چه موضوع ای زیبا تر از آن است
که از غم ها و دردهای مان در این سالیان دراز بگوییم
و دست به کاری بزنیم تا فردایی روشن را بتوانیم برای همه به ارمغان بیاوریم
پس بیاییم برخیزیم!
مردمی که به دیدنِ جاری شدنِ خون عادت کردهاند
خیلی زود یاد میگیرند...
«از تمام کسانی که در این ۹۵ روز، خیابانهای ایران را خالی نگذاشتند؛ خانواده جانفدایانِ آزادی، خانواده دستگیرشدگان و از هر کس که در دل، نفرت و خشم از بیداد را کنار رویای آزادی و برابری جای داده، دعوت میکنیم که به ما بپیوندند و در این شب، همنوای ما شوند تا با هم از این سیاهی گذر کنیم و با قلبی امیدوار و گرم، روشنای بهار آزادی را به شبهای تیره و سرد زمستان بکشانیم. گوش بسپارید که ما از پشت میلههای زندان، صدای بلند سرودهایمان را به شما میرسانیم و در انتظار خواهیم بود تا صدای رسای شما نیز از روی دیوارهای زندان به ما برسد. میرسد، میرسد. میدانیم.»
#زندان_قرچک_ورامین(،جایی است که شاید اهالی دربندش بیشتر ازبقیه انسانها،قدر نور و آزادی را میدانندوهمه در جستجوی گمشدهای به نام زندگی هستند.زندان قرچک دارای۱۲بندومحل نگهداری حدود هزار زندانی زن با اتهامات مختلف است.متهمان و #زندانیان_سیاسی نیزبدون رعایت اصل تفکیک جرایم به منظورفشاربیشتربه این زندان منتقل میشوند.دراین زندان کودکان کمترازدوسال نیز در کنارمادرانشان حضور دارند.روزانه حدود۱۵نفر به زندان زنان واردمی شوند. زندان زنان شهرری در بیابانهای حوالی شرق تهران واقع شده که موقعیت جغرافیایی این زندان،شرایط راعملاً برای ملاقات خانوادههای زندانیان باآنها دشوار میسازد.نبودامکانات اولیه رفاهی،مشکل سیستم فاضلاب زندان،آب شورو قطعی مداوم آب شیرین در فصل گرما،کمبودامکانات پزشکی وبهداشتی به ویژه پس ازشیوع ویروس کرونا، عدم اعزامهای پزشکی وتراکم بالای زندانیان موجب بروز مشکلات عدیده برای آنان شده است.همچنین کیفیت بسیاربد غذای زندان وشیوع وتوزیع موادمخدرمشکلات را دوچندان کرده است.بااین حال رسانه هاباانتشارتصاویرو مطالبی که آنچنان تطبیقی بایک روزعادی دراین زندان ندارد،سعی درمرفه نشان دادن وضعیت فضای مذکوررادارند.