#تبلیغ_بین_الملل #روایات #سیره@allah4all❇️ سفرها و هجرت‌های تبلیغی اصحاب و شاگردان ائمه (ع)
💠 براساس آیات قرآن و روایات اسلامی، مسافرت امری ممدوح است. این مدعا را می‌توان به آیاتی چون «هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِن رِّزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ»، «أَفَلَمْ یَسِیرُوا۟ فِی ٱلْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَآ أَوْ ءَاذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا» و «قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ۚ ثُمَّ اللَّهُ يُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ» مستند کرد.
💠 فارغ از آیات قرآن، روایات بسیاری نیز در مدح مسافرت وارد شده است. در روایتی از پیامبر اکرم (ص) آمده است: «سافِروا تَصِحّوا و تَغنَموا» (مسافرت کنید تا تندرست و بی‌نیاز شوید). مرحوم پدرم گاهی در سفر این شعر منسوب به امام علی (ع) را می‌خواند:
تغرَّبْ عن الأوطان في طلبِ العُلى
وسافرْ ففي الأسفار خمسُ فوائدٍ
تَفَــرُّج هـمٍّ واكتساب مــعيشـةٍ
وعلـمٍ وآدابٍ وصُحبةِ ماجـدٍ
💠 با تورق صفحات تاریخ، با بسیاری از اصحاب و علمای طراز اول مواجه می‌شویم که برای تبلیغ دین و مذهب، از وطن خود دل کنده و به دیگران بلاد مسافرت یا مهاجرت نموده‌اند.
💠 برخی از علما و اصحاب امامان (ع) برای نشر معارف اسلامی، علاوه‌‌‌بر تأسیس کانون‌های علمی و تربیت شاگردان، با تحمل مشقات و مرارت‌های فراوان به جهانگردی نیز می‌پرداختند. شواهد تاریخی بسیاری بر این مطلب وجود دارد که در این فرسته به ذکر سه مورد بسنده می‌کنم:
1⃣ ابراهیم‌بن‌محمّدبن‌سعید ثقفی (صاحب کتاب الغارات)
ابراهیم کتابی با عنوان «المعرفة» درباره مناقب اهل‌بیت (ع) و مثالب دشمنان آنان تألیف نمود، اما بزرگان کوفه از نشر این کتاب در شهر کوفه جلوگیری کردند. ابراهیم پس از مواجهه با این ممانعت، شهر اصفهان را که در آن زمان بیگانه‌ترین سرزمین نسبت به اهل‌بیت (ع) بود، برای نشر کتابش انتخاب نمود. وی سوگند یاد کرد که کتاب المعرفة را جز در اصفهان منتشر نسازد.
2⃣ حریزبن‌عبدالله أزدی سجستانی
چنان‌که از نام حریز پیداست، وی اصالتاً أزدی است، اما ازآنجاکه برای نشر علوم آل‌محمد (ع) بارها و بارها به سیستان سفر کرد، با عنوان سجستانی نیز شناخته می‌شود. (مامقانی، بی‌تا، ۲۴۵)
3⃣ حماد سمندری
وی از اصحاب امام صادق (ع) بود و مرحوم مامقانی او را حسن و معتمد می‌داند. حماد در روایتی نقل می‌کند که به امام صادق (ع) گفتم: من به سرزمین مشرکان رفت‌و‌آمد دارم. برخی از یاران به من می‌گویند که اگر در سرزمین مشرکان بمیری، در قیامت با آنان برانگیخته خواهی شد! آیا واقعاً چنین است؟ امام به من فرمود: ای حماد! آیا در آن سرزمین از ولایت ما سخن به میان می‌آوری؟ گفتم: آری. فرمود: آیا در سرزمین اسلام نیز آزادانه می‌توانی از اهل‌بیت (ع) دفاع کنی؟ گفتم: خیر! فرمود: تو اگر در آن دیار بمیری، همچون امتی محشور خواهی شد که نور پیشاپیشت حرکت خواهد کرد. (کشی ۱۴۳۰: ۲۴۵)
✍ مهدی صادقی شهمیرزادی
📆 ۱ آبان‌ماه ۱۴۰۲
📌 ارجاعات:
🔻مامقانی، عبدالله، بدون تاریخ. تنقیح المقال في علم الرجال. ۳ ج. نجف اشرف - عراق: [بی نا]. ج ۱، ص ۳۱ و ۲۶۱.
🔻کشی، محمد بن عمر، حسینی، احمد، و حسینی، احمد. ۱۴۳۰–۲۰۰۹، رجال الکشی، ج ۱، بیروت، لبنان، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات. ص ۲۴۵.
مرجع تخصصی محتواهای
#تبلیغ_بین_المللی_اسلام@allah4all@Thrillofpeace
