يك بار علي بن ابيطالب-رضی الله عنه- در حال سخنراني پرسيد: «اي مردم! چه كسي شجاعتر و دليرتر است؟» مردم گفتند: «شما، اي امير مؤمنان!» فرمود: «من، با هر كس كه جنگيدهام، شكستش دادهام؛ اما شجاعترين مردم، ابوبكر-رضی الله عنه- است. ما براي رسولخدا-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- سايهباني درست كرديم و گفتيم: چه كسي حاضر است با رسولخدا-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- بماند تا مشركي، به آن حضرت-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- حمله نكند؟ به خدا سوگند تنها ابوبكر-رضی الله عنه- براي اين كار قدم پيش نهاد و شمشيرش را از نيام بيرون كشيد و بالاي سر پيامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- ايستاد و هر مشركي را كه به پيامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- نزديك ميشد، دور ميكرد؛ پس ابوبكر-رضی الله عنه-، شجاعترين مردم است.» علي-رضی الله عنه- افزود: «من، ديدم كه قريشيان، رسولخدا-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- را درميان گرفته بودند و اين ابوبكر-رضی الله عنه- بود كه به شدت از آن حضرت-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- دفاع ميكرد و آنان را از ايشان دور ميراند. قريشيان به پيامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- ميگفتند: تويي كه خدايان را منكر شدهاي و به جاي اين همه معبود، به خداي واحدي معتقدي؟! در آن هنگام تنها ابوبكر بود كه به آن حضرت-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- نزديك شد و در حالي كه گفتهي مؤمن آل فرعون را بر زبان داشت، روياروي مشركان ايستاد و آنان را از پيامبر-صلی الله علیه وعلی آله وسلم- دور كرد. حال، شما را به خدا سوگند ميدهم كه مؤمن آل فرعون، بهتر است يا ابوبكر؟» مردم، ساكت بودند و چيزي نگفتند. علي-رضی الله عنه- فرمود: «قسم به خدا، اگر تمام زمين از امثال مؤمن آل فرعون پر شود، يك لحظهي ابوبكر-رضی الله عنه- از همهي آنها بهتر است. زيرا مؤمن آل فرعون، ايمانش را پنهان كرده بود؛ اما اين مرد (ابوبكر)، ايمانش را آشكارا بيان كرد».