زاگاه

🔸️هشت مارس به خواهران‌مان در زندان‌های سراسر ایران مبارک. به زنان قربانی خشونت خانگی در بند قتلی‌ها، به زنان قربانی فقر در بند معتادان، به زنان قربانی کودک‌همسری در بند مادران. به همه آن‌ها که بی‌چهره و بی‌صدا رنج تبعیض و ظلم را از کودکی به دوش کشیده‌اند.

🔸️به خواهران‌مان در بندهای سیاسی زندان‌های سراسر ایران، آن‌ها که برای آرمان"آزادی زنان" رنج زندان و سرکوب را به جان خریده‌اند.

🔸️به یاد و خاطره خواهران شجاع کشته‌شده‌مان، آن‌ها که رد خون‌شان هنوز بر کف خیابان‌ها سرخ مانده است. از ندا تا نیکا، از شبنم تا سارینا...

🔸️به خواهران شجاع‌مان در خیابان‌های ایران؛ آن‌ها که زن، زندگی، آزادی را هر روز زندگی می‌کنند.

🔸️به خواهران‌مان در افغانستان که تنها در برابر طالبان سینه سپر کرده‌اند.

🔸️به خواهران‌مان در فلسطین که ماه‌هاست زندگی‌شان و تن‌شان آماج خشونت و کشتار است.

🔸️هشت مارس، روزی در گرامیداشت مبارزه است. مبارزه روزمره، مداوم و اغلب بی‌صدای زنان که نسل‌به‌نسل ادامه می‌یابد. و در پایان اگر فقط یک زن باقی بماند که بر گور "پدرسالاری" برقصد، کافی است.

#هشت_مارس

🆔️@zaagaah

📌 جوانی جمعیت و حمایت از خانواده؛‌ از طرح تا قانون

گزارش تصویب یک قانون علیه حق تصمیم‌گیری برای فرزندآوری

✍🏽 فروغ سمیع‌نیا


#بیدارزنی: پس از انقلاب ۵۷ و تاکید سران انقلاب بر فرزندآوری، نرخ  زاد و ولد در ایران رو به فزونی رفت. به طوریکه از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰، جمعیت ایران به میزان ۱۸ میلیون نفر افزایش یافت. پس از اتمام جنگ در سال ۶۸ و ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی، شعار «فرزند کمتر زندگی بهتر» و وضع قوانینی برای کنترل جمعیت، سعی در کنترل زاد و ولد و جلوگیری از این افزایش یکباره‌ی جمعیت کشور را داشتند.

از سال ۱۳۸۹ و ریاست جمهوری احمدی نژاد، دوباره سیاست‌های جمعیتی تغییر کرد و تلاش برای افزایش جمعیت در ایران آغاز شد. به طوری که از سال ۹۳، طرح‌هایی برای افزایش جمعیت در کشور به مجلس ارائه شد تا زنان و خانواده‌ها، تشویق به فرزندآوری شوند. مسئولین، زنگ خطر کاهش جمعیت را در کشور به صدا درآوردند و از هر طریق، سعی در افزایش جمعیت کشور را داشتند؛ اما مردم در فضای مجازی و کوچه و خیابان، همواره از شرایط بد اقتصادی و کشور گفتند و فرزندآوری را در این شرایطْ جایز ندانستند. نتیجه اینکه به گفته‌ی رسانه‌ها  و مرکز آمار، نرخ رشد جمعیت در سال ۹۸ رو به کاهش رفت و سیاست‌های جدید جمعیتی شکست خورد.

دولت روحانی اما تلاشی دوباره را آغاز کرد. پنج آذر ۱۳۹۹، دولتْ طرحی به نام جوانی جمعیت و حمایت از خانواده را ارائه کرد. این طرح ۷۳ ماده دارد که در همان ابتدا، ماده ۵۳ و ۵۶ آن خبر ساز شد. ماده ۵۳ غربالگری  را به شدت محدود و به نوعی حذف می کند. ماده ۵۶ این طرح نیز قانون سقط درمانی تصویب شده در سال ۸۴ را نفی کرده  و مادر را برای سقط فرزند با هر شرایط ویژه‌ای، محق نمی‌داند.



