📜بار دیگر اسلام سیاسی را از داخل کمد در بیاوریم چه گونه در دوران پسا آتش بس میتوان به رهایی منطقه از اسرائیل، امیدوار ماند؟ ✏️مصطفی نوذری بخش 2/2 🔸ساحت نظامی، پروژه جهان اسلام گرایی را هم در میدان، هم در ذهن و حتی در ساحت زبان نیز قبضه کرد. به این معنا که امروزه سوژه حزب اللهی هنگام سخن گفتن از فعالیت های برون مرزی انقلاب اسلامی، نمیتواند بدون عباراتی شامل «موشک» «فتح یک نقطه» «سقوط فلان روستا»، «تاریخ پاسخ نظامی بعدی ما» و مواردی مانند آن به مسئله فکر کنند. انگار نه انگار که در خاورمیانه و معادلاتش، چیزهایی دیگری مانند مدرسه، مطبوعات، هنر، احزاب متکثر سیاسی، افکار عمومی، بخش خصوصی و مواردی مانند آن وجود دارد. 🔸 سوژه حزب اللهی توسط ادبیات نظامی احاطه شده و از این حصار بیرون نمی آید. 🔻جمع بندی 🔸اما حالا که میبینیم محور مقاومت پشت مرزهای تشیع متوقف شده، حالا که دوباره دارند معارضین سوری را بر سر ما علم میکنند، حالا که میبینیم آزاد کردن تمام توانمان از یمن تا تهران و لبنان، به اندازه رویایی با این اژدهای هفت سر هفتاد ساله نیست؛ حالا وقتش است که به حکم آن آیه انجیل «از در تنگ داخل شویم». برویم و آن گزینه سخت تر را، همانی که دهه شصت آن را دور انداختیم، دوباره از کشوی خاک خورده تاریخ در بیاوریم و دنبال احیای سوژه جهان اسلام گرا برویم. دنبال خیزش از پایین. دنبال نهضت. 🔸سوژه حزب اللهی که به پیکر خون آلود خاورمیانه 2024 نگاه میکند باید از خودش بپرسد که چرا در لندن تظاهرات 500 هزار نفری شد ولی در خیابان های مصر و ریاض نشد. چه سازوکار استعماری ای در پشتیبانی از حکومت های سیاسی دست نشانده، در مدارس، در روشنفکران، در شیکه های اجتماعی و کل فرایند بازتولید نسل جدید جهان اسلام وجود دارد که این چنین ما را در برابر بزرگ ترین لکه ننگ معاصرمان- اسرائیل- مستاصل و عقیم میکند؟ و در نهایت باید بار تغییر اجتماعی از پایین را روی دوش خودش احساس کند. 🔸باید به جای غیرمسئولانه ترین پرسش روزمره این روزها که «کی میزنند و کی جواب میدهند» برگردد و به برنامه درسی مدارس منطقه فکر کند. به مدارس خصوصی لاکچری عراق و ترکیه و خلیج. به همان جایی که نقطه نجس فردگرایی و رویای موفقیت فردی در ذهن پولدار های مذهبی بسته میشود. به روشنفکران نسل جدیدی و وعاظ جوان اینستاگرامی جهان عرب که همه شان در آمریکا مهندسی خوانده اند و حالا دارند تفسیر دین میکنند. تفسیری از دین که بیش از هر لحظه ای به روانشناسی موفقیت، به فردگرایی و به بازار نزدیک است و اسلامش هیچ چیزی از نگرش انتقادی به غرب، عدالت یا مسئولیت و رویای تغییر اجتماعی ندارد. باید برگردد و دوباره به انقلاب در مصر فکر کند. لحظه ای را تخیل کند که یک ائتلاف منطقه ای چند بازیگره علیه اسرائیل شکل گرفته باشد. 🔸باید برگردیم و زیر میزی که رویش چیزی جز نهادهای بوروکراتیک و هویت گرایی شیعی نمانده، با چراغ قوه دنبال سوژه اسلامگرا بگردیم و برای زنده کردن آن پیکار کنیم. این بار پیکاری سخت تر از دهه شصت. سخت تر از روزهایی که حداقل ایدئولوژی چپ در جهان رونقی داشت و میشد این مفاهیم اصیل دینی را به یک سنت پذیرفته شده جهانی دیگر نیز متصل کرد. حالا اما باید روی پای خودمان بایستیم. ماییم و ارزش های اجتماعی دینمان و جهانی که زبان هر نقطه اش تنها فردگرایی است و همسویی با نظم جهانی و استارتاپ و بیزینس و یک اتم منفعت جو. 🔻باید بار دیگر اسلام سیاسی را از توی کمد در بیاوریم... https://t.center/TheNarrrowGate