هر چقدر كمتر با آدم‌ها ارتباط دارم، كمتر فکر ميكنم، كمتر افسرده ميشم، كمتر استرس ميگيرم، بيشتر خودمو دوست دارم، از دنيا بيشتر خوشم مياد، بيشتر بهم خوش ميگذره. شايدم فقط یه درونگرای خستم.
یکی از اقای سلیمی پرسیده بود کی باید رها کرد؟ خیلی خوب گفته بود جایی که متوجه میشی داری تنهایی برای منافع دو نفر میجنگی. اونجا که میفهمی اونی که دچاره فقط تویی. جایی که میفهمی اشتراکات خیلی کمه و صرفا خاطره‌ها مونده.
