💠 #یادداشت 🔻 برهان فطرت در اثبات وجود خدا 🔸 یکی از راه‌های شناخت و معرفت به خداوند، راه فطرت است. انسان همان‌گونه که از نگاه و تفکر در آیات آفاقی واقعیتی را به عنوان خالق و مدبر این جهان کشف می‌کند، از نظر و تأمّل در نفس و نهاد خویش نیز به چنین معرفتی نائل می‌گردد. 🔻 در یک دلیل عقلی آورده‌اند: الف. انسان موجودی مجرّد است. ب. هر موجود مجرّدی فاعل و خالق خود را به صورت غیراکتسابی درک می‌کند. نتیجه: انسان فطرتا خداشناس است. 🔸 توضیح مقدّمه اول: مجرّد بودن انسان به این معناست که آنچه هویّت انسان را تشکیل می‌دهد و آنچه درک‌کننده داده‌های حسیّ است، مجرّد است؛ یعنی همان که از آن به «روح» تعبیر می‌کنیم و با «خود» یا «من» به آن اشاره می‌نماییم، ویژگی‌های ماده را ندارد و مجرّد است. 🔸 توضیح مقدّمه دوم: از نظر فلسفی، معلول عین الربط به علت خود است و وجود و استقلال معلول به وجود و استقلال علت است. 🔸 نسبت معلول به علت، شبیه نسبت شعاع نور به منبع نور است. چنین معلول مجرّدی نمی‌تواند غایب از علت باشد و همیشه در محضر علت خود است و در حدّ خودش عالم به علتش می‌باشد؛ 🔸 همان‌گونه که علّامه طباطبائی در نهایه می‌فرماید: «… و کذلک العلّهُ حاضرهٌ بوجودها لمعلولها الرابط لها القائم بها المستقل باستقلالها، فهی معلومهٌ لمعلولها علما حضوریا اذا کانا مجرّدین و هو المطلوب.»[۳] از این دو مقدّمه نتیجه می‌گیریم که انسان فطرتا خداشناس است. 🔻 در تقریر دیگری آمده: ۱. انسان بالفطره عشق به کمال مطلق دارد و این کمال مطلق خداست. ۲. عشق و عاشق فعلی، مستلزم وجود معشوق بالفعل است، زیرا عاشق و معشوق متضائف هستند و متضائفین در قوه و فعل متکافئ هستند. ۳. فطرت و کشش فطری در ذمه وجود است و نمی‌تواند خطا باشد. نتیجه این مقدمه‌ها این است که پس موجود کامل مطلق که همان خداست باید باشد. 🔻مطالعه بیشتر+پی نوشت و منابع: 🌐 http://shobhe.net/Archives/6147 ................................... 🌐 @shobhe_net