زن و جامعه (زن کارگر)

🔴 اطلاعیه: نیروهای جنایتکار گروه اسلامی طالبان در حال کشت و کشتار مردم افغانستان هستند؛ حکومت جمهوری اسلامی باید دست از حمایت طالبان بردارد


همه به یاد داریم که همین چند ماه پیش، نماینده وزارت امور خارجه حکومت، #جواد_ظریف در تهران میزبان تعدادی از سران طالبان بود. تنها چند روز پس از این قبیل گفتگوها بود که طالبان در رسانه‌هایی ظاهر شدند و از ایجاد دولت اسلامی در کشور افغانستان سخن به میان آوردند.

عکس‌ها و ویدیوهایی نیز منتشر شده که نشان می‌دهد جمهوری اسلامی مستقیم و غیرمستقیم در حال کمک رساندن به #طالبان است. طی همین مدتی که نیروهای این گروه اسلامی-تروریستی در حال پیشروی نظامی در کشور #افغانستان هستند، از هیچ جنایتی فروگذاری نکرده‌اند.

طالبان دو زن را طی روزهای اخیر تیرباران کرده‌اند که جرم آنها شرکت در کمپین فلج اطفال و پوشیدن لباس کوتاه و عدم همراهی یک مرد کنار او هنگام مسافرتش بوده است. این لجن‌های تاریخ #عبدالله_عاطفی، شاعر و مورخ را در منزلش شکنجه کرده و به قتل رسانده‌اند.
همچنین هفته گذشته نیز شاهد کشته شدن #محمد_خاشه، کمدین مشهور، در شهر #قندهار بودیم.

این افراد تنها تعدادی از کشته شدگان غیرنظامی در جنگ خانمان سوزی هستند که طالبان آتش آنرا شعله‌ور کرده و حکومت جمهوری اسلامی نیز از آن حمایت می‌کند.

لازم است در اینباره صراحتا اضافه کنیم که هرگونه حمایت از طالبان، مصداق بارز جنایت علیه بشریت است. حاکمیت در ایران باید دست از این دخالت‌های خانمان‌سوز و تروریستی‌گری دست بردارد. در شرایط کنونی و جایگاه متزلزل حکومت در مجامع بین‌المللی، این اقدامات سیستم حاکم ناشی از بی‌اعتنایی به حقوق انسانی بشر است و باید محکوم شود.

دانشجویان پیشرو دانشگاه اصفهان - ۱۴ مرداد ۱۴۰۰

لینک تصویر: کلیک کنید

⬅️ ارتباط با ادمین: @isf_uni_admin
⬅️ کانال تلگرام: @isfahanuni97

شماری از #زندانیان_زن در قندهار ‹قصد ترک زندان را ندارند› – در زندان #قندهار کمتر از صد زن زندانی بسر می‌برند

فعالان حقوق بشر در ولایت جنونی قندهار گفته‌اند که شماری از زندانیان زن این ولایت پس از پایان دوران محکومیت‌شان، به دلیل نداشتن محلی برای زندگی در زندان مانده‌اند.
در زندان ولایت قندهار حدود سه هزار زندانی بسر می‌برند که کمتر از صد نفر آنان زنان هستند.
مسئولان زندان این ولایت نیز گفته‌اند که بعد از ختم دوران محکومیت زنان زندانی، آنان یک لحظه مسئولیت نگهداری این زنان را ندارند، اما به گفته او، این زنان به علت مشکلات یا اختلاف‌های خانوادگی نمی‌خواهند که «به خانه‌های شان برگردند».
در شماری از ولایت‌های افغانستان از جمله کابل برای حل این مشکل برای زنان «خانه امن» ایجاد شده است.
مامون درانی، خبرنگار بی‌بی‌سی با یکی از این زندانیانی که ۲۰ سال دارد صحبت کرده، خانمی که به جرم فرار از منزل محکوم شده است.
شماری از زندان بعد از دوران محکومیت شان هنوز در زنان باقی مانده اند.
این خانم جوان مدت محکومیتش تکمیل شده است ولی همچنان در زندان بسر می‌برد و مایل نیست که به خانه برگردد، خانه‌ای که به دلیل فرار از آنجا زندانی شده است.
او با بیان این که دوران محکومیت یک سال بود و اکنون به اتمام رسیده است، افزود: «من می‌خواهم با کسی بروم که با او عقد کرده‌ام و او نیز اکنون در زندان است.»
تنها معصومه نیست که قصد برگشت از زندان را به خانه ندارد. درچند ماه اخیر مسئولان زندان قندهار می‌گویند که به چندین قضیه مشابه برخورده‌اند.
🔻محمد یوسف، معاون زندان سرپوزه میگوید
، به دلیل اینکه خانه‌امن در قندهار وجود ندارد و زندانیان حاضر نیست با بستگان شرعی خود به خانه برگردند، آنها نیز نمی‌تواند این افراد را به کسی دیگری تحویل دهند.
این وضعیت محدود به قندهار نیست. فعالان حقوق بشر می‌گویند در ولایات همجوار مثل ارزگان، زابل و هلمند در جنوب افغانستان نیز شماری از زنان با طی مدت حبس شان به علت نبود محل مناسب برای زندگی بعد از دوران محکومیت در زندان نگهداری می‌شوند.
فخرالدین فایض، سرپرست دفتر کمیسیون مستقل حقوق بشر در ولایت قندهار باقی ماندن زندان را در زندان پس از تکمیل شدن مدت محکومیت‌شان «نقض حق بشری» تعریف می‌کند.
در شهر کابل شش خانه امن وجود دارند که در آن زنانی نگهداری می‌شوند که مجبور به فرار از خانه پدر و یا هم شوهر خود شده‌اند و یا اینکه نزدیکان آنان بعد از رهایی این خانم‌ها از زندان آماده نیستند آنها را بپذیرند.
https://t.me/zan_j/4580