، پذیرفتن مردان با زنان رفیقه در مراکز عمومی، مسـائل خلاف عفت اسلامی و انسانی در رستوران‌ها و سلف‌سرویس‌ها، الصاق عکس‌های هنرپیشه‌های نیمه عریان و خلاف ادب اسلامی بر تابلوهای سینماها، و چاپ عکس‌های محرک شهوت در مجلات خودداری کرده، از ضربه‌زدن به انقلاب ملت قهرمان ایران بپرهیزند. در غیر این صورت با دو الی سه تذکر به تعطیل این‌گونه امکان اقدام خواهد شد.
بعدازظهر روز شنبه ۱۴ تیر ۱۳۵۹ حدود سه هزار نفر از زنان در مخالفت با اجباری کردن پوشش اسلامی در اطراف دفتر نخست‌وزیری اجتماع کردند و با شعارهای «آزادگی فرهنگ ماست/ خاموش ماندن ننگ ماست»، «حجاب اجباری ملغی باید گردد»، «بیکاری، گرانی با حجاب حل نمی‌شود»، «زنان زحمتکشاند، زحمتکشان آزاداند» دست به تظاهرات زدند.
https://harasswatch.com/news/2174/
#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
@zan_j
#toomajsalehi
«زنان زحمتکشاند/ زحمتکشان آزادند»
پس از تظاهرات گسترده زنان در اسفند ۵۷ در اعتراض به اجباری شدن حجاب، مقامات سیاسی مستقر از پافشاری بر اجرایی شدن این ایده عقب‌نشینی کردند. بسیاری معتقدند این پسروی به دلیل رفراندوم پیش‌رو و بالا بردن شانس پیروزی تاسیس «جمهوری اسلامی» صورت گرفته است. اما کنار گذاشتن اولویت اجبار حجاب بیش از یک سال و نیم نپایید، و در تیرماه ۵۹ با فشار و سرکوب و حذف، تثبیت و تا سال بعد به شکل قانون تصویب شد. با گذشت چهل‌وسه سال و در روزهای «زن، زندگی، آزادی»، خالی از فایده نیست که با نگاهی به بخش‌هایی از کتاب «حجاب و روشنفکران» و دیگر منابع تاریخی، رخدادهای تیرماه ۵۹ را مرور کنیم.
در تابستان ۱۳۵۹، هنگامی که انقلاب فرهنگی سبب بستن دانشگاه‌ها شده بـود، مـدارس نیـز به خاطر تابستان تعطیل بودند و مطبوعات مستقل و منتقد نیـز بسـته شـده بودنـد و همچنین بسیاری از حقوق و آزادی‌های مشروع زنان طی سال ۵۸ به آرامی و و یکی پس از دیگری نقض شده بود، (همچنین لغو قضاوت زنان و اخـراج زنـان قاضی، لغو لایحه حمایت از خانواده، بسـته‌شـدن راه ورود زنـان بـه پست‌های مدریتی در ادارت و ...)، و نیز زنان معترض بـه حجاب اجباری در آن فضای انقلابی و پُرتنش هر یک به‌نوعی مورد هجوم قرار گرفته و عملا پراکنده و متلاشی شده بودند، سرانجام در فضایی چنین امنیتی، ملتهب و خشـونت‌بار، الزامی‌شدن حجاب و پوشش اسلامی برای همه زنان ساکن ایران –اعم از مسلمان یا غیرمسلمان- رسما اعلام شد.
پیش از ابلاغ رسمی الزامی‌شدنِ حجاب اسلامی بـه زنـان شـاغل در تیر ماه، «دایره مبارزه با منکرات» طی اطلاعیه‌ای رسما به صاحبان اماکن عمومی هشدار داده بود کـه: «از عموم برادران و خواهران تقاضای خاضعانه دارد که از دعوت از زنان آوازه‌خوان و رقاصه در اماکن، پذیرفتن مردان با زنان رفیقه در مراکز عمومی، مسـائل خلاف عفت اسلامی و انسانی در رستوران‌ها و سلف‌سرویس‌ها، الصاق عکس‌های هنرپیشه‌های نیمه عریان و خلاف ادب اسلامی بر تابلوهای سینماها، و چاپ عکس‌های محرک شهوت در مجلات خودداری کرده، از ضربه‌زدن به انقلاب ملت قهرمان ایران بپرهیزند. در غیر این صورت با دو الی سه تذکر به تعطیل این‌گونه امکان اقدام خواهد شد.
