گاهی در شبکه های اجتماعی افرادی می نویسند «
ما دمکراسی می خواهیم ، پادشاهی نمی خواهیم» !!!
این دست باورها برای مردمی که ۴۵ سال زیر سلطه مشتی ابله و بی شعور اسلامی بوده اند و آموزش ندیده اند چیز عجیبی نیست. مردمی که به جای آموزش درست و مدرن ، اراجیف و خزئبلات اسلامی اعراب ۱۴۰۰ سال پیش صحرای حجاز در مغزشان فرو رفته که در جهان امروز هیچ جایگاهی ندارد. اما از سوی دیگر به لطف اینترنت و چرخش آزاد اطلاعات، انتظار می‌رود مردم خود تلاش کنند اطلاعات درست و مفید بدست آوردند و تصمیم درست و منطقی در هر زمینه ای بگیرند و فرزندان خود را هم آموزش دهند.
در مورد سیستم پادشاهی پارلمانی باید این را دانست که بیشتر کشورهای دمکرات جهان، جمهوری نیستند بلکه پادشاهی پارلمانی هستند از جمله دانمارک ، نروژ ، سوئد، هلند، بریتانیا ، استرالیا ، کانادا ، نیوزیلند ، بلژیک و... که شاه یا ملکه قدرت سیاسی محدودی دارد و پارلمان تصمیم می گیرد.
در این ویدیو یک شخص بی طرف که ویدیوهای فلسفی در یوتوب می گذارد به این نکته پرداخته که آیا پادشاهی ( پارلمانی) با دمکراسی همخوانی و سازگاری دارد و اصلا دمکراسی چیست ؟!
https://youtu.be/OmJxXhPZ0no?si=VwIRaLMBVmed2JL8در نقد این ویدیو :
اگر نهاد پادشاهی لزوما عامل خوشبختی بسیاری از کشورهای پادشاهی نشده چرا فرانسه مهد جمهوری یا آلمان و آمریکای فدرال و جمهوری در زمینه شاخص خوشبختی،دمکراسی و آزادی نسبت به کشورهای دارای سیستم پادشاهی پارلمانی عقب تر هستند؟
حتما خود نهاد پادشاهی یک عامل مهم در خوشبختی یک ملت است.
در زمینه خطر دیکتاتور شدن شاه یا ملکه :
ساز و کار قانونی و قانون اساسی در تعیین اندازه و وظایف شاه یا ملکه تکلیف را روشن خواهد کرد و در صورتیکه شاه یا ملکه از اندازه و حد خود فراتر روند، پارلمان وارد می شود.
نکته دیگری که ایشان اشاره نکردند اما مخالفان پادشاهی پارلمانی بیان می کنند :
دربار و شاه یا ملکه خرج دارند ، از مالیات مردم پرداخت می شود و این خرج اضافه است !
باید دانست که کاخ الیزه و کاخ سفید خرجش اگر از دربار بریتانیا یا دربار دیگر کشورهای پادشاهی بیشتر نباشد کمتر هم نیست. دربار درآمد دارد از راه گردشگری و بازدید همگانی، چه مردم بومی چه گردشگران خارجی اما جای زندگی رییس جمهور کشورها معمولا بر همگان باز نیست.گذشته از این دربار در کنار درآمد زایی ،مالیات می پردازد.
هر کشوری چه دربار داشته باشد چه جایگاه و مکان زندگی رییس جمهور یا نخست وزیر ، خرجش از مالیات مردم پرداخت می شود بنابراین فرقی ندارد چه سیستمی در یک کشور وجود داشته باشد ، مردم باید خرج آنرا بپردازند.
نکته دیگر :
شاهزادگان در کشورهای پادشاهی در امور نیکوکاری ، خیریه و اجتماعی فعال هستند در حالیکه در کشورهای جمهوری فرزندان رییس جمهور دنبال کار و زندگی شخصی خود هستند و گاهی درگیر فساد و خلافکاری مانند هانتر بایدن پسر جو بایدن رییس جمهور آمریکا که معتاد به کوکائین شد و پرونده در دادگاههای آمریکا به دلیل پنهان کردن مصرف مواد مخدر هنگام خرید اسلحه دارد و ماجرای جنجال برانگیز لپ تاپ او .
در مفهوم فرهنگی و اجتماعی بویژه در خاور میانه:
هیچ کشور آزاد و دمکراتیک جمهوری در خاور میانه وجود ندارد ( بجز اسراییل که سیستم پارلمانی دارد و رییس جمهور نقش تشریفاتی دارد ) در حالیکه کشورهای عربی خلیج فارس که سلطنتی یا شیخ نشین هستند مانند امارات ، قطر ، بحرین و کویت و سیستم پادشاهی پارلمانی ندارند، در زمینه اقتصادی و رفاه اجتماعی به مراتب جلوتر هستند تا کشورهای جمهوری مانند ترکیه، عراق ، سوریه، لبنان و ایران آخوند زده!
جمهوری هم می تواند دیکتاتوری و غیر دمکراتیک باشد مانند ترکیه، عراق ، لبنان ، روسیه ، چین ، کوبا ، ونزوئلا، بلاروس و...
برای ایران به عنوان یک کشور کهن و تاریخی و با توجه به تنوع قومی ، فرهنگی ، زبانی و دینی ای که دارد سیستم پادشاهی پارلمانی بهتر از جمهوری کار می دهد و ما را به یک دمکراسی مدرن و سکولار نزدیک می کند وگرنه جمهوری باشد ته اش ترکیه و روسیه خواهد بود نه چیزی بهتر و فراتر ! با این حال ، تصمیم با مردم است که در یک همه پرسی به نوع حکومت آینده رای خواهند داد ، همه پرسی ای که از روی آگاهی و دانش و مناظره باشد نه بر پایه دروغ پراکنی و تبلیغات گمراه کننده!
ایران و افغانستان زمانیکه سیستم پادشاهی داشتند در چه وضعی بودند و وقتی جمهوری شدند چه بلایی سرشان آمد؟ چند بار دیگر باید آزمود، امتحان پس داد و در چاه نادانی و گمراهی افتاد؟
نه می توان نسخه فدرالیسم و جمهوری آمریکا و آلمان را برای ایران پیچید و نمی توان گفت پادشاهی ایرانی برای آمریکا یا آلمان جواب می دهد. هر کشوری تاریخ ، فرهنگ و تمدن خودش را دارد و یک مسیر تاریخی را به روش های کاملا متفاوت سپری کرده است.
