زن و جامعه (زن کارگر)

پرستاری زیر سیطره #جنسیت، #نژاد و #ملیت

#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقه‌مند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، می‌تواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونه‌ای دیگر نشان می‌دهند.

در واقع #پرستاری شغل #زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.

شمار بالای پرستاران جهان، زنان مهاجر‌اند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیک‌های ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد پرستاران آمریکایی که در محیط‌های رسمی #بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.

این رقم برای پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت می‌رسد. در ایالات متحده #پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.

در کانادا آمار #پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیش‌تر است و اغلب آن‌ها را زنان مهاجر فیلیپینی تشکیل می‌دهند.

اما در #ایران تصویر دموگرافیک پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کم‌ترین شمار پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل #بهیاران و #کمک_بهیاران هم می‌شود، جمعیت قابل توجهی از پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.

این ساختار علاوه بر #جنسیت‌زدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویت‌های اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروه‌های به حاشیه رانده شده و تحت ستم.

عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهره‌مند‌اند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.

پرستاران زن مهاجر از اتنیک‌ها، ملیت‌ها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کم‌تری می‌گیرند، امکان کم‌تری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کم‌تر تضمین امنیت شغلی هر لحظه می‌توانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.

از پریستار
#زنان_مهاجر
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی

@zan_j

شاید مهم‌ترین چالش #حرفه_پرستاری در #ایران بعد از کمبود نیروی انسانی، #اضافه_کاری_اجباری_پرستاران با حداقل دستمزد باشد. در چنین شرایطی و با کمبود پرستار در مراکز درمانی کشور، به ویژه در بیمارستان‌های دولتی از #پرستاران خواسته می‌شود تا ساعات بیشتری را در محل کار حضور داشته باشند.

نگاهی به وضعیت دستمزدی پرستاران در ایران نشان می‌دهد که پرداختی بابت یک ساعت اضافه کاری به هر #پرستار، بین ۱۳ تا ۲۰ هزار تومان است. یعنی معادل ۳۰ تا ۵۰ سنت! رقمی که حتی بدون نیاز به مقایسه با رقم موجود در سایر کشورهای منطقه و جهان، غیر منطقی و بیشتر شبیه به یک شوخی به نظر می‌رسد.

به تازگی عباس عبادی معاون پرستاری #وزارت_بهداشت، از تلاش برای اصلاح فرمول محاسبه اضافه کاری پرستاران خبر داده و گفته که دو الی سه مدل جدید برای محاسبه اضافه کاری پیشنهاد شده است. هنوز جزئیات بیشتری از فرمول‌های جدید و ارقام آن‌ها منتشر نشده اما بد نیست نگاهی بیندازیم به وضعیت اضافه‌کاری پرستاران در سایر کشورهای دنیا.

◾️ برای نمونه یک پرستار در کشور #ترکیه به ازای هر ساعت اضافه کاری رقمی در حدود ۱۴۲ لیر معادل ۴.۶۰ دلار دریافت خواهد کرد. این رقم بسته به تخصص پرستار متغیر خواهد بود.

◾️ در کشور #مالزی هر ساعت اضافه کاری یک پرستار، ۱.۵ برابر دستمزد یک ساعت کار خواهد بود: یعنی در حدود ۹.۷۵ دلار.

◾️ در #آلمان اضافه‌کاری پرستاران بین ۲۵ تا ۵۰ درصد است. پرستاران این کشور به ازای هر ساعت کار ۱۸ یورو دریافت می‌کنند.

◾️ در #امارات_متحده_عربی پرستاران بیمارستان ساعتی ۴۰ دلار دریافت می‌کنند که در صورت اضافه‌کاری بین ۲۵ تا ۵۰ درصد به این رقم افزوده می‌شود.

◾️اضافه کاری پرستاران کانادایی ۱.۵ برابر دستمزد هر ساعت کار است. یک پرستار در کانادا به ازای هر ساعت کار به طور متوسط ۲۸ دلار دریافت می‌کند.

◾️در #استرالیا که یکی دیگر از مقاصد جذاب برای پرستاران مهاجر از ایران است اضافه کاری در روزهای هفته ۱.۵ برابر برای دو ساعت اول و سپس دو برابر برای مابقی ساعات اضافه کاری است. متوسط دریافتی یک پرستار حدود ۴۰ دلار برای هر ساعت کار است.

مقایسه این ارقام به خوبی نمایانگر تبعیض و شرایط ناعادلانه کاری برای پرستاران در ایران است. به گفته یک پرستار «به علت کمبود نیرو از پرستاران اضافه‌کار اجباری می‌خواهند». مطابق #قانون_بهره‌وری، اضافه کار نباید اجباری باشد اما در بسیاری از مراکز درمانی به پرستاران اضافه کار اجباری می‌دهند و این یعنی استثمار سیستماتیک پرستاران در ایران در ازای هیچ!
از:پریستار
#عدالت_اجتماعی
#اعتراضات_سراسری
#علیه_همه_ی_ستمها
@zan_j

پرستاری زیر سیطره #جنسیت، #نژاد و #ملیت

#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقه‌مند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، می‌تواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونه‌ای دیگر نشان می‌دهند.

در واقع #پرستاری شغل #زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.

شمار بالای پرستاران جهان، زنان مهاجر‌اند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیک‌های ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد پرستاران آمریکایی که در محیط‌های رسمی #بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.

این رقم برای پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت می‌رسد. در ایالات متحده #پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.

در کانادا آمار #پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیش‌تر است و اغلب آن‌ها را زنان مهاجر فیلیپینی تشکیل می‌دهند.

اما در #ایران تصویر دموگرافیک پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کم‌ترین شمار پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل #بهیاران و #کمک_بهیاران هم می‌شود، جمعیت قابل توجهی از پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.

این ساختار علاوه بر #جنسیت‌زدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویت‌های اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروه‌های به حاشیه رانده شده و تحت ستم.

عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهره‌مند‌اند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.

پرستاران زن مهاجر از اتنیک‌ها، ملیت‌ها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کم‌تری می‌گیرند، امکان کم‌تری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کم‌تر تضمین امنیت شغلی هر لحظه می‌توانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.

از پریستار
#زنان_مهاجر
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی

@zan_j