ما نیازمند پایه ریزی یک ادبیات جنسی سالم و مناسب برای آموزش به‌ کودکان هستیم. کاری که من سنگ بنای آن را با نامگذاری اعضای جنسی گذاشته ام. دو اسم فارسی، کوتاه، علمی، آسان و کمابیش مشترک میان انسان و جانداران دیگر که می‌توان حتا از آن برای آموزش آناتومی هم استفاده کرد. مادینک و نرینک. دقت کنید که این دو واژه جانشین عبارت طولانی و عربی «آلت تناسلی مونث و مذکر» شده است. خانواده‌ها ممکن است اسامی غیر رسمی و دلبخواهی مثل شومبول یا ناز را هم برای نامیدن اعضای جنسی کودکان خود استفاده کنند که منافاتی با این نامگذاری رسمی ندارد. هرچند اگر کم‌کم بتوان این اسم را جانشین کرد فهمیدنی‌تر و فراگیرتر خواهد شد و به توصیه روانشناسان در پرهیز از نامگذاری‌های سرخود عمل خواهد شد. خردسالان وقتی حوالی سه سالگی به تفاوت شکل اعضای خصوصی خود با خواهر، برادر، پدر یا مادر پی می‌برند، می‌پرسند چرا مال من با اون یکی فرق داره؟ یا این اسمش چیه؟ در پاسخ، باید به عامل تفاوت دو جنس در این یک عضو بدن اشاره کرد و اسم آن را به کودک گفت تا آموزش‌های مراقبتی بعدی آسان‌تر شود.