سارا احمد: نظریه‌پرداز خوشی‌کُشی فمینیستی و منتقد صنعت حالِ خوب❗️ سارا احمد را اغلب با مفهوم «فمینیست‌های خوشی‌کش» می‌شناسند. جهان زمانه‌ی ما همچنین به شکل‌ جنون‌آمیزی در جست‌وجوی «حالِ خوب»، اهمیت‌ندادن و شادزیستن است - بدون آن‌که معنای شادی در آن مشخص باشد و وعده‌ی آن برآورده شود؛ کتاب‌های خود-یاری پرفروش‌اند و از روانشناسیِ مثبت و خوانش‌های سنتی بودایی و صنعت‌ِ شادی بسیار استقبال می‌شود. در چنین جهانی که جنونِ شادی از هر ارزشی تهی‌اش کرده، سارا احمد را می‌توان پژوهش‌گر عواطف نام داد، پژوهش‌گری که بدیهی‌ترین‌ها را به پرسش می‌کشد: کارکرد شادی چیست؟‌ چگونه با برخی انتخاب‌های زندگی گره می‌خورد و با برخی نه؟ چگونه به کار توجیه سرکوب می‌آید؟ نمی‌توان گفت آنچه خشونت را به چیزی بد و غلط تبدیل می‌کند، رنج دیگران است. چنین ادعایی خطرناک است؛ چون قضاوت خوب و بد را به وجود احساسات گره می‌زند. اگر مبنای قضاوت (در مورد درستی یا غلطی امور) را درد و رنج و آسیب قرار دهیم، در واقع مسئله را تقلیل داده‌ایم. در این صورت اگر دیگری ادعا کند رنج نمی‌کشد یا من ادعا کنم که دیگری رنج نمی‌کشد، خشونت می‌تواند ادامه‌دار شود. [...] همچنین وقتی با تقلیل دادن مبنای بی‌عدالتی را احساس رنج قرار دهیم، بستری «موجه» برای این ادعا فراهم کرده‌ایم که ما به عمق احساسات دیگران دسترسی داریم. ...همۀ ما چنین استدلال‌هایی را که قدرتمندان برای توجیه رابطۀ قدرت خود به کار می‌گیرند شنیده‌ایم: «خودش راضی است.»، «اذیت نمی‌شود.» یا حتی «خودش دوست دارد.». من این ادعا را دربارۀ خودم هم می‌توانم بکنم: «اذیت نمی‌شوم، راضی‌ام در نتیجه چیز غلطی نیست.». اما احساسات به این روشنی نیستند و صرفاً مسئلۀ سوژه با خودش یا حتی مسئلۀ سوژه با تاریخ‌اش نیست. #فمینیسم @zan_j https://www.radiozamaneh.com/838085/