تخت جمشید

برای مریم اکبری

دلنوشته #لیلا_حسین‌زاده برای زندانی سیاسی #مریم_اکبری_منفرد
صبح بیدار میشم و با خودم میگم یعنی مریم اکبری منفرد الان داره همون قدر نوجوانانه میخنده توی بند؟
مطمئنم میخنده با هر سطح رنج و محرومیت، مطمئنم استوارتر از دیروز و پارساله. زنی که حالا داره سال پانزدهم حبس بی مرخصیش تموم میشه.
زنی که یاد صدای خنده اش توی زندان آدم رو شرمگین میکنه که از سختی و رنج خسته بشه.زنی که از پشت بلندترین دیوارهای زندان، الهام بخش آزادی و ایستادگی.
من از یادت نمی‌کاهد مریم، یادت تعهد به مقاومت شادانه با وجود هر دشواریه.

🤩 صبح بیدار میشم و با خودم میگم یعنی مریم اکبری منفرد الان داره همون قدر نوجوانانه میخنده توی بند؟
مطمئنم  میخنده با هر سطح رنج و محرومیت، مطمئنم  استوارتر از دیروز و پارساله. زنی که حالا داره  سال پانزدهم حبس بی مرخصیش تموم میشه.
زنی که یاد صدای خنده اش توی زندان آدم رو شرمگین میکنه که از سختی و رنج خسته بشه.زنی که از پشت بلندترین ترین دیوارهای زندان، الهام بخش آزادی و ایستادگی.
من از یادت نمی‌کاهد مریم، یادت تعهد به مقاومت شادانه با وجود هر دشواریه.

لیلا حسین زاده برای #مریم_اکبری_منفرد

‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‏

شصت و چهار تن از زندانیان سیاسی و فعالین زن، با نگارش بیانیه ای نسبت به سال ها حبس بدون مرخصی #مریم_اکبری_منفرد اعتراض کردند و خواستار آزادی بی قید و شرط این زندانی سیاسی شدند.

دراین بیانیه آمده است: "او یکی از قدیمی ترین زنان زندانی سیاسی ایران و یادگار و بازمانده ی خانواده ای است که به عنوان کوچکترین عضو آن از سنین کودکی شاهد زندان، شکنجه و اعدام اعضای خانواده خود بوده است. یک خواهر و سه برادر او بی اینکه به مرگ محکوم شده باشند یا تحت شکنجه کشته و یا اعدام شدند. او همچنین شاهد حبس و جوانمرگ شدن مادر داغدارش نیز بوده است و در تمامی این سال ها همواره با اعمال انواع فشارها و محدودیت ها مواجه بوده؛ همانند محرومیت از حتی یک روز مرخصی!"

زنان معترض در این بیانیه "بازداشت و محکومیت مریم اکبری منفرد به ۱۵ سال حبس، عدم برخورداری این زندانی از امکان اعزام به مرخصی، تبعید او به زندان سمنان و محکومیت مجدد وی به سه سال زندان در نتیجه پرونده سازی در دوران حبس" را ظلم مضاعف به مریم اکبری منفرد و خانواده وی دانستند و خواستار پایان دادن به این رویه شدند.
https://iranhrs.org/

🔴زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد با پنج اتهام جدید از سوی قضاییه جلادان مواجه شد

🔴زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد که در آستانه چهاردهمین سال حبس بدون مرخصی خود در سمنان قرار دارد، با پنج اتهام جدید از سوی قضاییه جلادان مواجه شد.

🔴بنا بر گزارشها، وی روز شنبه این هفته از سمنان به دادسرای رژیم منتقل و پس از تفهیم پنج اتهام به زندان سمنان بازگردانده شد.

🔴اتهامات جدید قضاییه جلادان به زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد عبارتند از: تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی علیه امنیت نظام، نشر اکاذیب، توهین به خامنه‌ای، تشویق مردم برای برهم زدن نظم عمومی.

✍️#مریم_اکبری_منفرد قدیمی ترین زندانی سیاسی زن محبوس در زندان اوین وارد چهاردهمین سال حبس خود شد.
در چهارده سال گذشته هرگز به مریم مرخصی نداده اند، حتی در زمان جراحی دخترکوچکش.

🔴 #مریم_اکبری_منفرد قدیمی ترین زندانی سیاسی زن محبوس در زندان اوین وارد دوازدهمین سال حبس خود شد.
در یازده سال گذشته هرگز به مریم مرخصی نداده اند، حتی در زمان جراحی دخترکوچکش.

مریم اکبری منفرد وقتی بازداشت می شد دخترش چهارساله بود و اکنون پانزده ساله.