🟣 #بازنشر از پرونده‌ی ویژه‌ی هشت‌مارس



#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#تبعات_طرح_جوانی_جمعیت #هشت_مارس



ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43812


@bidarzani

📌درباره پیوند نئولیبرالیسم و سیاست مذهبی محافظه‌کار در ایران و فراسوی آن

آیا قوانین جدید باروری، راهی برای برون رفت از بحران اقتصادی است؟

⚪️ گفتگوی «بهار عقلایی» و «ماریا هارتمن» با «فیروزه فروردین»

✍🏽 ترجمه: جلوه جواهری


🟣 ویژه‌نامه‌ی هشت مارس



#بیدارزنی: بررسی #ایران و #ترکیه امروز نشان می‌دهد که باید محافظه‌کاری مذهبی و نئولیبرالیسم را -که در وهله اول دو ایده متضاد و متخاصم به نظر می‌رسند- به‌عنوان دو سوی یک نوع تجلی قدرت فهمید. تحولات کنونی در منطقه نشان می‌دهد که چگونه نظام‌های گوناگون از درگیری سیاست‌های مذهبی نئولیبرال و پدرسالار برای حفظ قدرت استفاده می‌کنند. در اینجا باروری و سیاست زیستی به عنوان مکانیسم‌های کنترل جمعیت، نقش کلیدی دارند. [آن‌ها] همچنین عوامل تعیین‌کننده‌ای در تعیین موقعیت زنان از بازار کار گرفته تا حوزه اجتماعی و خانواده هستند.

تحولات قانونی جدید در رابطه با حقوق باروری زنان در ایران، یک نمونه‌ی جنجالیِ خاص است از نحوه‌ای که نظام‌های محافظه‌کار به لحاظ فرهنگی و بنیادگرای مذهبی، نئولیبرالیسم و ​​خانواده را درهم می‌آمیزند تا قدرت دولتی را  اعمال کنند. خروج ترکیه از کنوانسیون استانبول را می‌توان ادامه همین گرایش‌ها دانست. بنابراین، اگر بخواهیم با همبستگی فمینیستیِ فراملی با نظام‌های محافظه‌کار و بنیادگرا مقابله کنیم، این پدیده‌های همتا نیاز به تحلیل دارند.

▪️به‌تازگی بهار عقلایی، و ماریا هارتمن، برای #بنیاد_رزا_لوکزامبورگ، با فیروزه فروردین، فمینیست و جامعه‌شناس ایرانی درباره درهم‌تنیدگی و تقویت متقابل سیاست‌های نئولیبرال، پدرسالار-محافظه‌کار و مذهبی-بنیادگرا گفتگو کردند.

🟡 از متن: «_ بیایید جسورانه، نگاهی فراملی به موضوع داشته باشیم. ترکیه در اوایل جولای از #کنوانسیون_استانبول خارج شد و اعلام خروج با این توجیه همراه شد که این کنوانسیون خانواده را «ویران» و «ارزش‌های غربی» را تبلیغ می‌کند. آیا شباهتی بین ترکیه و ایران می‌بینید و تحولات دو کشور قابل مقایسه است؟ این تحولات چه معنایی برای آینده مبارزات فمینیستی در منطقه دارند؟

_ از نظر من جالب است که بسیاری هنوز نئولیبرالیسم را در شکل ایده‌آل‌اش در تضاد با سبک‌های زندگی و ارزش‌های بنیادگرایانه مذهبی، اخلاق‌گرایانه و محافظه‌کار می‌دانند، اما در هر دو مورد [ایران و ترکیه] می‌بینیم که چگونه ارزش‌های دینی محافظه‌کار در چارچوب خانواده‌گرایی و نئولیبرالیسم به خوبی عمل می‌کنند. البته تفاوت‌هایی در حقوق باروری و مقررات مربوطه در این دو کشور وجود دارد. با این حال، برخی گرایش‌های جهانی به سوی درهم‌تنیدگی فزاینده‌ی نئولیبرالیسم و ​​محافظه‌کاری مذهبی وجود دارد -که اغلب به بهای برابری جنسیتی، حقوق باروری، و مبارزات فمینیستی تمام می‌شود.

