اين اصل بايد به عنوان يك معيار در نظرگرفته شود:
انسان باورمند غمگين است و
انسان دانا بي نهايت شاد.
انساني كه فقط باور دارد ابله، مرده،
در خود فرو رفته، بسته و متحجر است،
ولي انساني كه به دانايي رسيده است،
با عطر فراواني كه از وجودش بر
مي خيزد شكوفا مي شود.
او هميشه جاري است.
او هيچ وقت راكد نيست.
او هميشه تازه و با طراوت است.
بگذاريد مذهب طراوت و زندگي داشته باشد،
نه اينكه به باور تبديل شود.
#اشو#آواز سکوتص43
@smsu43