مریم اکبری منفرد یک برادر و خواهرش در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ اعدام شده‌اند، و دو برادر دیگرش را در جریان اعدام‌های وحشیانه دهه ۶۰ از دست داده است.

🕊#مریم_اکبری_منفرد زندانی سیاسی که ۱۲ سال است در زندان که حتی یکروز به مرخصی نیامده

🗣🥀 «تابستان داغ است، درست مثل #تابستان۶۷، همین قاتلان هم بودند!
آن روز در کسوت هیأت مرگ و امروز در کسوت رئیس جمهور! دوباره خونریزی و کشتار!
اگرچه روی دریای خون عزیزان ما به مسند می‌رسند، اما توفان #دادخواهی، کاخشان را ویران خواهد کرد.»

مقاله ای به قلم گلرخ ایرایی در باره زندانی سیاسی مقاوم مریم اکبری منفرد و رنجی که آخوندها به او و خانواده اش تحمیل کرده اند.
زهرا که در شب بازداشتِ مادر یازده ساله بود بزرگ شد و برخلاف میل مادر به خاطر فشارهای زیادی که در این سالها بر آنان وارد شد لب به اعتراض گشود. او از رنج های ده ساله میگوید. رنجی که افق پایان اش پیدا نیست.

زهرا مقاوم و با سری بلند در قسمتی از صحبت اش می گوید: "مطمئنم مادر من در سمت درست تاریخ ایستاده است. مطمئنم ظلم پایدار نمی‌ماند. پس از ده سال زندان، هر روز که می‌گذرد ما هم مثل مادرمان قوی‌تر می‌شویم."

زهرا جعفری در اعتراضِ خود به بخشی از رنج این سالیان می پردازد.
او از شبی می گوید که خواهر کوچک اش (سارا) که در زمان بازداشتِ مادر کمتر از سه سال سن داشت زیر تیغ جراحی بود و حتا یک شب همراهیِ مادر را از او دریغ کردند. دختر کوچکی که پیشتر در روز اول مدرسه نیز با وجود توقیفِ سند و طی شدن مراحل قانونیِ وثیقه، نتوانست مادر را حتا برای چند ساعت در کنار خود داشته باشد.
این توقیفِ سند که چند سال پیش، بیش از یک میلیارد توسط کارشناسان دادگستری برآورد مالی شد و دو سال در توقیف قوه قضائیه بود هرگز به مرخصی مریم منجر نشد.

مریم ده سال است که بی وقفه از همسر و سه دختر خود دور است و بدون توضیح مشخصی از مرخصی که طبق قوانین جمهوری اسلامی حق زندانی ست و بسیاری از زندانیان سیاسی در سالهای اخیر از آن بهره برده اند؛ محروم بوده است. قوانینی که مسئولین فعلیِ کشور در محافل بین المللی مدعیِ آن هستند و بر مبنای آن خود را مقید به رعایت حقوق بشر معرفی می کنند.

وی بر این مسأله نیز تأکید دارد که تا کنون سه بار اعاده دادرسی مادرش در دیوان عالی کشور رد شده است و این در حالی ست که با توجه به عنوان اتهامی و قوانین جدیدِ مصوب سال نود و دو می بایست مریم سالها پیش از زندان آزاد می شد. اما قوانین جاری در مورد این زندانی سیاسی اعمال نشد و چراییِ آن نیز مشخص نیست.

زهرا از ممنوعیت ها و محرومیت ها و اختلال هایی که در این سالها در ملاقات شان پیش آمد می گوید و از تفتیش بدنی سخت گیرانه و از سردرگمی و انتظاری که در سالن ملاقات محکوم به تحمل آن بودند. از نیمه کاره ماندن ملاقات هایی می گوید که دلیل آن را پایان ساعت اداریِ زندان اعلام می کردند.
ملاقات های این کودکان با مادرشان همیشه زیر دوربین توسط مسئولین رصد میشده و در عین حال مأمورانِ همیشه معذور! اطرافشان پرسه می زدند.
زهرا از مدت کوتاه تلفن هایی می گوید که حتا به احوالپرسیِ معمول هم نمی رسد.
بند زنان زندان اوین سالها محروم از تلفن بوده و این تلفن های گاه و بیگاه نیز مدتی ست که برقرار شده است. تماس های نامرتبی که معمولا با اخلال همراه است.

