شورای بازنشستگان ایران

‏این دو عکس، ترسناک‌ترین عکس‌هایی است که در زندگی‌م دیدم.
#مونا_حیدری در کنار پدر(سمت راست) و عمویش


#بابک_خرمدین درکنارپدرومادرش

زنی را می شناسم
"در همین اطراف"
که سالهاست سر بریده ی خود را
زیر بالین می گذارد
و خوابش نمی برد...

مردی را می شناسم
"در همین اطراف"
که دشنه اش را
لای کتاب قانون
پنهان کرده
و چنان خود را به خواب زده
که با هیچ خبر هولناکی
از جای تکان نمی خورد...

#افسانه_نجاتی



@Shbazneshasteganir

#توئیت_خوان
#لیل

پدر #بابک_خرمدین ، قتل سه نفر = ۱۰ سال زندان
پدر #رومینا_اشرفی ، قتل یک نفر =۹ سال زندان

و اما #صباکردافشاری ، مخالفت با حجاب اجباری =۲۰ سال زندان

این احکام سیاسی، و تبعات اجتناب ناپذیر اجتماعی آن، شمشیر و تبری میشود در دست برخی از مردان برای صدور حکم خودشان شبیه همین احکام 20 ساله.

آراء و فرهنگ عمومی توده ها، آراء و فرهنگ طبقه حاکم است؟؟؟.

@Shbazneshasteganir

🔴 ابعاد یک فاجعه

یکم.
در پشت هر جنایت، مجموعه‌ای از عوامل در حال شکل‌گیری‌اند. در دوره‌های روان‌شناسی جنایی به ما آموخته‌اند هیچ چیز مانند جنازه مقتول، افشاگر هویت قاتل نیست. قاتل همواره اثری از خود در جنازه مقتول به جای می‌گذارد.این‌که رومینا سر بریده می‌شود، علیرضا توسط پسر عموها و برادرش کارد آجین می‌شود، پدری به دختر هفده ماهه‌اش تجاوز می‌کند و تکه‌های پیکر بابک خرمدین در کیسه‌های زباله جابجا می‌شود -اگر گوش شنوا داشته‌باشیم- پیام‌های سرراستی به ما می‌دهند.
خشونت هولناکی از پستو به خیابان و از خیابان به خانه آمده است.

دوم.
اگر این مملکت سر و شکل درستی داشت، حالا باید گروه‌های متخصص گردهم می‌آمدند تا درباره جنایت‌های خانوادگی گفتگو کنند. این چندمین قتل در یک سال اخیر است؟ چند دهمی؟ چند قتل به نام حفاظت از شرافت و ناموس در پشت دیوار سنت و آبرو مخفی مانده‌ است؟
در جامعه‌ای که اخلاقِ سوداگری به نظام مسلط ارزشی تبدیل شده ، خوانش ارتجاعی از هنجارهای اجتماعی از تریبون‌های رسمی آن تبلیغ می‌شود، جامعه‌ای که اندیشمندانش یا قلم بر زمین گذاشته‌اند یا در زندانند یا در تلویزیون مسخره می‌شوند، رشد چنین وحشتی عجیب نیست؛ تعجب‌کردن از آن عجیب است.
همین است که پدر بابک برای آن که از شدت جنایت خود بکاهد می‌گوید : دختر به خانه می‌آورد و با آنها رابطه جنسی داشت! چون او امیدوار است سنت‌های جامعه او را در محکمه افکار عمومی نجات دهد.چنان که پدر رومینا و پسرعموهای علیرضا گمان می‌کردند که قتلی شرافتمندانه انجام داده‌اند.

زیر پوست این کشور، خشونت عفونت‌گرفته‌ای در حال تکثیر است . خشونتی که حالا مانند یک ویروس، شهر به شهر، طبقه به طبقه و لایه به لایه، جامعه ایران در خود فرو بلعیده. سویه‌های روانی خشونتی چنین لجام گسیخته بر سلامت روانی جامعه، دهشتناک است.

سوم.
تا جایی که حافظه من یاری می‌کند و پرونده‌های جنایی دو دهه‌ی اخیر را دیده‌ام، پرونده قتل بابک خرم‌دین از هر حیث سوژه‌ای منحصربفرد است. آنقدر عجیب که می‌تواند گشاینده باب پژوهشی عمیق در مورد فرزندکشی در ایران شود.

فیلم‌هایی که در دوربین‌های مداربسته ضبط شده حیرت‌آور است. یک زن و مرد کهنسال، در آرامش، فرزندشان را در کیسه‌های پلاستیکی و چمدان جابجا می‌کنند. شبیه فیلمی که تارنتینو نوشته و بلاتار کارگردانی کرده است. جنایت و مکافات، خون و سکون. زمان متوقف است و تکه‌تکه‌های بدن کارگردان، طولانی‌ترین سکانس‌پلان زندگی او را می‌سازند.

کسی کات نمی‌دهد.
قاتل و مقتول از قاب خارج می‌شوند.
تماشاگر خون بالا می‌آورد.

#بابک_خرمدین

از اینستاگرام کاوه راد

#فرزندکشی_تاریخ_سیاه_خونین_خشونتبار


@Shbazneshasteganir