تاکي به تمناي وصال تو يگانه اشکم شود،از هر مژه چون سيل روانه خواهد به سر آيد، شب هجران تو يانه؟ اي تير غمت را دل عشاق نشانه {جمعي به تو مشغول و تو غايب ز ميانه} رفتم به در صومعه عابد و زاهد ديدم همه را پيش رخت، راکع و ساجد در ميکده، رهبانم و در صومعه، عابد گه معتکف ديرم و گه ساکن مسجد {یعني که تو را مي طلبم خانه به خانه} روزي که برفتند حريفان پي هر کار زاهد سوي مسجد شد و من جانب خمار من يار طلب کردم و او جلوه گه يار حاجي به ره کعبه و من طالب ديدار {او خانه همي جويد و من صاحب خانه} هر در که زنم،صاحب آن خانه تويي تو هر جا که روم،پرتو کاشانه تويي تو در ميکده و دير که جانانه تويي تو مقصود من از کعبه و بتخانه تويي تو {مقصود تويي، کعبه و بتخانه بهانه} بلبل به چمن، زان گل رخسار نشان ديد پروانه در آتش شد و اسرار عيان ديد عارف صفت روي تو در پير و جوان ديد يعني همه جا' عکس رخ يار توان ديد {ديوانه منم، من که روم خانه به خانه}