زن و جامعه (زن کارگر)

18مارس سالگرد #کمون_پاریس

کمون و شرکت زنان

درروز 18 مارس 1871، اولین روزانقلاب کمون، زنان پاریسی تصمیم گرفتند درمقابل دولتی( منظور دولت فرانسه) که دربرابرارتش پروس عقب نشینی کرده، به مردم فشارمی آورد، روزنامه ها را معلق می کرد و محافل روشنفکری را می بست، همراه با کمیته مراقبت زنان محله 18، درامورمحله مداخله کرده وازضبط عراده توپ ها توسط نیروی نظامی آدولف تی یر Adolphe Thiers رئیس دولت ورسای جلوگیری بعمل آوردند.

» ادیت توما» می گوید: » اگر بگوییم که در این روز انقلابی فقط زنان حضور داشتند ، اغراق آمیز است ولی زنان قویا» در آن شرکت کردند و مصمم بودند که شانه به شانه مردان در مقاومت پاریس بجنگند.

تشکیل » اتحادیه زنان» ، شرکت در باشگاهها و کارگاههای تعاونی

زنان بسرعت بسیج شدند، روز 3 آوریل 500 نفر زن ازمیدان کنکورد بطرف ورسای رفتند و 700 نفر از آنها به پل گرونل Pont de Grenelle ملحق شدند. فریاد هزاران زن و مرد پاریسی به گوش می رسد: » نه به عقب نشینی!»، » مرگ برخیانتکاران!»، «مرگ بر پروسی ها«، » زنده باد جمهوری» ، «زنده باد سوسیال» و» زنده باد کمون«.

نیازمبرمی به سامان دادن جنبش زنان احساس می شد. آندره لئو و لوئیز میشل بدین منظور پاریس را در می نوردیدند. روز 11 آوریل الیزابت دمیتری یف Élisabeth Dmitrieff و ناتالی لوملNatalie Le Mel به پاریس آمدند و فراخوانی به این مضمون دادند: » شهروندان زن، ساعت تصمیم گیری فرا رسیده ، روزگار دنیای کهن بسر آمده ، ما میخواهیم آزاد شویم«. همان شب جلسه ای تشکیل شد و » اتحادیه زنان برای دفاع از پاریس و پرستاری از زخمی ها» را پایه گذاری کردند . این اتحادیه درشهرداری محله دهم پاریس مستقر شد..

در اساسنامه اتحادیه زنان از یازده عضو نام برده شده که هر روز در شهرداری، برای ثبت نام شهروندان زن که تمایل به شرکت در دفاع از پایتخت را دارند تجمع می کردند.

«اتحادیه زنان» به روشنی و برای اولین بار یادآوری می کند که هرنابرابری و تضاد جنسیتی ، پایه های اصلی قدرت طبقات حاکمه را می سازند. زنان اصل برابری دستمزد بین زنان و مردان را برقرار کردند. این تساوی حقوق در مورد معلمان زن و بسیاری از کارگاههای خودگردان اعمال شد.

«اتحادیه زنان» اعلام می کند: » دشمنان ما، صاحبان امتیازات طبقه مرفه هستند که با عرق دسترنج ما زندگی می کنند و از فقر ما فربه شده اند. ما خواستار کارو حفظ تولیدات آن برای خود هستیم . نه استثمارگرمیخواهیم و نه ارباب .

مجموع این نوشته ها نشان می دهد که «اتحادیه زنان» از اعضای کمون هم جلوتر بوده اند. «اتحادیه زنان» چهارچوب مبارزه را با سرنگونی سرمایه و هرگونه اثری از استثمار تعریف می کرد.

در اواخر آوریل 1871 عده ای از مسوولین «اتحادیه زنان» از جمله: الیزابت دمیتری یف ، ناتالی لومل و اَلین ژاکیه به کمیسیون » سازمان کار» تحت رهبری لئو فرانکل فراخوانده شدند. کاری که اهمیت اتحادیه زنان را نشان می داد. لئو فرانکل خطاب به زنان می گوید: » ما بویژه از شهروندان زن، که همکاری فداکارانه ی آنها در انقلاب اجتماعی، بسیار ارزشمند است میخواهیم که با مساله با اهمیتی همچون سازماندهی «کار» بیگانه نباشند و در سندیکاهای حرفه های مختلف زنان، متشکل شده و هیأت های نمایندگی خود را بفرستند«.

» سازمان کار» از تمام اصناف کارگری برای شرکت در جلسه ای در روز 15مه بمنظورانتخاب نمایندگان زن در هرصنفی برای تشکیل اطاقهای سندیکائی، دعوت به عمل آورد. متعاقب آن، «اتحادیه زنان» فراخوانی برای تجمع در روز 21 مه داد ولی با ورود ارتش «ورسای » به پاریس هرگز عملی نشد.
t.center/zan_j

https://telegra.ph/%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA-03-04-2
#مقالات_زنان

🔻سال ۲۰۱۹ سال اعتراضات و خیزش های توده ای و کارگری در پنج قاره جهان علیه فقر، نابرابری، شرایط سخت اقتصادی و رژیم های سرکوبگر و اقتدارگرا و دیگر نابسامانی ها و ستمگری های نظام سرمایه داری بود. جدا از این نقاط مشترک خیزش ها، نقطه ی مشترک دیگر همگی، نقش برجسته و حضور زنان در خط مقدم این خیزش هاست. از سودان گرفته تا لبنان، ایران، هنگ کنگ، کلمبیا، شیلی، عراق، الجزایر و برخی کشور های دیگر، زنان در پیشاپیش این قیام ها قرار داشتند.

این حضور تا حدودی به این دلیل است که زنان بیش از هر گروه و لایه ی اجتماعی دیگری قربانی مناسبات کاپیتالیستی و سیاست های این سیستم های دیکتاتوری و استبدادی بوده و به ویژه در پی جهانی سازی و نئولیرالیسم لگام گسیخته از عواقب سیاست های ریاضتی دولت ها و قدرت گیری دولت ها و قدرت های مناسب با این روند سرمایه جهانی و راست افراطی، ستم دوگانه طبقاتی و کالایی را بر شانه داشتند....
✍مرضیه_نظری
#روز_جهانی_زن
#نان_کار_آزادی
#شادی_رفاه_آبادی
@zan_j