بگذار برایت ساده بگویم: شعر زندگی من است اما شعرهایم همه من نیست. کاش دوباره ببینمت آنجا تکیه داده بر کلمات صمیمی و ساده و آشنا حتی در خم همین کوچه های دنیای مجازی. هرجا که کودک خاطره ای پرسه میزند و لی لی میکند میان چشم های قهوه ای ام.
چقدر شبیه توست چقدر شبیه کودکی من است این ترسهای بزرگسالی این شباهت های عمیق آشنا این جراحت بزرگ...
بگذار برایت بگویم : فرقی نمی کند در چه سنی روزگارت را نفس میکشی احساست که جوان باشد منتظر هر حادثه ای باش.