تمکین به رسیدگی قضایی
مرز قبیله گرایان و قانون گرایان
یک تفاوت رویکرد
#حق_طلبانه به سیاست با رویکرد
#باندی و
#قبیله ای، همین است که در رویکرد اول اگر اتهامی متوجه کسانی از هم طیفان شد، از بررسی نهادهای نظارتی و قضایی استقبال می کند و طرفدار
#شفاف_سازی است. امارویکرد دوم، تا آنجاکه بتواند
#محرمانه_سازی می کند وحتی از پشت متهم مجرم در می آید و مثلا می گوید قوه قضائیه نباید در ماجرای دریافت حقوق های نامتعارف (نجومی نامشروع) وارد شود و بگیر و ببند راه بیندازد. یا با وقاحت درباره حرام خواران بی کفایت مدعی می شود این جماعت ، سرمایه کشور هستند! آن وقت می شود حکایت جانبداری برخی دولتی ها و حامیان آنها از امثال
#صفدر_حسینی و
#علی_صدقی و
#رستگار_سرخه ؛ و یا جانبداری قبیله ای از
#حسین_فریدون دستیار ارشدی که عامل اعمال نفوذ و انتصاب مدیر پرونده دار بانک ملی به ریاست بانک رفاه کارگران بود.
مرز بعدی دو جریان ، در مطالبه
#شفافیت از همه مدیران در زمینه اعلام
#فهرست_دارایی های خود و یا مخالفت با این مطالبه سلامت بخش عمومی و طفره از آن معلوم می شود. به تعبیر سخنگوی قوه قضائیه، بعد از 3 سال هنوز هم 2 وزیر حاضر نشده اند
فهرست اموال و
دارایی خود را طبق قانون به دستگاه قضایی ارائه کنند. جنجال و ادعای اخیر درباره گرفتن ملک ارزان قیمت از سوی برخی مدیران شهرداری -هر چند که حرکتی سیاسی کارانه می شود - اما باید به عنوان یک
#فرصت مورد استقبال قرار گیرد. مدیران پاک دست از «شفافیت» هیچ زیانی نمی بینند و هر مدیری - در
#دولت یا
#شهرداری و هر مجموعه دیگر - که پاک دست نباشد ،به مفهوم واقعی خیانت در امانت کرده و باید در مجاری قانونی مؤاخذه و مجازات شود. فرق جریان پاک دست حزب اللهی با باند ها و شرکت سهامی های نامشروع قدرت در همین یک جمله است ؛ شفافیت و پاسخگویی در قبال مجاری قانونی یا
#پنهانکاری و
#ماله_کشی و
#قهرمان_سازی از مجرمان. شبیه این کار را مدعیان اصلاحات و اعتدال بارها - ازجمله درباره مفاسد
#کرباسچی - مرتکب شدند و
#ستاد_حمایت از متخلفان و مفسدان راه انداختند.
@lmanimohamad