*دربارۀ تصحیح تازه از دیوان قطران تبریزی آقایان دکتر عابدی و دکتر جعفری جزی با همکاری خانم‌ها دکتر معرفت و عطایی تصحیحی تازه و درخشان از اشعار قطران ارائه کرده‌اند که با آنچه جناب نخجوانی در شش دهه پیش منتشر کرده بود، قابل قیاس نیست. بی سخن بیشتر نکاتی عرض می‌کنم: با وجود بهره‌مندی مصححان ارجمند از منابع بسیار، منبع بسیار مهمی به ایشان رخ نشان نداده است: الف) خلاصةالاشعارِ کتابخانۀ مرکزی به ش 11120، دیوان‌چه‌ای از اشعار قطران، بسیار قابل اعتنا و قدیمی‌ترین منبعی است که اشعار بسیاری را از قطران، یک‌جا به ثبت رسانیده است. چنانکه کمّاً و کیفاً برای تصحیح اشعار قطران می‌توانست به عنوان نسخۀ اساس قرار گیرد. بیش از سه هزار بیت به نام قطران دارد و در نسخۀ اقدم مصححان، که سالها بعد ازان تحریر شده، حدود 1000 بیت به نام این شاعر آمده است. نکتۀ حائز اهمیت این است که تقی کاشی، خود اشعار مندرج در این منبع را بازبینی و با درج علامت‌هایی مشخص، تصحیح نموده است. از برخی ضبطهای مختار و تصحیحات وی، در تصحیح تازه از دیوان قطران -نه در متن و نه در نسخه‌بدلها- اثری نیست. چنان‌که مثلاً در بیت زیر: تا ز بوی نسترن یابد دل مردم نشاط تا ز زخم خاربن یابد دل مردم شخن مصححان گفته‌اند: شخن در نسخ، تبدیل به صورتهای آشناتری چون شجن و حزن شده و باید به اعتبار معنا و ضبط فرهنگ جهانگیری شخن باشد (1065). ضبط این بیت در خلاصةالاشعار، شجن آمده است. چنانکه همین معنا در قصیدۀ دیگر آمده و قطران در برابر طرب -معادل نشاط در بیت بالا- شجن آورده است: دشمنانش را شجن باشد همیشه بی طرب دوستانش را طرب باشد همیشه بی شجن (477) نیز در بیت: بنوازدم به ناز و بیندازدم به رنج در خواندم ز بام و برون راندم ز در (215) تقی کاشی در مصراع دوم اصلاحاتی انجام داده که در نسخ مصححان درج نشده است: در خواندم زبام و دراندازدم ز در. ضبط «دراندازدم» با بنوازدم و بیندازدم، با اشتراک حرف ز، تناسبی بیشتر از برون راندم دارد و کلام آهنگین‌تر است. حداقل پسند کاشی چنین بوده است. نیز بیت: گر کسی با وی خلاف آرد به روز کارزار موی بر اندام وی مانندۀ ثعبان کند (105) در متن خلاصةالاشعار به جای موی، پشت آمده و کاشی در حاشیه صحیح آن را شیب به معنی تازیانه دانسته است. طبعاً بهتر است تازیانه مشبه باشد تا موی. ب) کاشی 12 رباعیِ چهارقافیه‌ای در صفحۀ رباعیات با توضیح «قوبل باصله» به ثبت رسانیده و اصالت آن را تأیید کرده است. این رباعیات در تصحیح جدید جای ندارند: 1) تا عمر مرا چو سیم نقصان افتاد یک روز نبودم از دل و دلبر شاد از جملۀ عاشقان چو من خلق مباد عمر و درم و دلبر و دل داده به باد 2) نی دیده توان به دیدنت بارگشاد نی نیز توان به مهر دل بر تو نهاد چشم و دل من که بد به تو روشن و شاد پالونۀ آب گشت و پیمانۀ باد 3) تا در دلم آتش فراقت گسترد روزی نبد این دل از دم سردم فرد آید عجبم که این دل بی غم و درد می‌سوزد و زو همی برآید دم سرد 4) دنیا به مرادت ار برآرد نفسی از دنیا راستی ندیده‌ست کسی هان تا تو به سر درون نیاری هوسی کو چون من و چون تو را برانداخت بسی 5) ای یار جفا مکن تو با من زین بیش بیشم مزن این تیر جفا بر دل ریش ای جان جهان یکی ز فردا بندیش باشد که چو روز منت روز آید پیش 6) گفتم ز غمت چه مویم ای هجران‌خوی گفت امشب آب وصل را سیم بجوی گفتم که مرا با تو ببیند بدگوی گفتا که به شب کجا توان دیدن موی 7) خورشید من آن شکرلب مشکین‌بوی گفتا امشب وصال را سازم روی دل گفت مرا به شب ازو دست بشوی خورشید به شب به خلق ننماید روی 8) تا شد دلت از آهن و سنگ ای سرهنگ دلسوخته را نماند در وصل تو چنگ در برت ازان نیارم آوردن تنگ کآتش گیرد سوخته از آهن و سنگ 9) تا دامن آشتی گرفتیم به چنگ از بهر چه می‌کنی تو با ما همه جنگ از بهر خرد بگوی بود ای سرهنگ از ما همه آشتی و از تو همه جنگ 10) روی تو چو لاله و دل چون روی روی تو به باغ لاله را گفت مروی گشتم ز غم تو چشم چون چشمه و جوی از ناله چو نال گشتم از مویه چو موی 11) تا تیغ تو شاه نور بار آید/آمد؟ و نار زین هر دو فتاد بر بداندیش تو کار چون دست تو بر قبضۀ او دید سوار شد بخش تو نور بخش اعدای تو نار 12) ای دوست تو را ز من که بد گفت بگوی کز صحبت من همی بگردانی روی از مهر پشیمان مشو و کینه مجوی زنهار مها به خون من دست مشوی ج) قصیدۀ: چون او بتی شمن نستاید ... در بخش اشعار غیر اصیل و ملحقات به ثبت رسیده که با عنایت به درج آن در خلاصةالاشعار، باید به بخش اشعار اصیل افزوده شود. رباعی: دی بر سر لطف و مهربانی بودی ... نیز چنین است. د) روشن‌تنی به خوبی هم‌چون لطیف جانی ... با چهار بیت در بخش ملحقات آمده است (853). این شعر با شش بیت در دیوان لامعی به تصحیح دکتر دبیرسیاقی (161) و در تصحیح چاپ نشدۀ شموشکی با هشت بیت به ثبت رسیده است. ادامه دارد ... * https://t.center/gahnameyeadabi