[Forwarded from مملکته]
امروز خانوادههای
#دادخواه توی فضای مجازی یه گفتگو داشتند که به محض اینکه فایل صداش به دستم رسید منتشر میکنم. بخشهایی از این گفتگو، حرفهای مادر
#پژمان_قلیپور بود که در آبان ۹۸ کشته شد.
گفت:
«مادر مصطفی کریمبیگی اومد دیدنش با قاب عکس مصطفی و گفت مصطفی رو ده سال پیش کشتن. من نمیخوام مادرهای دیگه رو قاب به دست ببینم. من نمیخوام چند سال دیگه با قاب عکس
پژمان برم خونه یه مادر دیگه بگم
پژمان رو چند سال پیش کشتن.»
«شما فک میکنید یه نفر رو کشتین. نه. یه خونواده رو کشتین. یه خونواده رو نابود کردین. ما دلمون پر از درد و خشمه. من ۱۸ ماهه دارم میگم قاتل بچه من رو نشون بدین. قلب بچه من سوراخ شده. عروسی پسر بزرگترم رو عزا کردید. من چطوری میتونم آروم باشم؟»
«ما با زحمت و آبرو زندگی کردیم. ما فقط دنبال این بودیم بچه سالم تحویل جامعه بدیم. چه کردن با بچههای سالم ما؟ کل بچههای آبان رو بگردین یه بچه ناسالم پیدا نمیکنید. همه گل.»
« اگه این حکومت قرار بود اصلاح بشه، تا الان شده بود. چند هزار جوون دیگه تو قبرستون بخوابن، اصلاح میشن؟ یه عدد به ما بدن، ما بدونیم.»
«روی مزار پسرم دوربین گذاشتن تا از کسانی که برای مراسمش میان فیلم بگیرن. از سنگ مزار بچهی من هم میترسید.»
«تا اون روز، همه چیز
پژمان، تاج بود، تاج همهی زندگی ما بود، خط قرمزمون بود، اینجوری بزرگشون کردیم که عاشق این تیم باشنن. حالا بازیکنان استقلال کجان؟ کدومشون سراغ
پژمان رو گرفتن؟»
«کمک من کنید من دادخواهی کنم. صدای ما مادرها باشید. من به
پژمان قول دادم تا عمر دارم صداش باشم...»