چه موضوع ای زیبا تر از آن است
که از غم ها و دردهای مان در این سالیان دراز بگوییم
و دست به کاری بزنیم تا فردایی روشن را بتوانیم برای همه به ارمغان بیاوریم
پس بیاییم برخیزیم!
مردمی که به دیدنِ جاری شدنِ خون عادت کردهاند
خیلی زود یاد میگیرند...
فرهنگیان عزیز، مردم شریف ایران، نهادهای حقوق بشری؛
همچنانکه مستحضرید طی سالیان متمادی معلمان کشور در بدترین شرایط اجتماعی و اقتصادی، علیرغم تحقیر دولتهای مختلف و بیتوجهی به خواستههای برحقشان هرگز نسبت به آموزش و تحصیل آیندهسازان کشور کوتاهی نکردەاند و علیرغم شرایط بد اجتماعی و اقتصادی و سقوط ارزشهای اخلاقی و انسانی در جامعه به واسطه کالایی شدن آموزش و اکثر مناسبات انسانی، این معلمان بودند که از بسیاری از آرزوهای خود چشمپوشی کرده و در نهایت دلسوزی و همدلی و همفکری با خانوادەها تلاش نمودەاند تا زمینه رشد و پیشرفت فرزندان آنها را فراهم سازند. معلمان فارغ از هر نوع وابستگی حزبی، سیاسی و طبقاتی خطر کالایی شدن آموزش را هشدار داده و آن را در راستای انحطاط هویت اجتماعی دانشآموزان و طبقاتی شدن جامعە دیده و با دادن هزینەهای فراوان علیه این بیعدالتی و ستم آشکار طغیان کردە و کوشیدهاند دست سودجویان کالاییسازی آموزش را از این امر حیاتی کوتاه نمایند. آنها همچنین هموارە با تمام وجود در برابر سیاستزدگی آموزش موضع گرفتە و نسبت بە پیامدهای آن هشدار دادەاند. در سنوات اخیر هم بە دنبال گسترش فضای امنیتی و پلیسی در مدارس معلمان و فعالان صنفی از کیان مدرسە و جان و روان دانشآموزان دفاع کردند. اما متاسفانە نهادهای امنیتی و مسولان آموزش و پرورش بە جای تکریم آنها کمر همت بە حذف و سرکوب این معلمان دلسوز و شرافتمند بستەاند. بە طوری کە هر روز از گوشەای و شهری خبر انفصال و اخراج معلمی محبوب و حقطلب بە گوش میرسد. این اتفاقات در حالی مکرر تکرار میشود کە معلمان همواره بیان داشتەاند؛ بهترین راه نجات آموزش و پرورش استفاده از نظرات و انتقادات معلمان منتقد میباشد که بر اساس تعهد انسانی و اخلاقی در صدد توسعە آموزشهای ایدهآل بر اساس اصول انسانی و قانونی هستند و با نقدهای سازندهی خود در تلاشند آموزش را از انحرافات ساختاری و محتوایی که عامل عقب ماندگی فرهنگی و اجتماعی است برهانند. اگر اندک تدبیری در اندیشە دولتمردان و متولیان امر میبود میبایست به جای لجبازی، تهدید و تعرض به این معلمان منتقد و خوشذوق از ایدهها و افکار آنان در جهت بهبود وضعیت آموزش و پرورش بیمار کشور بهره جسته و زمینه رشد و ترقی کشور را فراهم میکردند. متاسفانە این روند نامیمون در دانشگاههای کشور هم شدت و حدت بیشتری گرفتە است. در حالی کە بسیاری از اساتید توانمند و محبوب زیر تیغ تهدید حراستها و نهادهای امنیتی هستند و عدەای از این فرهیختگان در دانشگاههای تهران، کردستان، علامه و... اخراج شدە یا در شُرُفِ اخراج قرار دارند، افراد دیگری که هیچ سنخیت و صنمی با ساحت علم و آموزش ندارند وارد دانشگاهها شدهاند، که این مسئله در آینده نزدیک به شکلگیری یک بحران عظیم در دانشگاه و جامعه منجر خواهد شد.
انجمن صنفی معلمان کوردستان دست درازی دولت به معیشت و استقلال شغلی معلمان و اساتیددانشگاه را برنتابیده، شدیداً آن را محکوم مینماید و خواستار پایان دادن به این رویه پَلَشت و وقیحانه است. همچنین اعلام میدارد؛ در آستانە بازگشایی مدارس و دانشگاەها انتخاب و انجام هر نوع کنشی برای مقابلە با این برخوردهای خودسرانه با معلمان و اساتید دانشگاە را برای خود محفوظ و روا دانستە و عواقب آن را متوجە مسئولین و آمران این تصمیمات سفیهانه و سخیف میداند.
انجمن صنفی معلمان کوردستان (مریوان و سروآباد، دیواندره، سنندج و کلاترزان، سقز و زیویه) ١٧ شهریورماه١٤٠٢