🍃🌺 عاشقانه شهدا
شهید همت
راوی همسر شهید
✒️#قسمت_نهمنزدیکی های صبح بود که شروع کرد به خواندن :
((تشنه ی آب فراتم، ای عجل مهلت بده.))
هیچ کس نمی دانست و نمی توانست حدس بزند که ابراهیم سال ها بعد، توی#جزیره_مجنون ، سرش را ترکش بزرگی کنار همین آب فرات قطع می کند.
بگذریم
رفتیم
#گلزار_شهدا همان جایی که الان خودش دفن است، کنار خاک یکی از دوستانش، رضا قانع.
🍃🌺 گریه امانش نمی داد. برام از تک تک آن بچه ها گفت. و این که چی سرشان آمد و چطور و کجا و با چی شهید شدند.
بعد راه افتادیم رفتیم قم. زیارتمان نیم ساعت طول کشید.
راه افتادیم رفتیم طرف کردستان. همان پاوه خودمان.
🍃🌺 شب بود.باران می آمد، ابراهیم در تمام مسیر کرمانشاه تا پاوه، هر جا که سنگری می دید و نیروهای بومی، پیاده می شد می رفت پیش شان، باهاشون حرف می زد، به حرف شان گوش می داد. آنها هم که انگار پدرشان را دیده باشند، از نبودن چند روزه او می گفتند و از سنگرهاشان که آب رفته بود و اذیتی که شده بودند و گلایه ها.
وقتی آمد نشست توی ماشین دیدم آرام و قرار ندارد، حتی گفت :تندتر برویم بهتر است.
تا پایمان رسید پاوه، مرا گذاشت توی همان ساختمان و اتاقی که با دوستانم در آن#
زندگی کرده بودم و خودش سریع رفت
#سپاه ، برای پیگیری سختی هایی که بچه‌ها داشتند در آن سنگرها می کشیدند.
فردا ظهر آمد گفت :امروز سمینار فرمانده های سپاه ست. باید سریع بروم تهران. اجازه می دهی؟
🍃🌺 رفت. ده روز بعد آمد. ما توی کردستان، اصلاً
#زندگی_مشترک نداشتیم.
فرصت نشد داشته باشیم. حتی در آن دو سال و دو ماهی که با هم#
زندگی کردیم.
و من روز به روز تعجبم بیشتر می شد. چون ابراهیم را آدم خشن می دانستم و حتی ازش بدم می آمد. اما در همان مدت کوتاه و بدون اینکه پیش هم باشیم بهم ثابت شد که ابراهیم چقدر با آن برادر همتی که می شناختم و ازش می ترسیدم، فرق دارد. یعنی حتی با تمام آدم هایی که می شناختم فرق دارد
ابراهیم که با چشم بسته راه می رفت و ما دخترها از تقوای چشمش حرف می زدیم، کارش به جایی کشید که
#شهید_ابراهیم_همت🍃🌺ادامه دارد
