🔔 ناسیونالیسم در روسیه،
نفوذی روزانه و گریزناپذیر دارد و به طور مدام، خودآگاه یا ناخودآگاه، به شهروندان روس یادآوری میشود چگونه کشورشان خاص و بزرگی و عظمت تقدیر آن است. این تأثیر و نفوذ به اشکال مختلف ظهور میکند مانند تلویزیون، تعطیلات ملی، جشن های رسمی، آموزش، مذهب، قدرت نظامی، کرملین، پوتین در نقش رئیس حکومت و مانند آن. آنهایی که هویت ملت محسوب میشوند، به وسیله پروپاگاندای ناسیونالیستی دولت، رسانه و بیش از همه، همشهریان به مردم تلقین میشوند تا کشورشان را در جایگاه ابرقدرت برتر جهان بدانند، همان گونه که اتحاد شوروی طی جنگ سرد ادعا میکرد.
🔸ناسیونالیسم عنصری حیاتی از ایدئولوژی روس است و محمل دیگری است که با آن، کرملین پوتین میتواند خود را پیش مردم عزیز کند. مهم ترین خواسته کرملین عِرق ملی است و به نظر می رسد در این جبهه خوب عمل میکند : در نوامبر ۲۰۱۵، نظرسنجیها نشان داد که ۸۵ درصد شهروندان روس حداقل «تا اندازهای» به نیروهای مسلح روسیه افتخار میکردند و هنگام سؤال درباره تاریخ روسیه، ۸۸ درصد پاسخی مشابه دادند. ۵۹ درصد موافق بودند که روسیه بهتر را در راهها از غالب دیگر کشورهای جهان است.
این مردم قرار نیست صرفا شهروندان روس باشند بلکه شهروندان وفادار روساند. این نتیجه قبلا در فراخوانی برای بزرگداشت نیروهای مسلح در ۲۳ فوریه ۲۰۱۳ در استادیوم لوزنایکی مسکو اثبات شده بود: پوتین از جمعیت پرسید:
«ما عاشق روسیه ایم؟» و سپس ۱۳۰ هزار مردم حاضر را ترغیب کرد که با صدای بلند پاسخ دهند. همان گونه که خبرنگاری روس گفت: «پوتین دقیقا چهار بار واژه "مرگ" را در نطقاش تکرار کرد. او از ما می خواست به جانبداری از او و برای شخصیت دادن به روسیه بمیریم.»
🔸این نوع از ناسیونالیسم برانگیزاننده با عقده خود برتربینی و کنش های روسیه در نقش ستونی دیگر از ایدئولوژی بزرگ تر کرملین مرتبط است. ▪️میهن پرستی افراطی در روسیه در خدمت بزرگداشت برهه های مهم، قدرتمند و موفق خود و همزمان فراموش کردن دیگران است. به این معنا که
ماشین ایدئولوژیک حکومت برای ترویج یادبودهای گزینشی و نقطه مقابل آن نسیان گزینشی، با تمام قدرت آماده است. با مساعدت حافظه دستور رسمی و فرآیند تجدیدنظرطلبی تاریخی، روسیه میتواند مردمش را بیشتر متقاعد کند که کشور با تاریخ باشکوه گذشتهاش، به سوی عظمت آینده پیش میرود.
این حرکت بزرگداشت روسیه به عنوان تمدنی بزرگتر است، تمدنی که مأموریتی ویژه در جهان دارد و مجبور نیست از همان قوانین بین المللی که کشورهای دیگر از آنها تبعیت میکنند، پیروی کند زیرا کشوری بسیار متفاوت و استثنایی است. 📊 نظرسنجی انجام شده در ژانویه ۲۰۱۶ از سوی مرکز لوادا، از شهروندان روس پرسید: «روسیه به چه نوعی از دموکراسی نیاز دارد؟» ۴۶ درصد پاسخ دهندگان این گزینه را انتخاب کردند، «نوعی کاملا خاص که متناسب با سنن ملی و ویژگی های یکتای روسیه باشد» - و همین تأکید می کند چگونه دیدگاه روسیه ای استثنایی، بر بخش عظیمی از شهروندان تأثیر قابل توجهی می گذارد. این دیدگاه آنها را به این باور رهنمون می کند:
روسیه آن قدر با کشورهایدیگر متفاوت است که متفاوت هم باید اداره شود.🔸در ۲۰۱۴، یک شرکت روس، چاکلت تردیشنز،
بسته های شکلاتی تولید کرد که نقشهای از روسیه بر آن نقش شد - اما نه هر نقشهای! لفاف با مختصاتی جعلی، نه تنها قلمرو رسمی و تأیید شده از سوی جامعه بین الملل بلکه «مناطق جديد» از جمله کریمه و از آن بدتر، نواری بزرگ از «قلمروهای آینده» در اسکاندیناوی، اروپای شرقی، آسیای مرکزی، چین و آلاسکا را هم به مثابه متعلقات روسیه برجسته میکرد. گرچه چنین بستهای صرفا یک شوخی است و نه فراخوانی جدی برای دخالت روسیه در گسترش امپریالیستی و فراتهاجمی که به حتم محرک جنگ جهانی سوم میشود، صرف وجود آن - و این مفهوم که چنین ایده ای می تواند دستاویز شوخی باشد -
نشانه تم های تاریکتری است که آشکارا در اذهان شهروندان روس، خانه دارد. 🔸چنین متاعی تصویر پوتین را میفروشد. آنها او را قیم مهربان، خیرخواه و متفکر روسیه می نمایانند. همه میدانیم که اینها تبلیغات است، دولت روسیه به این شرکتها یا اشخاص برای تولید محصولات موافق پوتین دستور نداده است. خود تولید کنندگان شیرینی به ایده پوتین در هیئت کالای مطابق سلیقه مردم کشور معتقدند. این نمونه نشان میدهد که چگونه پروپاگاندای کرملین کارش را در میانمردم به خوبی انجام داده است.
« دموکراسی پوتین»
ولادیمیر تیسمانانو/ کیت. سی. لانگدن
ترجمه: سودابه قیصری
نشر پارسه
#معرفی_کتابsahandiranmehr