نام «فسنجان» ریشه در زبان تالشی دارد: واژه «ویز» یا «جویز» به معنی گردو است و واژه «اینجه» یا «اینجن» به معنی خُرد کردن است. پس نام نخستین این خورشت خوشمزه «ویزاینجن» به معنی خورشت گردوی خُرد شده بود که به مرور به «فسنجون» و سپس «فسنجان» تبدیل شده است. -Reisinejad- @uttweet