«مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْحَشْرِ لَمْ یَبْقَ جَنَّهًْ وَ لَا نَارٌ وَ لَا عَرْشٌ وَ لَا کُرْسِیٌّ وَ لَا الْحُجُبُ وَ لَا السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ لَا الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ الْهَوَاءُ وَ الرِّیحُ وَ الطَّیْرُ وَ الشَّجَرُ وَ الْجِبَالُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ الْمَلَائِکَهًُْ إِلَّا صَلَّوْا عَلَیْهِ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ وَ إِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَوْ فِی لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً.» رسول خدا صلوات الله علیه: هرکس سوره‌ی حشر را بخواند، بهشت و جهنّم، عرش و کرسی و حجاب‌ها و آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌های هفت‌گانه و هوا و باد و پرندگان و درختان و کوه‌ها، خورشید و ماه و ملائکه بر او درود می‌فرستند و برای او طلب استغفار می‌کنند و اگر در روز و یا شب بمیرد، شهید است. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۷۸  وسایل الشیعه، ج۶، ص۲۵۷