.

ابرقدرتی چین شبیه رؤیاست

صفدر نظری

وقتی نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا با اسکورت شانزده هواپیمای جنگنده تهدیدهای چین را نادیده می‌گیرد و سرانجام سفر به تایوان را انجام می دهد تأئید کننده این موضوع می باشد که هنوز آمریکا ابرقدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی جهان است و چین تنها چالش اصلی اقتصادی در برابر آمریکا می باشد که آن هم تا رسیدن به برتری نهائی دست کم یک دهه فاصله دارد.روزی چرچیل نخست وزیر وقت انگلستان بر عرشه کشتی ایستاده بود که خبرنگار از او در مورد قدرت آمریکا سئوال کرد.چرچیل گفت «به برادر بزرگتر باید احترام گذاشت» هرچند بین چین و آمریکا هیچ سنخیتی ازنظر دموکراسی،آزادی مطبوعات،حقوق بشر و... وجود ندارد اما چین برای ادامه حیاط اقتصادی خود چاره‌ای جز احترام به هژمون برتر ندارد در غیر این صورت مانند روسیه درگیر یک جنگ فرسایشی خواهد شد.

#اسدآباد_نیوز

برطبل شادانه بکوب...

صفدر نظری

🔸برخی خبرگزاری ها از توافق دوساله هسته ای ایران و آمریکا خبر می دهند.اگرسی‌سال به بالا داشته باشید حتماً مهرماه سال هشتاد و دو را به یاد دارید. همان زمان بود که پس از افشای فعالیت های هسته‌ای ایران اولین دور مذاکرات شروع شد.ماراتن نفس گیری از آن روز تا الان ادامه دارد و هنوز هم سایه سنگینش بر سر کشور احساس می شود.این نام‌ها را به یاد می‌آورید؟البرادعی، بیانیه‌ سعدآباد، جک استراو، حق مسلم، سولانا، علی لاریجانی، یوکیو آمانو، آلماتی، بسته‌ پیشنهادی، کاغذپاره، پنج به‌علاوه‌ یک، لوزان، بن‌بست مذاکرات ژنو، برجام، تحریم، تعلیق‌، و هزار تا چیز دیگر.

🔹جوانی ما با حفظ کردن اسم هایی گذشت که مردم معمولی در دنیای عادی نیازی به دانستن آنها ندارند.اکنون هجده سال از آن روز می گذرد.هر بار مقامی بلندپایه از اروپا به ایران آمد نه برای امضای تفاهمنامه،نه برای توسعه زیرساخت و یا سرمایه گذاری خارجی بلکه برای تهدید به تحریم یا تشویق به مذاکره بود.هرچه بین طرفین بود شاخ‌ و شانه کشیدن بود و تهدید. حالا بوی توافقی تازه به مشام می‌رسد.می گویند فقط تحریم های ترامپ لغو می شود.

🔸دوموکرات ها برای انتخابات میان دوره‌ای کنگره نیازمند توافقند هر چند بعید است اکثریت را به‌ دست آورند.دوسال دیگر با انتخاب ترامپی دیگر بر می گردیم سر خانه اول.حالا که میدان بر دیپلماسی چربیده است نمی دانم دوسال دیگر برای عدم خروج آمریکا چه تضمینی گرفته‌اند؟راستش دیگر برایم مهم نیست.دیگر حوصله ای نمانده است که بعد از حصول توافق بر طبل شادانه بکوبم یا در صورت شکست مذاکرات زانوی غم بغل بگیرم.

🔹 شاید آینده آبستن روزهای بهتری باشد.برای ما دیگر بس است.این خوشحالی برای ما نمی تواند جای حسرتی را که این همه سال در دلمان مانده است را بگیرد و با این شادی‌ های کوچک پر نمی شود.من و تو عمر عزیزی از دست داده‌ایم که دیگر با هیچ توافقی بر نمی‌گردد.عمری که درتحریم گذشت.به دور و برت نگاه کن.آدم هایی با چهرهایی غمگین وبدون آینده که مانند ارواح آرام از کنارت می گذرند. این خود واقعیت است. یک حالت انفعال و خستگی اجتماعی بر ما چیره گشته است.افسوس چه فکر کردیم و چه شد.

🔸ما نسل اشتباهات مکرر با ترس از بازگشتیم.نسلی هستیم که مردی کوچک هشت سال همه چیزمان را فدای توهمات آخرالزمانی خود کرد.نسل مأیوس، بی انگیزه و سرخورده بعدی سرزمین سوخته ای را ازما تحویل خواهد گرفت. گرفتار توهم توطئه نیستم ولی در این هجده سال تنها کسی که به مراد دل خود رسید« پوتین» بود.باید به او تبریک گفت که ما را به خاک سیاه نشاند.او بعد از چلاندن کامل، ما را به غرب خواهد فروخت، هنوز زمانش نرسیده است.سال هشتاد و دو من و تو جوانی بودیم پر از امید و عشق به آینده.امروز بعد از هجده سال دیگر نه امیدی داریم به آینده، نه حال و حوصله ای و نه برنامه ای برای فرزندانمان...

#اسدآباد_نیوز

یا علی آرزوی داشتن مردانی از جنس شهدا داشتی،ازنسل ما بودند.به بودنشان تفاخر می کنیم...اما امروز با وجود طبری ها،خاوری ها ودزدان دیگر جای خالی مردانگی آنان را بیشتر حس می کنیم...