بعدازظهر روز شنبه ۱۴ تیر ۱۳۵۹ حدود سه هزار نفر از زنان در مخالفت با اجباری کردن پوشش اسلامی در اطراف دفتر نخست‌وزیری اجتماع کردند و با شعارهای «آزادگی فرهنگ ماست/ خاموش ماندن ننگ ماست»، «حجاب اجباری ملغی باید گردد»، «بیکاری، گرانی با حجاب حل نمی‌شود»، «زنان زحمتکشاند، زحمتکشان آزاداند» دست به تظاهرات زدند.
https://harasswatch.com/news/2174/
#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
@zan_j
#toomajsalehi
دیدبان آزار
«زنان زحمتکشاند/ زحمتکشان آزادند»
پس از تظاهرات گسترده زنان در اسفند 57 در اعتراض به اجباری شدن حجاب، مقامات سیاسی مستقر از پافشاری بر اجرایی شدن این ایده عقب‌نشینی کردند. بسیاری معتقدند این پسروی به دلیل رفراندوم پیش‌رو و بالا بردن شانس پیروزی تاسیس «جمهوری اسلامی» صورت گرفته است. ا
پلمب واحدهای صنفی در شهرهای مختلف به بهانه رعایت نکردن حجاب کماکان ادامه دارد. دست‌کم ۱۱ واحد صنفی در شهرهای بندرعباس، تهران، مشهد و متل قو پلمب شده‌اند. اداره نظارت بر اماکن نیروی انتظامی هرمزگان، روز شنبه، از پلمب پنج واحد صنفی در بندرعباس خبر داد. به گزارش خبرگزاری فارس، کافه ونیز و کافه لیان واقع در خیابان رسالت، کافه چوبی جنب پل رسالت، کافه دوچرخه و باشگاه بدن‌سازی واقع در خیابان رسالت شمالی، به‌دلیل آنچه «عدم رعایت شئونات اسلامی» خوانده می‌شد پلمب شده‌اند.
#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
#علیه_بی_تفاوتی
@zan_j
#زن_زندگی_آزادی
#پوشش_اختیاری
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
#علیه_بی_تفاوتی
@zan_j
شوتی گری
از جمله « مشاغل» خطرناک است، متاسفانه این روزها به پدیده ای رایج در شهرهای حاشیه ای بدل شده
همزمان زنانه شدن این شغل ها بیش از پیش در حال افزایش است.
سمیه میرزاوند، زن ورزشکاری که برای گذران زندگی شوتی گری میکرد، در جاده هنگام اشتغال به این کار پرریسک در حین تعقیب پلیس کشته شد..
از دلایل رواج پدیده شوتی‌گری در مناطق جنوبی، جنوب غربی و شرق کشور فقر و آمار بالای بیکاری است. نبود امکانات و اشتغال، ازبین‌رفتن فرصت کشاورزی در اثر کم‌آبی و مدیریت نادرست منابع آبی و مشکلات اقتصادی و معیشتی موجب شده است که بسیاری از سر ناچاری به این کار روی بیاورند.
بیشتر جوانانی که وارد خط خودرو‌های شوتی میشوند بهتر از دیگران به خطرات این شغل کاذب آگاه هستند، اما به دلیل نبود شغل مناسب و درآمد بالای قاچاق کالا، سختی این کار را به جان میخرند و در جاده‌های پر پیچ و خم استان باوجود نیرو‌های انتظامی و بازرسی بازهم با ارابه‌های مرگ خود می‌تازند.
این کار به معنای واقعی جان برای کسب درآمدی ناچیز است ،شوتی ها جان خودشان و دیگران را به طور جدی به خطر می اندازند !
#فقر_بیکاری
#چهار_دهه_ستم
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
@zan_j
از جمله « مشاغل» خطرناک است، متاسفانه این روزها به پدیده ای رایج در شهرهای حاشیه ای بدل شده
همزمان زنانه شدن این شغل ها بیش از پیش در حال افزایش است.
سمیه میرزاوند، زن ورزشکاری که برای گذران زندگی شوتی گری میکرد، در جاده هنگام اشتغال به این کار پرریسک در حین تعقیب پلیس کشته شد..
از دلایل رواج پدیده شوتی‌گری در مناطق جنوبی، جنوب غربی و شرق کشور فقر و آمار بالای بیکاری است. نبود امکانات و اشتغال، ازبین‌رفتن فرصت کشاورزی در اثر کم‌آبی و مدیریت نادرست منابع آبی و مشکلات اقتصادی و معیشتی موجب شده است که بسیاری از سر ناچاری به این کار روی بیاورند.
بیشتر جوانانی که وارد خط خودرو‌های شوتی میشوند بهتر از دیگران به خطرات این شغل کاذب آگاه هستند، اما به دلیل نبود شغل مناسب و درآمد بالای قاچاق کالا، سختی این کار را به جان میخرند و در جاده‌های پر پیچ و خم استان باوجود نیرو‌های انتظامی و بازرسی بازهم با ارابه‌های مرگ خود می‌تازند.
این کار به معنای واقعی جان برای کسب درآمدی ناچیز است ،شوتی ها جان خودشان و دیگران را به طور جدی به خطر می اندازند !
#فقر_بیکاری
#چهار_دهه_ستم
#مرگ_بر_حاکمیت_تبعیض_نابرابری
@zan_j