با این وجود، وضعیت زنان در ایران از نظر حقوق باروری را نمی توان با تجربه ترکیه یکی دانست. ترکیه یک جنبش فمینیستی بسیار قوی داشته و دارد که همیشه برای حقوق باروری مبارزه کرده است. علیرغم همه شکست‌های اخیر در ترکیه، سیاست‌های باروری در آنجا بسیار مترقی‌تر از ایران است. بنابراین، ما به هیچ وجه از یک نقطه، شروع نمی‌کنیم.»



#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#سکسوالیته #حق_بر_بدن
#هشت_مارس #نئولیبرالیسم #حق_باروری_آگاهانه


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43775


@bidarzani

📌محدودیت‌های قانون: سقط جنین در خاورمیانه و شمال آفریقا

ایرنه مافی و لیو تونسن

✍🏽 برگردان: فروغ قره داغی


🟣 پرونده‌ی ویژه‌ی هشت مارس


#بیدارزنی : در این مقاله، ایرنه مافی و لیو تونسن به محدودیت‌های قانونی و عرفی سقط جنین خودخواسته در منطقه مِنا پرداخته‌اند. در این منطقه تنها ۴ کشور سقط جنین را در برخی شرایط خاص قانونی کرده‌اند.‌

از زمان کنفرانس بین‌المللی جمعیت و توسعه[۲] (ICPD) در قاهره در سال ۱۹۹۴، سلامت و حقوق جنسی و باروری به عنوان بخش‌های اصلی از برنامه توسعه بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند. این عوامل، حالا بخشی از دو هدف توسعه پایدار هستند: هدف شماره ۳ (درباره سلامت و بهزیستی مناسب[۳]) و هدف شماره ۵ (درباره برابری جنسیتی و توانمندسازی). اگرچه در گزارش پایانی ICPD سقط جنین به عنوان حق زنان به رسمیت شناخته نشده، اما تأکید شده است که در کشورهایی که این کار در آنها قانونی است، زنان باید به روش‌های پزشکی ایمن دسترسی داشته باشند و لازم است تحقیقات بیشتری برای درک این پدیده انجام شود.

بسیاری از سیاست‌گذاران و محققان، قانونی شدن سقط جنین را گامی اساسی برای کاهش مرگ و میر مادران می‌دانند. حتی اگر دولت‌ها دسترسی به سقط جنین را محدود کنند، سقط جنین تقریباً با همان نرخ ادامه می‌یابد. قوانین محدودکننده ضد سقط جنین، نرخ بالای سقط جنین «کمتر ایمن» و «با کمترین ایمنی» را به دنبال دارند و به همین دلیل به عنوان عاملی تعیین‌کننده در مرگ و میر مادران، در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، تنها پروتکل منشور آفریقایی حقوق بشر و ملت‌ها درباره حقوق زنان در آفریقا[۴] (پروتکل ماپوتو[۵]) از سال ۲۰۰۳، سقط جنین را به عنوان یکی از حقوق بشر در شرایط خاص به رسمیت می‌شناسد. در این پروتکل آمده است:

کشورهای عضو باید تمام اقدامات مناسب را برای … حفاظت از حقوق باروری زنان با مجاز کردن سقط جنین پزشکی در موارد تعرض جنسی، تجاوز جنسی، زنای با محارم و در مواردی که ادامه بارداری، سلامت روانی و جسمی مادر یا زندگی مادر یا جنین را به خطر می‌اندازد، اتخاذ کنند.


#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#هشت_مارس #حق_سقط_جنین_امن


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43779



@bidarzani