@sher_o_mehr❄️كم تجربه تر كه هستيم، فكر ميكنيم ارزوها و هيجانهاي مان بالهايي نامرئي هستند كه به ما كمك ميكنند پرواز كنيم، كه اوج بگيريم و از دردها و ناهمواري هاي زندگي رد شويم.
گاهي ارزوهايمان به ما قدرت پرواز ميدهند و گاهي عاشق شدنهاي يواشكي.
كمي كه زندگي به پيش ميرود، انگار براي پرواز به چيزي بيشتر از ارزوها و هيجانهايمان نياز داريم.
ما انتظار داريم كسي باشد، چيزي و يا نيرويي فراتر از ما تا به ما پرواز را بياموزد، پرواز از فراز دردها و رنجها!
حقيقت اين است كه قصه ي پرواز، يك قصه ي قديميِ شكست خورده است.
پرواز هيچگاه براي ما نبوده و نخواهد بود. پرواز داستان پرندگان است. ما ادمهايي هستيم كه بر روي پاهايمان راه ميرويم و دنيا را با دستهايمان لمس مي كنيم.
داستان ما، ديدن و حس كردن و لمس كردن است. با همين بدن و همين ذهن!
ما همه چيز را سريع ميخواهيم.
به همين علت مشتاق بال دار شدن هستيم تا سريع تر گذر كنيم.
پرواز از موقعيتي كه سخت است.
از رابطه اي كه به بن بست رسيده و از دردي كه اكنون در زندگيمان به وجود امده.
ما سريع ترين ها را اختراع ميكنيم تا رد شويم و فقط به مقصد برسيم. سريع ترين اتوموبيل، سريع ترين هواپيما، سريع ترين اينترنت و سريع ترين راهِ به دست اوردن!
حقيقت اين است كه هيچ پروازي به ما كمك نخواهد كرد كه دردهايمان كمتر شود.
ما بايد با پاهايمان، با چشمهايمان و با دستهايمان هر ان چه هست را تجربه كنيم؛ عشق يا درد، مهر يا رنج.
فقط با همين بدني كه در اختيارمان است مي توانيم از دردها رد شويم.
براي گذر از هر شرايطي، لمس ان شرايط اولين قدم است.
اگر گذر كردن را ياد بگيريم، ارام ارام متوجه ميشويم به پرواز احتياج نداريم.
تمام انچه كه نياز داريم يك نزديكيِ عميق است؛ نزديكي به بدنمان و درونمان.
وقتي به درونمان نزديك شويم از پرواز بي نياز ميشويم. با بدني كه هنوز زنده است و اكنوني كه در اختيار ماست، گذر خواهيم كرد.
ارام باشيد و صبور، ما براي همين دنيا طراحي شده ايم.
به پرواز هيچ نيازي نيست.
#پونه_مقیمی