#مریم_اکبری_منفرد هرگز اجازه نداد جهت پیش برد مقاصد سیاسی اش از فرزندانش استفاده ابزاری شود و هرگز از فرزندان خود جهت تحریک اذهان عمومی و جلب عواطف استفاده نکرد. این وجهِ تمایز مریم با دیگر زندانیانی ست که بدونِ در نظر گرفتن حقوق فرزندانِ خود از تصاویر و عنوان آنها جهت پیشبرد مقاصد سیاسی یا دست یابی به آزادی استفاده ابزاری می کنند.

زهرا جعفری دختر مریم در همین راستا تاکید کرد: «مادر من اصلا دلش نمی‌خواست که ما در سنین پایین وارد مسائل سیاسی شویم اما آن‌قدر به ما فشار وارد می‌کنند که مجبوریم اعتراض کنیم.»

مریم اکبری منفرد ده دی سال هشتاد و هشت بازداشت شد و خانواده وی تا پنج ماه از وضعیت و محل نگهداریش هیچ اطلاعی نداشت. وی در چهل و سه روز بازداشت در سلول انفرادی از حق ملاقات و داشتن وکیل محروم بود. او وکیل مدافع تسخیری خود را برای اولین بار در روز دادگاه ملاقات کرد.

مریم اکبری منفرد در خرداد ماه هشتاد و هشت پس از محاکمه‌ای که به گفته‌ی عفو بین‌الملل به شدت ناعادلانه بوده، توسط دادگاه انقلاب تهران به اتهام محاربه به پانزده سال زندان محکوم شد.

به گفته‌ی این سازمان حقوق بشری، این زندانی عقیدتی در سال نود و پنج به دلیل طرح یک شکایت که در آن خواهان انجام تحقیقات رسمی در مورد کشتار جمعی مخالفان سیاسی زندانی در تابستان سال شصت و هفت از جمله خواهر و برادرش شده بود، با برخورد تلافی‌جویانه مواجه شده و از حق دسترسی به خدمات درمانی و ملاقات با خانواده محروم شد.

سه برادر و یک خواهر مریم اکبری منفرد در دهه شصت در ایران اعدام شده‌اند.

عفو بین‌الملل پیش از این بارها خواستار آزادی فوری و بی قید و شرط مریم اکبری منفرد شده است.

نامه #مریم_اکبری و #گلرخ_ایرایی به مناسبت سالگرد قتل عام ۶۷ گرمای تلخ مرداد ماه: … حفاظت از تاریخ دهه شصت که بخشی از تاریخ #ایران است وظیفه‌ی هر ایرانی است و باید با بررسی این دهه و محاکمه آمران و عامران آن در دادگاه خلق از تکرار جنایت جلوگیری شود. #تابستان_خونین

نامه #مریم_اکبری و #گلرخ_ایرایی به مناسبت سالگرد قتل عام ۶۷ گرمای تلخ مرداد ماه: … حفاظت از تاریخ دهه شصت که بخشی از تاریخ #ایران است وظیفه‌ی هر ایرانی است و باید با بررسی این دهه و محاکمه آمران 👇👇

‍ (https://attach.fahares.com/ZkQMl9avLqADXiH6AV60Xg==)