«شادی ارواح طیبه شهدا صلوات»

#اسدآباد_نیوز

استالینِ مامان..‌‌

صفدر نظری

🔸 استالین که متولد شد مادرش بسیار خوشحال بود که فرزند پسر به دنیا آورده است. پسرش را دوست داشت و برایش امیدها داشت و او را بهترین پسر دنیا می دانست.مادرش آرزو داشت هر مادری پسری مانند او داشته باشد.» اما اگر در جهان ده نفر دیگر مانند پسر او وجود داشت، احتمالاً نسل بشر منقرض می‌شد. نامش کِتِوان گِلادزه بود، زنی درد کشیده که زندگی سختی داشت و تنها چیزی که زندگی برایش گذاشته بود، همان پسر نمونه بود.

🔹کِتِوان در نوجوانی خانه‌های مردم را تمیز می‌کرد تا پولی درآورد. با مردی کفاش ازدواج کرد. چند سالی زندگی خوب و نسبتاً متمولی داشتند. سه پسر به دنیا آورد. دو پسر اول مردند و فقط یوسف« استالین» برایش ماند. شوهرش به زودی به الکل اعتیاد پیدا کرد و یوسف و مادرش را مرتب کتک می‌زد تا اینکه یک روز بی‌خبر گذاشت و رفت و مادر دوباره با تمیز کردن خانۀ مردم خرج زندگی را درمی‌آورد. می‌خواست این تک‌ پسرش روحانی شود اما روحانی‌ ستیز ترین فرمانروای قرن بیستم شد. البته برای مادرش پسری دلسوز ماند.

🔸 وقتی پس از انقلاب روسیه استالین به کادر رهبری کشور رسید، مصادف بود با حملۀ روسیه به گرجستان. مادر را به قصری منتقل کرد و اتاقی در اختیارش گذاشت. از ۱۹۲۷ که استالین قدرت را در شوروی قبضه کرد، همواره چند نگهبان از مادرش در تفلیس مراقبت می‌کردند. اما وقتی مادر در ۱۹۳۷ در تنهایی درگذشت، استالین برای خاکسپاری نرفت. آن روزها درگیر دسیسه‌ای شریرانه بود تا پاکسازی بزرگی به راه اندازد، قربانی اول هم توخا چفسکی بود، ژنرال بلندپایه و محبوب روس.

🔹برای اینکه بگویم این پسرِ نمونه، در روزهای مرگ مادر دست به چه کاری مشغول بود، باید به هانا آرنت رجوع کنیم. آرنت در جلد سوم کتاب «عناصر و خاستگاه‌های حاکمیت توتالیتر»، جمله‌ای تکان‌دهنده دربارۀ استالین دارد که می‌توان روزها به آن اندیشید و بر خود لرزید. می‌گوید: «جنگی که رایش سوم « هیتلر»با همۀ ابزارهای جنایتکارانه علیه اتحاد شوروی به پیش برد، همچنان قربانیان بسیار کمتری بر جای گذاشت تا جنگی که استالین در دهۀ ۱۹۳۰ علیه کشور خود به راه انداخت.» جمله را چندبار بخوانید و به خاطر بسپارید.

🔸جمله‌ای از ارنست نولته، دیگر اندیشمند آلمانی، در کنایۀ تکان‌ دهندۀ مشابهی می‌گوید: استالین بزرگترین رهبر کمونیست‌ های جهان بود و هیتلر بزرگ‌ترین دشمن کمونیست‌های جهان، اما استالین کمونیست‌های بسیار بیشتری را کشت تا هیتلر!
و باز باید جملۀ تکان‌ دهندۀ دیگری، این بار از الکساندر سولژنیتسین، نویسندۀ پرآوازۀ روس اشاره کنم که با کتاب «مجمع‌الجزایر گولاگ» دوزخ هولناک شوروی را بر جهانیان برملا می‌کند.او در همین کتاب می‌ نویسد: «این آدم‏ ها که ۲۴ سال خوشبختی کمونیستی را به جان چشیده‏ اند، در ۱۹۴۱ چیزی می‏ دانستند که هیچ‏ کس در جهان نمی‏ دانست.

🔹می‏ دانستند که در کل سیارۀ زمین و در کل تاریخ رژیمی خبیث‏ تر، خونخوارتر و همزمان، هوشمندتر از رژیم بولشویستی که خود را شوروی می‏ نامد وجود ندارد؛ می ‏دانستند که نه به لحاظ نابودگری و توان پایداری و نه به لحاظ هدف‏ گذاری رادیکال و تمامیت‏‌ خواهی مطلق و یکپارچه، هیچ رژیم زمینی دیگری با آن هم سنگ نیست، حتی رژیم بچه‌‏مدرسه‏‌ایِ هیتلر....»
سولژنیتسین هیتلر را در برابر استالین «بچه‌ مدرسه‌ای» می‌نامد. اما داستان چیست؟ مسئله چیزی است که در همان جملۀ آرنت بیان شد. آرنت شرح می‌دهد رژیم‌های توتالیتر چگونه در کشور خود مانند فاتحانی بیگانه رفتار می‌کنند و اتفاقاً اوج قساوت را در کشور خود و علیه ملت خود بروز می‌دهند..»


#اسدآباد_نیوز

هشدار به کسانی که در جمهوری اسلامی مسئول هستند «مسئولیت دارند»قطعا تا پنجاه سال دیگر دربرابر شهدا باید پاسخگو باشند...




#اسدآباد_نیوز