🔻فعالیت های دانشجویی در دو راهی
جامعیت و
تخصص(۱)
🔺ارائه توسط آقای محمد جواد میری در جلسه هفتگی فتیه
🗓نهم مرداد ماه 1398
💢 رهبری در دیدار رمضانی امسال به دانشجویان تاکید کردند که دانشجویان باید بر فعالیتهای تخصصی تمرکز داشته باشند و کار کیفی انجام دهند. عرصههای مختلفی را هم برای فعالیتهای فرهنگی و سیاسی ذکر میکنند. چالشی که ذیل این مطلب میتوان مطرح کرد دوراهی «
جامعیت» و «
تخصص» برای دانشجو است. دو مسئلهای که در نگاه اول، ممکن است قابل جمع به نظر نرسند.
🔷یک طرف این قضیه
جامعیت است. ما در نهایت به دنبال تربیت جامع هستیم و میخواهیم جنبههای مختلف شخصیت ما رشد پیدا کند. انسانهایی که تکبعدی رشد میکنند نمیتوانند با مسائلِ واقعی پیرامون هم درست برخورد کنند. در فضای دانشجویی هم تنوع موضوعات و حیطهها، این دغدغه و وسوسه را در انسان ایجاد میکند که به همه حوزهها ورود پیدا کند.
جامعیت، آفاتی هم دارد. یک آفت پراکندگی است؛ یعنی هر روز در نقطهای کار کردن و در واقع همه کاره و هیچ کاره بودن.
🔶 طرف دیگر قضیه هم
تخصص است. خیلیها از همان دوره دانشجویی دنبال این هستند که در یک حوزه خاص
تخصص پیدا کنند تا در آینده به وسیله این
تخصص، در جامعه کارآمدی داشته باشند و درواقع یک مزیت نسبی برای خود پیدا کنند. پیدا کردن این
تخصص هم در گرو دو ملاک است؛ اول نیاز جامعه و دوم مزیتهای شخصی فرد. اگر شخص بتواند وجه مشترک بین این دو را پیدا بکند میتواند انتخاب خوبی داشته باشد. از طرفی آفت
تخصص هم تکبعدی بودن است. تک بعدی بودنی که در نهایت باعث میشود ما از یک رشد متوازن فکری و شخصیتی محروم شویم.
🛑 پاسخ به این سوال در درجه اول تکنیکی نیست بلکه نگرشی است. اصل توجه و التفات به این نکته که ما باید هم
تخصص داشته باشیم و هم
جامعیت، مهم است و خودبهخود در مسیر به توازن ما کمک میدهد.
دوم این که مراقب باشیم در حوزه معرفتی و معنوی، دچار
تخصصگرایی نشویم. گاهی اشخاص با توجه به مزیتی که در خود احساس میکنند، به مرور چنان در آن فضای خاص غور (تامل) میکنند که نظام فکریشان بر اساس همان فضا دگرگون میشود. وقتی با آنها در مورد تحلیل مسائل صحبت میکنی طوری از منظر تخصصی خود صحبت میکنند که گویا تنها مسئله یا مهمترین مسئله امروز کشور همان است.
♨️ کسی که دارد در حوزه حجاب کار میکند، کلید همه مسائل را در این قضیه میبیند، کسی که دارد مطالبه سیاسی میکند همه چیز را از این منظر میبیند، کسی که در حوزه تولید علم مشغول است، فقط کار خودش را نجات بخش کشور میداند، و... . این ویژگی کم کم باعث میشد که ما به جای این که در مقام فکر جامع باشیم و در مقام عمل متخصص باشیم و تقسیم کار کنیم، در همان مقام فکر تقسیم میشویم و راهمان از هم جدا میشود. این منجر به تفکر انتزاعی هم میشود و بعد از آن دیگر تقسیم کار عملی هم نمیتوانیم انجام دهیم زیرا تقسیم کار زمانی معنا پیدا میکند که همه ذیل یک نقشه واحد و نگرش منسجم، تقسیم کار کنند.
#جلسه_هفتگی_فتیه#محمد_جواد_میری#دوگانگی_جامعیت_تخصص#سیاسی_اجتماعی@fetye_ir