🔷پرغرور و شعله ور دادخواه خون خواهر وبرادرانم هستم

جوابیه زندانی سیاسی مریم اکبری به قاضی بیدادگری که از عفو سخن گفت
مریم اکبری منفرد زندانی سیاسی محبوس در بند زنان اوین که در بیدادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی به تحمل ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شده بود وی که از خانواده قربانیان اعدام های زندانیان دهه شصت است در واکنش به اظهار نظر قاضی صلواتی که احتمال داده بود او در لیست “عفو” شدگان قرار گرفته باشد نامه ای سرگشاده نگاشته است. خانم اکبری منفرد در این نامه تاکید کرده است “پر غرور و شعله ور با دلی سرشار از نشاط بعد از ۹سال زندانی که تک تک لحظه هایش را به آغوش می کشم نه تنها دادخواه خون خواهر و برادرانم می باشم، نه تنها دادخواه تمام زندگی ام که از من به یغما بردید می‎باشم، بلکه دادخواه ۹ سال زندگی کودکانم که از آنها دریغ داشتید و لحظه های کودکانه شان را به یغما بردید نیز هستم و خواهم بود. پس آن کس که در مقام بخشیدن و عفو دادن است من و هم وطنان همیشه در زنجیر هستیم.”
متن کامل نامه را بخوانید:
جامعه ایران در حال و هوای انقلاب بود و طلیعه ی اولین نوروز پس از انقلاب پدیدار می شد و خلافت اسلامی در تلاش بود که ماهیت استبدادی خود را زیر پرده دموکراسی پنهان کند( رفراندوم برای جمهوری اسلامی) و ارزشهای ضد تاریخی و ضد انسانی خود از زیر این پرده غوطه ورسازد. پس از آن بود که روزهای سیاه یکی پس از دیگری ظاهر شد.
در تاریخ زندگی ملتها حوادثی وجود دارد که تاثیر و ماهیت آنها گاه تا نسلها بعد امتداد می یابد. وقایع دهه ی شصت ، جنگ هشت ساله ایران و عراق، سربازهای یک بار مصرف، دانش آموزان یکبار مصرف میدانهای مین، اعدام رشیدترین فرزندان ایران نخستین ارمغان جمهوری اسلامی برای مردم ایران بود. در کنارجانها و سالهایی که از بین می رفت، زیر ساختهای جامعه هم در سراشیب انهدام سریع قرار گرفته بود، فاجعه ای که دهه ها پس از پایان جنگ هنوز هم عوارض ناشی از آن قابل لمس است.
دیوار اختناق و سرکوب هر روز بیش از پیش نمایان می گردید و ماهیت توتالیتر جمهوری اسلامی که همواره سعی می کرد تمامی هستی جامعه را به تملک خودش در بیاورد آشکارتر میگشت.در آن محیط تاریک که کمترین روزنه ای از آزادی و عدالت دیده نمی شد نسلی پیشتاز،نسلی که به تملک در آوردنی نبود ماهیت ضد انسانی و قرون وسطایی این حاکمیت را برملا ساخت. سلام بر شهیدان راه آزادی، شهیدان دهه ی شصت، شهیدان قتل عام ۶۷ که بذرهای اعتراض و مقاومت را در جامعه ایران فشاندند و چنان رستاخیز عظیمی برپا کردند که دنیا در مقابل عظمت آن سر فرود می آورد.
کشتار جمعی ۶۷ و پنهان کردن مزارها، مخفی کردن اسامی شهیدان. از سال ۵۹ زندانها و اتاقهای بازجویی با منطق انکار وجود قربانی تداوم و دوام یافته و در بیرون از زندانها نیز مقلدان رژیم این منطق را پرورش دادند تا جایی که وزیر امور خارجه دولت اعتدالی محمدجوادظریف وجود زندانی سیاسی و عقیدتی را در ایران انکار می‌‎کند، اما جنبش دادخواهی آن را به چالش کشید.
کشتار جمعی۶۷ بنیانی شد برای برقراری یک نظام اعدام و چرخه ی بی وقفه ی اعدام و اجرای آن تا به امروز؛ جمهوری اسلامی جز قتل و غارت و خون ریزی هیچ چیز برای ایران و ایرانی به ارمغان نیاورد؛ به یغما بردن ثروت ها و منابع کشور، بانک های ورشکسته، صندوق های بازنشستگی ورشکسته، سفره های خالی مردم، اقتصاد فلج شده کشور، انشقاق و شکاف موجود میان عوامل ساختار حاکمکه با گسست قراردادها و مناسبات تضادها عمیق تر می گردد.
در بحبوحه ی این همه افلاس و بدبختی که آغاز پایان خود را احساس کرده اند می خواهند با دریچه ی عفو سرپوش بگذارند به این همه سال ظلم و با فریب عفو پاک کنند آنچه را بر ملت ایران روا داشته اند.
آنچه در این مکتوب خلاصه مطرح کردم در جواب ابوالقاسم صلواتی بود که در آخرین مراجعه همسرم به ایشان گفته بود :”پیگیری می کند ببیند نام اش در لیست عفو است یا نه”
پر غرور و شعله ور با دلی سرشار از نشاط بعد از ۹سال زندانی که تک تک لحظه هایش را به آغوش می کشم نه تنها دادخواه خون خواهر و برادرانم می باشم، نه تنها دادخواه تمام زندگی ام که از من به یغما بردید می‎باشم، بلکه دادخواه ۹ سال زندگی کودکانم که از آنها دریغ داشتید و لحظه های کودکانه شان را به یغما بردید نیز هستم و خواهم بود. پس آن کس که در مقام بخشیدن و عفو دادن است من و هم وطنان همیشه در زنجیر هستیم.
با تمامی عشق و ایمانم، گرمترین درودهای خود را به شهدای راه آزادی ، شهدای قیام دی ماه آن گواهان صدق و فدا و پایداری تقدیم می‎کنم.
مریم اکبری منفرد – اوین-بهار۱۳۹۷. #مقاومت #زندانی_سیاسی #ایران #قیام #آزادی #شهدا #قتل_عام۶۷ #عفو #مریم_اکبری

Join 👉🆔 @khoroshtakhtjamshid
attach 📎